• Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.' | 15 Ιανουαρίου 2016, 12:23

    Στο πλαίσιο ενός συνολικά νέου νόμου θεωρούμε επιβεβλημένο να αναπτυχθούν περαιτέρω και να αποσαφηνιστούν μία σειρά θεμάτων όπως: τι εννοούμε ως Ενιαίο Χώρο Έρευνας και πως δομείται; Θέλουμε κεντρικό (από το Υπουργείο) απόλυτο έλεγχο (χρηματοδοτήσεις, διορισμοί, εθνικές επιλογές) ή επιτελικό ρόλο με έμφαση στην Περιφέρεια και στην αυτοτέλεια των Ιδρυμάτων; Θέλουμε συνέχεια στην έρευνα ή συνέχεια στη λογική της απορρόφησης κοινοτικών προγραμμάτων; Συνεργασία ή ανταγωνιστικότητα; Αξιολόγηση με ποιο μοντέλο; Είναι φανερό ότι επείγει η παραγωγή ενός νέου παραδείγματος για την έρευνα. Σχετικά με την εγκεκριμένη ΕΣΕΤΑΚ (κυρίως μέσα από ΕΣΠΑ) πρέπει να προσέξουμε να μη βρούμε μπροστά μας τα ίδια προβλήματα που είχαμε με τις διατάξεις που διέπουν τα ΕΣΠΑ ως τώρα και αφορούν την υποχρέωση σχεδόν σε ελαστικές και εργολαβικές σχέσεις εργασίας, τους όρους αμοιβής για υπερεργασία, την κάλυψη των δαπανών και την παρακράτηση για τους ΕΛΚΕ. Επίσης η διατήρηση των ΕΛΚΕ και η σχέση τους με την υπόλοιπη διοικητικο-οικονομική διάρθρωση και λειτουργία των ερευνητικών φορέων θα πρέπει να τη δούμε μέσα από τη συνολική αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για την έρευνα. Το ίδιο και για την δυνατότητα που μας δίνουν οι τροπολογίες σχετικά με τις προσλήψεις μέσω (εκτός) Α.Σ.Ε.Π. Μέσα στην τελευταία 15ετία η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων, που εντάχθηκαν ως νέο δυναμικό, στα δημόσια Ερευνητικά Κέντρα της χώρας αποτελούν εργαζόμενους με «ελαστικές» σχέσεις εργασίας. Είτε με τη μορφή συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου (ΙΔΟΧ) είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες στελεχώνουν το ερευνητικό-τεχνικό-διοικητικό προσωπικό των ερευνητικών κέντρων έχοντας σήμερα φτάσει να αποτελούν το μισό περίπου ενεργό δυναμικό της έρευνας στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το πρόβλημα της μετανάστευσης υψηλά καταρτισμένου επιστημονικού δυναμικού της χώρας έχει γιγαντωθεί τα τελευταία χρόνια. Η αναγκαιότητα ένταξης αυτού ή ενός μέρους αυτού του δυναμικού και ανανέωσης των δημόσιων ερευνητικών φορέων είναι σήμερα παραπάνω από επιτακτική. Αυτά με την προϋπόθεση της ρητής δέσμευση για εντός του έτους αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου Έρευνας, που προτείνεται και στην αρχή του παρόντος και στην προοπτική μιας εφ’ όλης της ύλης συζήτησης για τη φιλοσοφία του νέου νόμου.