• Άρθρο 4: Διαγνωστικοί αξιολογικοί και υποστηρικτικοί φορείς 1. Επαναλαμβάνεται ο νόμος 3699/2008, αφού τα ΚΕΔΔΥ, συνεχίζουν να χαρακτηρίζονται στο εν’ λόγω νομοσχέδιο από διευρυμένη παροχή συμβουλευτικών και υποστηρικτικών υπηρεσιών, η οποία καθίσταται κενή περιεχόμενου εάν δεν προβλεφθεί στελέχωσή τους με επαρκές ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό εξειδικευμένο σε κατηγορίες αναπηρίας. Προς αυτή την κατεύθυνση απαιτείται η λήψη στοχευμένων και όχι αποσπασματικών μέτρων για την αντιμετώπιση των επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτικών σε θέματα ειδικής εκπαίδευσης για κάθε κατηγορία αναπηρίας. 2. Στη Γνωμάτευση των ΚΕΔΔΥ που καθορίζεται στην περ. στ. απαιτείται ο καθορισμός της παροχής «ζωντανής βοήθειας», όπως προτείνεται στις παρατηρήσεις του άρθρου 1 (βλ. ανωτέρω). 3. Ερωτηματικά τίθενται για την παρ. 1β της παρ. 3 με την οποία προβλέπεται η έκδοση ΥΑ συναρμοδίων υπουργείων για τον καθορισμό χρήσης του ICF. Χρήση του ΙCF από ποιους και γιατί; Στην αιτιολογική έκθεση γίνεται εκτενής αναφορά στην ανάγκη αποιατρικοποίησης του συστήματος εκπαίδευσης. Εύλογα τίθεται το ερώτημα, σε τι αποσκοπεί η πρόβλεψη χρήσης του ICF στην εκπαιδευτική διαδικασία από εκπαιδευτικούς που δεν γνωρίζουν το ανωτέρω σύστημα; 4. Η παράγραφος 5 κρίνεται ως απαράδεκτη, αφού παρέχει τη δυνατότητα στα ΙΠΔ άλλων υπουργείων να συνιστούν διαγνωστικό αξιολογικό φορέα και να εκδίδουν γνωματεύσεις, που αφορούν στην εκπαιδευτική διαδικασία, χωρίς να απαιτείται η συμμετοχή εκπαιδευτικού Ε.Α.Ε. Τέτοιου είδους διατάξεις εντείνουν τον κίνδυνο περαιτέρω ιατρικοποίησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας. 5 Να συμπεριληφθει παράγραφος ι ώς εξής: Το ΚΕΔΔΥ γνωματεύει και την παροχή υπηρεσιών σχολικου νοσηλευτή για άτομα με αναπηρίες και χρόνιες μη ιάσιμες παθήσεις όταν η αναγκαιότητα τέτοιου είδους υπηρεσιών είναι απαραίτητη βάσει του θεράποντος ιατρού. Σχόλιο: Παρατηρείται πολλές φορές διαμάχη μεταξύ γονέων ατόμων με χρόνιες παθήσεις όπως σακχαρώδης διαβήτης κ.λπ. και εκπαιδευτικών λόγω του ότι οι τελευταίοι είναι υπεύθυνοι για την παροχή εκπαιδευτικού έργου.