Αρχική Ειδική ΕκπαίδευσηΆρθρο 33:Σχόλιο του χρήστη Σταυρούλα | 14 Δεκεμβρίου 2014, 09:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σταυρούλα' | 14 Δεκεμβρίου 2014, 09:40

    Ως είθισται, στις Λοιπές Διατάξεις ενός νομοσχεδίου περιέχονται σημεία που μπορεί να τροποποιούν καίριες πλευρές του θεσμικού πλαισίου. Το άρθρο 33 είναι ένα «πλούσιο» σε διατάξεις άρθρο που χρήζουν σχολιασμού. Συγκεκριμένα: Α) Στην παρ.1 θα θέλαμε να αναφέρεται ρητά, ότι για οποιαδήποτε πρακτική άσκηση φοιτητή θα πρέπει να υπάρχει η συγκατάθεση του εκπαιδευτικού της τάξης. Β) Στην παρ.2 δεν αναφέρεται πουθενά η σύμφωνη γνώμη των εκπαιδευτικών, δεν αναφέρεται πουθενά ο αποφασιστικός ρόλος των Συλλόγων Διδασκόντων (γενικού και ειδικού σχολείου) για την εκπόνηση προγραμμάτων συνεκπαίδευσης. Αντίθετα, η δικαιοδοσία για ένα τόσο σοβαρό θέμα το οποίο εμπλέκει αναγκαστικά ολόκληρη τη σχολική μονάδα και όλους τους εκπαιδευτικούς περνάει εξολοκλήρου στους Διευθυντές των σχολείων οι οποίοι ορίζουν με Πράξεις τους το τι θα γίνει! Γ) Στην παρ.9Ι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί ΕΕ που δεν συμπληρώνουν το διδακτικό τους ωράριο σε ένα σχολείο μετακινούνται αρχικά σε άλλη ΣΜΕΕ ή σε ΚΕΔΥ. Ακόμα και για καθαρά οικονομικούς λόγους, ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός ΕΕ δεν μπορεί να γίνει να γίνει «περιοδεύων» εκπαιδευτικός σε πολλές δομές, να τρέχει με ένα αυτοκίνητο ή λεωφορείο από σχολείο σε σχολείο. Προτείνουμε η συμπλήρωση ωραρίου να γίνεται (τόσο για τους μόνιμους όσο και για τους αναπληρωτές) μόνο σε συστεγαζόμενα σχολεία. Ειδάλλως, μπορεί ο εκπαιδευτικός να πραγματοποιεί προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας (εφόσον δεν υπάρχει ανάγκη για εξατομικευμένα προγράμματα) στα συστεγαζόμενα σχολεία. Το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για τους εκπαιδευτικούς της Παράλληλης Στήριξης. Εκτίμησή μας είναι –με βάση την πολύχρονη εμπειρία μας στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα- ότι οι ανάγκες του μαθητικού πληθυσμού είναι πολύ μεγάλες και οι εκπαιδευτικοί ΕΕ μπορούν να συμπληρώνουν πάντα το διδακτικό τους ωράριο σε μία ή δύο (συστεγαζόμενες) σχολικές μονάδες. Δεν χρειάζεται καν το μέτρο της ανάθεσης διοικητικού έργου, οι ανάγκες των μαθητών είναι πολύ μεγάλες. Δυστυχώς, σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο, ειδικά στην Παράλληλη Στήριξη, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί να απασχολούνται σε δύο και τρία σχολεία απομακρυσμένα το ένα από το άλλο. Ο μισός μισθός τους πηγαίνει στα έξοδα μετακίνησης και η εκπαίδευση των μαθητών υποβαθμίζεται. Δ) Στην παρ.11β έχουμε να σχολιάσουμε το εξής: είναι γνωστό στο χώρο των εκπαιδευτικών ότι δεν υπάρχουν αυστηρά κριτήρια στην εξέταση του περιεχομένου, τόσο των διδακτορικών (που άλλωστε αποτελούν έρευνα και όχι μετεκπαίδευση), όσο και των μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών της αλλοδαπής. Η δε αναγνώριση της ισοτιμίας από το ΔΟΑΤΑΠ δεν αρκεί. Χωρίς πρακτική άσκηση με εποπτεία, χωρίς μαθήματα στο πλήθος των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών που συναντάμε στο πραγματικό σχολείο, χωρίς μαθήματα για την ιστορία και τη φιλοσοφία της ΕΕ και για το πως φτάσαμε σήμερα να μιλάμε για ενταξιακή/συμπεριληπτική εκπαίδευση, αλλά και για διαφοροποιημένη διδασκαλία για όλη την τάξη, πώς θα μετεκπαιδευθεί ένας εκπαιδευτικός στην ΕΕ, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του στο σχολείο και στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας; Πώς θα εκπονήσει προγράμματα διαφοροποιημένης διδασκαλίας ως μέλος της ΕΔΕΑΥ; Η εξέταση του περιεχομένου των μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών της αλλοδαπής και της αντιστοιχίας τους με τις απαιτήσεις του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος (για να θεωρηθούν «μετεκπαίδευση» όπως αυτή των Διδασκαλείων) απαιτεί άλλη διαδικασία που ποτέ δεν εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα. Μόλις τώρα συγκροτείται επιτροπή που θα εξετάζει τη συνάφεια με την ΕΕ του πλήθους των μεταπτυχιακών-διδακτορικών τίτλων. Ακόμα δεν έχουν καθοριστεί τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις χορήγησης της συνάφειας των τίτλων με την Ειδική Εκπαίδευση (δείτε άρθρο 34, παρ.1 του σχεδίου νόμου).