• Σχόλιο του χρήστη 'Ολυμπία Λαμπροπούλου' | 9 Φεβρουαρίου 2010, 23:16

    Κυρίες/οι Το 2005 έκανα αίτηση στο ΙΔΕΚΕ γι'απόσπαση (με μισή καρδιά λόγω του ωραρίου λειτουργίας) στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Αγ. Αναργύρων. Πήρα την απόσπαση και δούλεψα στο συγκεκριμένο σχολείο για τρία χρόνια. Εκεί είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με εξαιρετικούς συναδέλφους, να 'εκπαιδευτώ' από το ΥΠΕΠΘ σε διδακτικές μεθόδους ενηλίκων, να δημιουργήσω εκπαιδευτικό υλικό για το οποίο δούλεψα σκληρά και ομαδικά,και κυρίως να δουλέψω με ενήλικες εκπαιδευόμενους που με έμαθαν ίσως περισσότερα από ότι εγώ εκείνους. Ακόμα και σήμερα συγκινούμαι όταν καμμιά φορά τυχαία ακούω κάποιους/ες συμπολίτες μου να μιλούν για την δική τους εμπειρία σε ΣΔΕ. Ακόμα και σήμερα μου είναι δύσκολο να περάσω έξω από το σχολειο που έδωσα την ψυχή μου. Ακόμα και τώρα δεν καταλαβαίνω γιατί και πώς τέσσερεις άνθρωποι κατάφεραν να διαλύσουν όσα έιχαμε καταφέρει τόσοι συνάδελφοι και εκπαιδευόμενοι (από όλα τα ΣΔΕ). Τα σχολεία γέμισαν με ωρομίσθιους σε πολιτική ομηρία και όσοι διαμαρτυρηθήκαμε για το γρέμισμα όσων με κόπο και μεράκι είχαμε φτιάξει, πεταχτήκαμε σαν στυμμένες λεμονόκουπες. Για χάρη της παιδείας κι όχι μόνο της εκπαίδευσης ενηλίκων σας προσκαλώ να προστατέψετε τα ΣΔΕ και να ερευνήσετε την πραγματικά μεγάλη ανάγκη της σωστής λειτουργίας τους καθώς και την ίδρυση Λυκειακών ΣΔΕ. Η δια βίου εκπαίδευση είναι ουσιαστικό δικαίωμα και πραγματική ανάγκη. Με εκτίμηση Ολυμπία Λαμπροπούλου Εκπαιδευτικός Β'θμιας εκπ/σης