• Σχόλιο του χρήστη 'πανεπιστημιακός ΠΘ' | 25 Ιουνίου 2015, 17:03

    Το "Ενιαίο και Αδιάσπαστο Δίπλωμα Μεταπτυχιακού Επιπέδου" δεν μπορεί, για μεγάλο χρονικό διάστημα, να παρεμείνει ως τέτοιο, δηλ. ως ενιαίο και αδιάσπαστο, αφού προσκρούει στο έλλογο ερώτημα -πέρα από τα νομικά ζητήματα που τυχόν τίθενται- "πως είναι δυνατόν να υπάρχει μεταπτυχιακό δίπλωμα χωρίς να υπάρχει προπτυχιακός τίτλος σπουδών;". Αργά ή γρήγορα λοιπόν το 5 θα γίνει 3+2, με άλλα λόγια Συνθήκη Μπολόνια, όταν όλοι όσοι την δοκίμασαν στην Ευρώπη προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν. 5 χρόνια σπουδές συνεπάγονται ανωτέρου επιπέδου τίτλο σπουδών και (επίπεδο στο ΕΠΠ) σε σχέση με 4 χρόνια σπουδές. Η προσέγγιση που υιοθετείται είναι απόλυτα ποσοτική, προσέγγιση που εξ αυτού και μόνο, είναι προβληματική, αφού υποτίθεται ότι η έμφαση θα πρέπει να δίδεται σε ποιοτικές προσεγγίσεις. Μα η επιστήμη που σπουδάζει ο κάθε φοιτητής δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο; Ο χρόνος τυπικής φοίτησης για την οικοδόμηση βασικών, στέρεων και διαχρονικών γνώσεων και δεξιοτήτων σε κάθε επιστήμη είναι ο ίδιος; Προφανώς όχι. Γιατί λοιπόν θα πρέπει η διαφορετικής χρονικής διάρκειας φοίτηση ώστε οι φοιτητές να φτάσουν στο ίδιο επίπεδο επιστημονικής συγκρότησης αναφορικά με την διαφορετική επιστήμη που ο καθένας τους επέλεξε, να καταλήγει στη λήψη διαφορετικού επιπέδου τίτλου σπουδών; "Μα γιατί να αδικούνται οι φοιτητές ελληνικών 5ετών Τμημάτων όταν μετά πάνε στο εξωτερικό για συνέχιση των σπουδών τους και τους ζητάνε να κάνουν MSc;" Τα ελληνικά Ιδρύματα είναι υποχρεωμένα να παρέχουν μόνο Ptyxio, ούτε Bachelor, ούτε MSc. Ο Έλληνας φοιτητής 5ετούς Σχολής που θέλει να συνεχίσει σπουδές στο εξωτερικό, μπορεί να καταθέτει στο πανεπιστήμιο του εξωτερικού το Ptyxio του και την αναλυτική βαθμολογία μαθημάτων του, όπου φαίνεται η 5ετής διάρκεια σπουδών καθώς και οι ECTS μονάδες του και να ζητά να γίνει δεκτός κατευθείαν για PhD.