• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης' | 11 Φεβρουαρίου 2010, 01:12

    Αξιότιμη Κυρία Υπουργέ, Αξιότιμη Κυρία Υφυπουργέ, Υπηρετώ για περισσότερα από δέκα χρόνια την (άτυπη) εκπαίδευση μέσω του κλάδου της εκπαίδευσης πληροφορικής. Μην υπάρχοντας κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας όταν αποφάσισα να κάνω έναρξη επαγγελματικής δραστηριότητας επέλεξα ο χώρος που θα στέγαζε την επιχειρηματική μου προσπάθεια να υπερκαλύπτει τις προδιαγραφές ενός φροντιστηρίου μέσης εκπαίδευσης ή ενός φροντιστηρίου ξένων γλωσσών, δομών παραπλήσιων σε μέγεθος και χαρακτηριστικά λειτουργίας. Εξαιτίας της έλλειψης θεσμικού πλαισίου εντάχθηκα στην ευρεία κατηγορία που ονομάζονταν Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, (μετέπειτα Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών). Όπως ενδεχομένως γνωρίζετε, τα εργαστήρια αυτά μέχρι πρότινος αναγνωρίζονταν μόνο από την εφορία, το ΙΚΑ, το ΤΕΒΕ και λοιπούς οργανισμούς, αλλά όχι από το φυσικό τους χώρο, το Υπουργείο Παιδείας. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη στρεβλή ανάπτυξη ενός κλάδου που αφού δεν ελέγχονταν από κανέναν, δραστηριοποιούνταν τόσο επαγγελματίες που είχαν αποφασίσει να επενδύσουν σοβαρά στο αντικείμενο διαθέτοντας επαρκείς χώρους που πληρούσαν κανονισμούς υγιεινής, ασφάλειας προσπαθώντας να παρέχουν ένα υψηλό επίπεδο υπηρεσιών όσο και «επαγγελματίες» που επέλεγαν να κάνουν μαθήματα σε υπόγειες ή ημιυπόγειες δομές, χωρίς εξόδους διαφυγής, χωρίς μέσα πυρόσβεσης, χωρίς, χωρίς, χωρίς,χωρίς…. Απαίτηση της πλειοψηφίας των μελών του κλάδου ήταν η θεσμοθέτηση της αγοράς και ο καθορισμός σαφών κανόνων λειτουργίας που θα οδηγούσε στην εξυγίανση του. Η θεσμοθέτηση του κλάδου ήρθε το 2008 εν μια νυκτί, ως παρελκόμενο της πολιτικής βούλησης τακτοποίησης και αναγνώρισης των «Κολλεγίων». Χωρίς κανένα προηγούμενο διάλογο με τους επίσημους φορείς εκπροσώπησης αποφασίστηκε πως το Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών που βρίσκονταν για παράδειγμα σε ένα χωριό 1.000 κατοίκων εκπαιδεύοντας ετησίως 40-50 μαθητές στην ορθή και αποτελεσματική χρήση Ηλεκτρονικών Υπολογιστών θα έπρεπε να πληροί τις ίδιες προδιαγραφές με ένα κολλέγιο. Όποιος θα ήθελε δηλαδή να λειτουργεί μια μικρή επιχείρηση σε κάποια μικρή επαρχιακή πόλη, με μέσο ετήσιο κύκλο εργασιών της τάξης των 30.000 ευρώ, θα έπρεπε να στεγάζεται σε χώρο 250 τετραγωνικών μέτρων και να έχει προηγουμένως καταθέσει εγγυητική επιστολή 100.000 ευρώ, διαφορετικά θα έπρεπε να κλείσει, οδηγώντας τον ενδιαφερόμενο σε μετακινήσεις από πόλη σε πόλη ώστε να εκπαιδευτεί!!! Παράπλευρη απώλεια στο βωμό της αναγνώρισης των κολλεγίων είχε χαρακτηριστεί από στελέχη του ΥΠΕΠΘ το ενδεχόμενο να κλείσουν 1.000 περίπου εργαστήρια (κυρίως πληροφορικής) με διασπορά σε κάθε άκρο της Ελλάδας αφήνοντας στο δρόμο 2.000-4.000 χιλιάδες εργαζόμενους και ιδιοκτήτες και κυρίως διευρύνοντας ακόμη περισσότερο τον ψηφιακό αναλφαβητισμό. Ευτυχώς για όλους τους παραπάνω, μέσα από νομικές διαδικασίες και συνεχείς επαφές το ΥΠΕΠΘ αναγνώρισε μέρος των σφαλμάτων του και προέβη σε έκδοση νέας Υπουργικής Απόφασης θέτοντας αφενός μεν ρεαλιστικότερες προδιαγραφές λειτουργίας διασφαλίζοντας αφετέρου την προστασία των μαθητών. Μέσα στα πλαίσια περίπου 700 εργαστήρια ελευθέρων σπουδών και προκειμένου να διασφαλίσουν τη δυνατότητα λειτουργιάς τους προέβησαν σε μικρότερες ή μεγαλύτερες επενδύσεις, αρκετοί μετεγκαταστάθηκαν προκειμένου να πληρούν τις νέες προδιαγραφές, εξέδωσαν εγγυητικές επιστολές και κατέθεσαν πλήρεις φακέλους αξιολόγησης μέχρι το καλοκαίρι του 2009 ώστε να πάρουν άδειες νόμιμης λειτουργίας το Σεπτέμβριο. Το Σεπτέμβριο το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε ότι λόγω του πλήθους των αιτήσεων παρατείνεται ο χρόνος έκδοσης αδειών λειτουργίας για ένα έτος. Από τότε έως και σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία πρόοδος σε αυτόν τον τομέα. Δεν έχει εξεταστεί ούτε ένας φάκελος, δεν έχει γίνει ούτε ένας έλεγχος, δεν έχει δοθεί ούτε μια άδεια. Όσοι αποφάσισαν να προβούν σε επενδύσεις, να δεσμεύσουν χρήματα σε τράπεζες ώστε να πάρουν εγγυητικές επιστολές, να προσλάβουν ή να μετεκπαιδεύσουν τους εισηγητές τους ώστε να πληρούν τα νέα κριτήρια και να αυξήσουν εν γένει τα λειτουργικά τους έξοδα, έχουν πλέον να συναγωνιστούν πλέον εκτός από τον κακώς εννοούμενο ανταγωνισμό που συνεχίζει να λειτουργεί όπως λειτουργούσε τόσα χρόνια και το ίδιο το κράτος. Ένα κράτος που φαίνεται πως δυστυχώς δεν έχει συνέχεια και τιμωρεί όσους αποφασίζουν να εναρμονίστούν με τις αποφάσεις του. Κυρία Υπουργέ, Κυρία Υφυπουργέ, Από την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων σας, επιδιώκουμε ως εκπρόσωποι του κλάδου συνάντηση μαζί σας ώστε να λύσουμε θέματα που μαστίζουν το χώρο μας οδηγώντας αυτόν σε παρακμή και εμάς σε οικονομική καταστροφή εν μέσω δεινής οικονομικής συγκυρίας. Κάτι τέτοιο ακόμη δεν έχει καταστεί δυνατό. Αναλογιζόμαστε το πλήθος των υποχρεώσεών σας, δυστυχώς δεν δείχνετε ότι έχετε διάθεση να καταλάβετε το πλήθος των δικών μας. Αυτό δυστυχώς εισέπραξα σήμερα διαβάζοντας πως η αρμόδια Υφυπουργός κα Χριστοφιλοπούλου, συναντήθηκε σήμερα με εκπροσώπους των ΙΕΚ και των ΚΕΚ ώστε να διαβουλευτούν για θέματα δια βίου μάθησης χωρίς όμως να προσκαλέσει σε αυτό το διάλογο εκπροσώπους των Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών. Πιστεύοντας ότι δεν πρόκειται για συνειδητή επιλογή απομόνωσης ενός από τους βασικούς πυλώνες της δια βίου εκπαίδευσης αλλά οφείλεται σε έλλειψη ενημέρωσης από τους συνεργάτες σας για τα συνεχή τηλεφωνικά και δια ζώσης αιτήματα μας για συνάντηση, ελπίζουμε πως αυτή θα πραγματοποιηθεί σύντομα. Σας ευχαριστώ πολύ