• Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Γκαστή' | 23 Ιουνίου 2015, 15:20

    Πώς μπορεί να διασφαλιστεί η αντικειμενικότητα στις διαδικασίες εξέλιξης; Πώς μπορεί να προστατευθεί ο υποψήφιος από τις αυθαιρεσίες των εκλεκτόρων; Κάποια πράγματα είναι αντικειμενικά μετρήσιμα, όπως ο αριθμός των δημοσιεύσεων και των ετεροαναφορών, οπότε μπορεί να υπάρχει κάποιος δείκτης αξιολόγησης που δεν πρέπει να παρακάμπτεται. Πώς είναι δυνατόν υποψήφιος με 50 δημοσιεύσεις (άρθρα σε διεθνή περιοδικά με το σύστημα των κριτών, 3 βιβλία που έχουν λάβει θετικές βιβλιοκρισίες σε εσωτερικό και εξωτερικό, διαρκή παρουσία σε διεθνή συνέδρια, διδασκαλία 15 γνωστικών αντικειμένων κατά την 20ετή θητεία του, τουλάχιστον 200 ετεροαναφορές από εγνωσμένου κύρους επιστήμονες της ίδιας ειδικότητας) να μην εκλέγεται στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή, ενώ άλλος υποψήφιος να εκθειάζεται και να ψηφίζεται για την ίδια βαθμίδα με 12 μόλις δημοσιεύσεις (μεταξύ των οποίων μόνο 1 βιβλίο, το οποίο 3 χρόνια μετά την εκλογή του δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα); Η ύπαρξη ενός δευτεροβάθμιου οργάνου που θα λειτουργεί ως ανεξάρτητη αρχή ίσως θα μπορούσε να περιορίσει τέτοιες κραυγαλέες αδικίες.