Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ' | 30 Νοεμβρίου 2009, 16:14

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κα Υπουργέ αρχικά να σας συγχαρώ και για την εκλογή σας και για την πρόθεσή σας να βρείτε από κοινού λύσεις για τα προβλήματα της Παιδείας με όλους τους εμπλεκόμενους σε αυτήν κι αμέσως μετά να περάσω σε ένα θέμα που νομίζω πως πρέπει να διαχειριστήτε με ιδιαίτερη ευαισθησία. Αναφέρομαι στο motο "πάνω από όλα ο μαθητής". Αντιλαμβάνομαι το πνεύμα με το οποίο το λέτε και συμμερίζομαι τη θέση αυτή, γιατί εκτός από εκπαιδευτικός είμαι και μητέρα. Το ερώτημα για μένα είναι πως καταλήγει τελικά αυτό το "πάνω από όλα ο μαθητής" στον ίδιον τον μαθητή. Ίσως θα έπρεπε να γράφω "μαθητή" αντί μαθητή, επειδή στην πλειοψηφία των παιδιών μας η ιδιότητα του μαθητή τύποις υπάρχει. Η ευθύνη βεβαίως βαραίνει εμάς και όχι τα ίδια τα παιδιά για την όποια παραπλανητική κατάσταση επικρατεί στα σχολεία μας είτε με τις πολύ υψηλές βαθμολογίες είτε με την παντελή έλειψη οποιασδήποτε ποινής είτε με την ανοχή όλων μας σε κάθε μορφής παραβατικότητα, όπως το να μην έρχονται πολλοί στο σχολείο την πρώτη ώρα επειδή προτιμούν το κρεβάτι τους ή το να έρχονται στο σχολείο με αυτοκίνητο που οδηγούν οι ίδιοι στα δεκαέξι χωρίς δίπλωμα! Δεν αναφέρομαι σε θέματα συμπεριφοράς στο ίδιο το μάθημα, το οποίο -στο Λύκειο τουλάχιστον- απαξιώνεται από την πλειοψηφία των μαθητών, αφού το σχολείο λειτουργεί ως πάρεργο στον αντίποδα του φροντιστηρίου που είναι το κυρίως έργο. Μετά από μια εικοσαετία υπερεντατικής εργασίας στο χώρο της "παραπαιδείας" διορίστηκα με τον ΑΣΕΠ του 2007. Εργάζομαι για τρίτη χρονιά σε τρίτο διαφορετικό σχολείο κι αντιμετωπίζω ακριβώς τα ίδια φαινόμενα. Πρέπει να δώσω δίμηνη μάχη στην αρχή της χρονιάς για να πείσω τους μαθητές για το αυτονόητο: Στο σχολείο κάνουμε πολύ αποτελεσματικό -για τις πανελλαδικές τους- μάθημα! Θα προτιμούσα βέβαια να μην έχουμε κατά νου τις πανελλαδικές, αλλά αφού, προς το παρόν τουλάχιστον το Λύκειο αυτόν τον ρόλο παίζει, τι άλλο να κάνουμε; Αυτό που παρατηρώ όμως και είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι τα παιδιά δεν προσπαθούν ουσιαστικά ούτε στο χώρο του σχολείου ούτε στο χώρο του φροντιστηρίου, γιατί απλά χρόνο με το χρόνο το "μαθαίνω" και το "προσπαθώ" ευτελίζονται. Από την άλλη δεν παύουμε να τους δίνουμε έτοιμα άλλοθι με την τάση μας να δικαιολογούμε κάθε συμπεριφορά τους. Άκουσα παιδί Γυμνασίου να λέει: "Αφού στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο δεν ξέρουν τι τους γίνεται, σιγά μην κάτσω να διαβάσω αυτήν την ιστορία" ή ακόμη χειρότερα από παιδί Β' Δημοτικού να λέει: "το μισώ το σχολείο κι εγώ κι όλοι οι συμμαθητές μου"! Παιδιά ηλικίας επτά ετών έχουν επίγνωση του συναισθήματος αυτού; Και όμως για το σχολείο διατείνονται πως νιώθουν μίσος. Προφανώς όπως μας λένε οι σχολικοί σύμβουλοι είναι σημεία των καιρών και-επίσης προφανώς- γνωρίζετε καλύτερα από μένα τα αίτια που έχουν οδηγήσει τους νέους μας σε αυτήν την κατάσταση. Το θέμα είναι πως όλο αυτό είναι σε βάρος τους και θα πρέπει όποιος λέει συνθήματα του στυλ: "πάνω από όλα ο μαθητής", να αναλογίζεται το πως θα το εκλάβει ο κάθε μαθητής και πόσο αρνητικά θα επιδράσει επάνω του. Λέω, ξανά, πως πραγματικά ανησυχώ για τα παιδιά μας και για το κακό που τους κάνουμε καλλιεργώντας τους την αυταπάτη πως είναι οι καλύτεροι όλων και αυτοί που αξίζουν τα πάντα και θα τα κερδίσουν, χωρίς να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους. Πιστεύω πως ουσιαστικά πρέπει να είναι "πάνω από όλα ο μαθητής" με όποιο κόστος για τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς και όχι για να εξαγοράζουμε την ησυχία της συνείδησής μας. Σε λίγο θα πρέπει να βάλω βαθμούς και θα αναγκαστώ να ακολουθήσω το γενικότερο ρεύμα του "+5 με 6 μονάδες στον πραγματικό βαθμό τους, κανείς κάτω από τη βάση κλπ". Παιδιά που έρχονται χωρίς τετράδιο, χωρίς βιβλίο, χωρίς κίνητρο, χωρίς ενδιαφέρον, χωρίς σεβασμό και αρκετά από αυτά χωρίς αυτοσεβασμό, θα ανταμειφθούν από όλους μας με υψηλούς βαθμούς, θα πάρουν στη συνέχεια σχεδόν τα μισά από αυτά τα αριστεία τους και μετά θα τους ανοίξουμε την πόρτα του σχολείου και θα τα βγάλουμε στην κοινωνία. Εκεί το "πάνω από όλα ο μαθητής" δυστυχώς δεν ισχύει και ο κάθε απόφοιτος θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια πολύ σκληρή πραγματικότητα. Στον έξω από το σχολείο χώρο εκτός από τα δικαιώματα θα έχουν να αντιμετωπίσουν και τις υποχρεώσεις τους. Θα σταματήσω εδώ και ελπίζω μιας και κάνετε χρήση του "πάνω από όλα ο μαθητής", να φροντίσετε ώστε να επαναπροσδιοριστεί η σημασία της λέξης "μαθητής", για να αποκτήσουν τα του σχολείου το νόημά τους. Καλή δύναμη στην προσπάθειά σας Με ιδιαίτερη εκτίμηση Κατερίνα Καλφοπούλου ΠΕ03