• Σχόλιο του χρήστη 'Πάνος Κατσούλας' | 2 Δεκεμβρίου 2009, 18:08

    Κυρία Υπουργέ αν μου επιτρέπετε επιθυμώ ν’ αναφερθώ στην αξιολόγηση, για την οποία και εσείς μιλήσατε με ιδιαίτερη επιμονή, χωρίς να παραγνωρίζω τη σπουδαιότητα του θέματος της επιλογής των στελεχών εκπ/σης. Άλλωστε για αυτό το θέμα έχουν κατατεθεί προτάσεις από την ομοσπονδία μας. Διαπιστώνω ότι τόσο εσείς όσο και αρκετοί προκάτοχοί σας θεωρείτε ότι η αξιολόγηση αποτελεί πανάκεια για τη δημόσια εκπαίδευση. Γίνεται δε εδώ και κάποια χρόνια μιά προσπάθεια, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, των δυνάμεων του κυβερνοσυνδικαλισμού και τη χρησιμοποίηση των συντηρητικών ανακλαστικών της κοινωνίας, να εμφανίστει ότι η αξιολόγηση έχει την κοινωνική αποδοχή, όχι όμως και την αποδοχή των εκπ/κών επειδή οι τελευταίοι θέλουν τάχα να «λουφάρουν»! Αποσιωπάται όμως έντεχνα ότι οι εκπ/κοί απορρίπτουν την αξιολόγηση όχι επειδή την φοβούνται, αλλά επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη, επειδή αμφιβάλουν για το αν θα εφαρμοστεί επιτέλους και στη χώρα μας η αξιοκρατία, την οποία όλοι επικαλούνται αλλά κανένας όμως δεν την εννοεί. Διότι μέχρι τώρα το υπάρχον πολιτικό σύστημα φαίνεται να προτιμούσε την αναξιοκρατία διότι αυτή αποτελούσε το όχημα επιβολής πάσης μορφής αυθαιρεσίας. Επίσης οι εκπαιδευτικοί απορρίπτουν την αξιολόγηση που θ’ αποσκοπεί στη χειραγώγησή τους και θ’ αμφισβητεί τη μόνιμη εργασίας τους, τη βαθμολογική και μισθολογική τους εξέλιξη. Επίσης γνωρίζετε ότι πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει αξιολόγηση, που να είναι απόλυτα αντικειμενική. Όπως επίσης γνωρίζετε ότι εκπ/κά μοντέλα που θεωρούνται επιτυχημένα, όπως για παράδειγμα το Φιλανδικό, δεν εφαρμόζουν εξατομικευμένη αξιολόγηση παρά μόνο αξιολόγηση του εκπ/κού έργου. Αντικειμενική μπορεί να είναι η αξιολόγηση, όταν εξετάζονται τα τυπικά προσόντα του εκπ/κού(τίτλοι σπουδών, διδακτική εμπειρία εκφρασμένη σε χρόνια υπηρεσίας, παρακολούθηση ή συμμετοχή σε επιμορφωτικά προγράμματα κ.λ.π.). Είναι όμως δυνατόν η αξιολόγηση να είναι απόλυτα αντικειμενική, όταν εξετάζονται στοιχεία όπως: διδακτική ικανότητα, ευσυνειδησία, παιδαγωγική συμπεριφορά, υπευθυνότητα, ικανότητα επικοινωνίας με τους μαθητές, συναδέλφους, γονείς κ.λ.π.; Καταρχήν πρέπει να σημειώσουμε ότι τα παραπάνω στοιχεία αποτελούν αρετές που δε μπορεί να μετρηθούν με αριθμούς. Επίσης οι κορυφαίοι παιδαγωγοί συμφωνούν ότι ο συντελεστής βαρύτητας για καθεμία απ’ αυτές δε θα μπορούσε παρά να προσδιοριστεί με υποκειμενικό τρόπο. Επιπλέον οι σχολικοί σύμβουλοι που σύμφωνα με τον ανενεργό νόμο Ευθυμίου θα αξιολογούσαν τους εκπ/κούς, δε νομίζω ότι θα πρέπει να έχουν αυτό το ρόλο. Οι σχολικοί σύμβουλοι θα πρέπει να παραμείνουν συνάδελφοι σύμβουλοι και καθοδηγητές των εκπ/κών και όχι αξιολογητές. Να συνεργάζονται με τους συναδέλφους της ίδιας ειδικότητας, να διοργανώνουν σεμινάρια και υποδειγματικές διδασκαλίες και να βοηθούν με κάθε τρόπο τους συναδέλφους ώστε να γίνουν καλύτεροι δάσκαλοι. Εκείνο που μπορεί να γίνει είναι στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς οι σύλλογοι διδασκόντων σε συνεργασία με τους προϊσταμένους, τους σχολικούς συμβούλους και τους υπευθύνους παιδαγωγικών θεμάτων κάθε σχολείου να θέτουν στόχους που πρέπει να επιτευχθούν κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, αφού προηγουμένως λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι κοινωνικές, οι οικονομικές συνθήκες καθώς και το πολιτιστικό και μορφωτικό επίπεδο της περιοχής στην οποία εδρεύει το κάθε σχολείο. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς να γίνεται αποτίμηση του έργου και εξέταση επίτευξης των στόχων. Εκεί που οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται να λαμβάνονται μέτρα, ώστε την επόμενη σχολική χρονιά η κατάσταση να βελτιωθεί.