• Σχόλιο του χρήστη 'kyr' | 26 Νοεμβρίου 2012, 01:01

    Η Δια Βίου Μάθηση έχει αποδειχθεί διεθνώς αναγκαία και, σε χώρες που από χρόνια την εφαρμόζουν, ιδιαίτερα επιτυχημένος θεσμός για την αντιμετώπιση κρίσεων εξαιτίας κοινωνικών και οικονομικών αλλαγών, της ανεργίας, αλλά και για την επικαιροποίηση των γνώσεων που είναι αναγκαίες για την προσαρμογή και ανταπόκριση πολλών επαγγελματιών στις ταχύτατες εξελίξεις στο χώρο της δουλειάς τους. Λέγεται μάλιστα ότι κάθε ενεργός σήμερα πολίτης θα αλλάξει τουλάχιστον 3 φορές αντικείμενο εργασίας στη διάρκεια της ζωής του, για το οποίο βεβαίως πρέπει να λάβει την απαραίτητη κατάρτιση. Η παροχή εκπαίδευσης, κατάρτισης και επιμόρφωσης είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, και μάλιστα στην περίοδο ανάγκης για ανασυγκρότηση και εξυγείανση της οικονομίας που διανύει η χώρα μας, για να δίνεται σε ιδιώτες. Διότι αν ισχύσει το παρόν νομοσχέδιο, όπου εμφανίζεται μόνο μια ασαφής εποπτεία των προγραμμάτων από το δημόσιο, κάθε πρόγραμμα κατάρτισης κινδυνεύει να περνά σε ιδιώτες, από το σχεδιασμό και τον καθορισμό του περιεχομένου του ως την παραγωγή υλικού,την υλοποίηση και την αξιολόγηση. Δεν φαίνεται το μόρφωμα του ΙΝΕΔΙΒΙΜ με μόνιμους υπαλλήλους κυρίως διοκητικούς, μερικούς μηχανικούς και κάποιους ειδικούς στην μαγειρική τέχνη να έχει την επιστημονική επάρκεια να φέρει αυτονόμως σε πέρας τα έργα που το νομοσχέδιο αυτό του επιφυλάσσει, από την κατάρτιση ανέργων μέχρι τα σχολικά κτίρια και τις βιβλιοθήκες. Εδώ λοιπόν η διαφαινόμενη οδός είναι η γνωστή ανάθεση σε ιδιώτες, η παλιά πληγή του ελληνικού οικονομικού συστήματος. Οι οποίοι συνήθως κάνουν αυτό που είναι στα μέτρα τους, κι όχι το επιστημονικά και βάσει των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας και της οικονομίας ορθό. Κι ας μην παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι όσο περισσότεροι φορείς-πρόσωπα-ανάδοχοι-εταιρίες μεσολαβούν από τον αρχικό χρηματοδότη,δηλ. το ελληνικό δημόσιο ή την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, μέχρι τον τελικό αποδέκτη, τόσο το χρήμα μοιράζεται σε άλλους από εκείνους για τους οποίους προορίζεται. Αυτό που χρειάζεται είναι μια καλά οργανωμένη δημόσια δομή, με επιστημονικό προσωπικό και τη δυνατότητα να αποσπά υπαλλήλους βάσει προσόντων για κάθε έργο, αφού σε κάθε περίπτωση έχει προηγηθεί έρευνα για τις ανάγκες, τα επωφελούμενα πρόσωπα και την αγορά. Χωρίς ενδιάμεσους και σκοτεινές αναθέσεις.