• Σχόλιο του χρήστη 'Ανώνυμος' | 25 Ιουνίου 2015, 19:08

    Ελεύθερες και αναιτιολόγητες απολύσεις; Πώς μπορεί κάποιος εχέφρων νους να υποστηρίζει κάτι τέτοιο; Να απολύονται άνθρωποι με οικογένεια, που έχουν προχωρήσει τη ζωή τους και να βρίσκονται μετέωροι με αποτέλεσμα να βυθίζονται στην απελπισία ολόκληρες οικογένειες; Περιλαμβάνεται στην διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (και διδάσκεται στη Γλώσσα της Ε Δημοτικού) το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να νιώθει τη στοιχειώδη ασφάλεια (όχι επανάπαυση- σιγουριά) και να εργάζεται με αξιοπρέπεια. Αν κάποιος εκπαιδευτικός δεν κάνει -αποδεδειγμένα- σωστά τη δουλειά του, ας απολυθεί. Αλλωστε, υπάρχουν όργανα της Πολιτείας που θα μπορούσαν να επιληφθούν τέτοιων περιπτώσεων και να πράξουν το αυτονόητο. Όμως γιατί οι εκπαιδευτικοί να απολύονται αναιτιολόγητα; Για να φύγουν όσοι θεωρούνται "ενοχλητικοί", "ακριβοί" ή ακέραιοι; Δυστυχώς βίωσα μια τέτοια εμπειρία και δεν θα ευχόμουν σε κανένα να ζήσει κάτι ανάλογο. Κανείς δεν μου εξήγησε τίποτα, απλώς μια ημέρα μου ανακοινώθηκε η καταγγελία της σύμβασής μου. Ο λόγος; Ο διευθυντής μου προσέλαβε κάποιον άλλο εκπαιδευτικό. Τι κι αν είχα πολύ περισσότερα χρόνια εμπειρίας, περισσότερα τυπικά προσόντα (μεταπτυχιακό, μετεκπαιδεύσεις σε από ένα από τα πιο διάσημα αμερικάνικα πανεπιστήμια, ερευνητικές εργασίες και δημοσιεύσεις), τίποτα από όλα αυτά δεν στάθηκε ικανό να με κρατήσει. Τι κι αν οι γονείς παραπονέθηκαν για την απομάκρυνσή μου; Τίποτα. Όταν δε, τόλμησα να διαμαρτυρηθώ αντί να ευχαριστήσω ζητώντας ταπεινά συστάσεις, κλπ. τιμωρήθηκα πιο αυστηρά. Πώς; Ο διευθυντής μου με απαξίωνε σε όποιον συνάδελφό του τον καλούσε ζητώντας του πληροφορίες. Απόλυτος αποκλεισμός με τεράστιο συναισθηματικό,ψυχολογικό και όχι μόνο κόστος. Η λύση; Μόνο δημόσιο, αναπληρωτής, με ελάχιστα χρήματα, αφού μέχρι πρόσφατα ούτε τα χρόνια προϋπηρεσίας αναγνωρίζονταν. Αυτή την εκπαίδευση θέλουμε; Είλωτες εκπαιδευτικούς που θα διαμορφώνουν τους είλωτες του μέλλοντος;