• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΝΑ ΩΡΟΛΟΓΑ' | 9 Φεβρουαρίου 2010, 21:43

    Επειδή μια συνεκτική πολιτική για την δια βίου μάθηση δεν είναι καινούργια έννοια στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά έμενε σε επίπεδο προσπάθειας, αυτή τη φορά χρειάζεται λεπτομερής εργασία πάνω στη νομική κατασκευή. Αυτή από φύση της είναι ή προκύπτει πολύπλοκη, συνδέοντας εξ ανάγκης διαφορετικά γνωσιακά επίπεδα με επίπεδα ικανοτήτων καιδεξιοτήτων, και ακόμα με την αγορά εργασίας. Η τελευταία δεν είναι μόνο το δημόσιο και ό,τι συμφωνείται να αναγνωρίζεται εκεί (συντεχνιακά ή όχι). Είναι η ώθηση που πρέπει να έχει ο ιδιωτικός τομέας, του οποίου οι ανάγκες καλύπτονται έως σήμερα σχεδόν εξ ολοκλήρου χωρίς τη μεσολάβηση του δημοσίου. Άτομα εκπαιδεύονται επειδή η εταιρία τους το επιθυμεί, παρέχει τα κίνητρα ακι αξιοποιεί τα αποτελέσματα. Παρόλα αυτά, αν κάτι συμβεί στον εργασιακό τους βίο δεν υπάρχει νομοθετικά κατοχυρωμένο πλαίσιο δια βίου μάθησης να τους καλύψει στις γνωσιακές τους ανάγκες. Η μέχρι σήμερα πρακτική εξαντλείται είτε στο ΕΑΠ, είτε σε κυνήγι μεταπτυχιακών τίτλων που ή θα προωθήσει βαθμολογικά τον δημόσιο υπάλληλο είτε πιθανόν να ανεβάσει σε μισθολογική κλίμακα αυτόν και άλλους που εργάζονται στον δημόσιο, ευρύτερο δημόσιο και λιγότερο στον ιδιωτικό τομέα. Στην πράξη όμως το ζητούμενο είναι η συνεχής εξέλιξη γνώσεων ή δεξιοτήτων των ατόμων ανάλογα με το πεδίο δραστηριότητάς του, ήδη από την ολοκλήρωση των βασικών του σπουδών. Επομένως χρειάζεται επεξεργασία της νομικής πλατφόρμας σε κάτι τόσο άυλο όσο η γνώση αλλά και κάτι τόσο μετρήσιμο όσο η ζήτηση στην αγορά εργασίας. Επεξερεγασία και κατοχύρωση στην παρεχόμενη "δια βίου εκπαίδευση" με υψηλού επιπέδου παροχή των αντίστοιχων υπηρεσιών, έτσι ώστε να μην υποβαθμιστεί σε ένα χαρτί - τίτλο χωρίς αντίκρυσμα, για να πληρωθούν οι όροι κάποιου διαγωνισμού ή κάποιας τοποθέτησης (φωτογραφικής και μη). Τα ασφαλή κριτήρια του ιδιωτικού τομέα (.."μου κάνει ή όχι για την δουλειά την συγκεκριμένη και είναι εξελίξιμος ή όχι...") αποτελεί καλό οδηγό. Το θέμα απλά είναι η υποβοήθηση του εργατικού δυναμικού να μείνει στην αγορά εργασίας, και οι άνεργοι να εισέλθουν εκ νέου σ'αυτήν. Και το κυριότερο, να είναι ανταγωνιστικοί στον ιδιωτικό τομέα, γιατί για πόσο πια θα είναι το δημόσιο ο παροχέας θέσεων??