• Σχόλιο του χρήστη 'ιωαννης' | 8 Ιουλίου 2011, 01:02

    Πριν αναφερθώ στα ΤΑΔ, καλό είναι να ξαναδούμε το θέμα της Γυμναστικής. Πρόκειται ουσιαστικά για κενή ώρα, αφού γυμναστική ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Ούτε παράταξη κατά την ώρα της προσευχής φρόντισαν οι γυμναστές να μάθουν στα παιδιά. Τα ΤΑΔ όσο κι αν προσπάθησαν να βοηθήσουν τους μαθητές – αθλητές απέτυχαν διότι: α) αναγκαστικά υπήρχε πρόγραμμα μαθημάτων διαφορετικό από τα άλλα τμήματα του σχολείου, β) διότι κυριολεκτικά εξαντλούνταν τα παιδιά μεταξύ προπόνησης, φοίτησης, φροντιστηρίων, αθλητικών δραστηριοτήτων, γ) συνέβαλλε πολύ η προβληματική μετακίνηση των μαθητών των ΤΑΔ. Για να προωθήσουμε την παιδεία και την άθληση θα πρέπει πρώτα από όλα να τα δούμε αυτά ενιαία. Χρειάζεται πλήρες πρόγραμμα προπόνησης σε σχολικές εγκαταστάσεις ή ολόκληρη η σχολική κοινότητα να χαρακτηρισθεί αθλητική με ιδιαίτερη προετοιμασία σε αθλητικές εγκαταστάσεις των ικανότερων μαθητών. Μετά την προπόνηση οι μαθητές – χρειάζονται χρόνο προσαρμογής πριν αρχίσουν τα σχολικά μαθήματα. Αυτό έλειπε κατά την διάρκεια λειτουργίας των ΤΑΔ β’βάθμειας εκπαίδευσης. Εκτός αυτού η παράταση του ωραρίου για τα τμήματα αυτά επιβάρυνε το ήδη βεβαρυμμένο ημερήσιο πρόγραμμα των μαθητών. Ο αθλητισμός πρέπει να είναι υποχρεωτικός σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές και να παρθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε η ώρα της γυμναστικής να μην είναι προέκταση του διαλείμματος, ή ώρα καφέ και αγορών. Να βαθμολογείται αυστηρά ο κάθε μαθητής ανάλογα με τις ικανότητές του και τις επιδόσεις του. Να προωθούνται οι χαρισματικοί σε σχολικές ομάδες. Να ιδρυθούν κλειστά γυμναστήρια κοντά σε κάθε σχολική μονάδα – αν είναι αδύνατο η κάθε σχολική μονάδα να έχει και πλήρη αθλητική υποδομή. Να σκεφτόμαστε ότι τα παιδιά στο σχολείο μας είναι οι μελλοντικοί συμπολίτες μας. Πώς τους θέλουμε; Ελεύθερους και ωραίους ή εξαρτημένους;