• Σχόλιο του χρήστη 'ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΟΣ' | 3 Δεκεμβρίου 2009, 21:12

    Όσον αφορά την επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης(αναφέρομαι ιδιαίτερα στα "μάχιμα" στελέχη , όπως διευθυντές και υποδιευθυντές σχολείων, που έχουν άμεση σχέση με όλους τους παράγοντες της σχολικής ζωής , πρώτιστα με τους μαθητές)υπάρχει το εξής παράδοξο : εάν κάποιος επιλεγεί, για πρώτη φορά, ως π.χ δντής σχολείου με βάση τα τυπικά μετρήσιμα προσόντα του και την προφορική συνέντευξη και στη συνέχεια αποδειχθεί κατά τη διάρκεια της διευθυντικής τετραετίας του αποτυχημένος , χωρίς αυτό να εκφραστεί με σαφείς εκδηλώσεις αμφισβήτησής του (π.χ μια καταγγελία εναντίον του), τότε στις επόμενες κρίσεις επανέρχεται ενισχυμένος. Αυτό συμβαίνει διότι κοντά στα υπάρχοντα τυπικά προσόντα του θα έχει προσθέσει μόρια από τη διευθυντική του θητεία, κι ας υπήρξε αποτυχημένη. Μόνο εάν αυτή η διευθυντική θητεία αξιολογείται και βαθμολογείται και αρνητικά, θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τη διαιώνιση της (πριμοδοτημένης μάλιστα) αναξιοκρατίας. Ίσως θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η γνωμοδότηση του συλλόγου καθηγητών πρώτιστα , και , πιθανόν, με επιφύλαξη, του συλλόγου γονέων και των μαθητικών κοινοτήτων. Για τις γνωμοδοτήσεις αυτές απαιτείται η διασφάλιση αντικειμενικότητας και ανυστεροβουλίας. Επιπλέον να μη δικαιούται να υποβάλει αίτηση για στέλεχος της εκπαίδεσης εκπαιδευτικός χωρίς τουλάχιστο 15ετή εκπαιδευτική(διδακτική) πραγματική υπηρεσία, διότι η εκπαίδευση είναι κυρίως πράξη και χωρίς εμπειρία το διευθυντικό στέλεχος θα καταντήσει στρατηγός απειροπόλεμος.Επιτέλους πρέπει να σταματήσει το φαινόμενο οι αποτυχημένοι της τάξης να βρίσκονται μονίμως σε διευθυντικές θέσεις.Μάλιστα για τον ίδιο λόγο η υπηρεσία αυτή θα πρέπει να πριμοδοτείται κατά τη βαθμολόγηση και όχι τα ποικίλα τυπικά προσόντα(μεταπτυχιακά , διδακτορικό κ.τ.τ), τα οποία δεν αποδεικνύουν επικοινωνιακή και διοικητκή επάρκεια, δηλαδή τελικά συναισθηματική νοημοσύνη που οφείλει σε υπέρτατο βαθμό να χαρακτηρίζει το δντή σχολείου