• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΙΑ ΡΑΓΚΟΥΣΗ' | 21 Δεκεμβρίου 2016, 00:54

    (1) Η ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ "(α) για όσα από τα Τμήματα αριθμούν κάτω των σαράντα (40) καθηγητών και υπηρετούντων λεκτόρων, από πέντε (5) καθηγητές με τους αναπληρωματικούς τους οι οποίοι ανήκουν στο ίδιο Τμήμα του οικείου Α.Ε.Ι. και έξι (6) καθηγητές με τους αναπληρωματικούς τους, του ίδιου ή άλλου Α.Ε.Ι. της ημεδαπής, ή ομοταγούς Α.Ε.Ι. της αλλοδαπής ή Ερευνητές της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, του ίδιου ή συναφούς γνωστικού αντικειμένου με εκείνο της προς πλήρωση θέσης . Η σύνθεση του εκλεκτορικού σώματος κατά την ως άνω διάταξη αφορά και τα Τμήματα τα οποία αριθμούν σαράντα (40) μέλη." ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΩΣ "(α) για όσα από τα Τμήματα αριθμούν έως και σαράντα (40) καθηγητές και υπηρετούντες λεκτόρες, από πέντε (5) καθηγητές με τους αναπληρωματικούς τους οι οποίοι ανήκουν στο ίδιο Τμήμα του οικείου Α.Ε.Ι. και έξι (6) καθηγητές με τους αναπληρωματικούς τους, του ίδιου ή άλλου Α.Ε.Ι. της ημεδαπής, ή ομοταγούς Α.Ε.Ι. της αλλοδαπής ή Ερευνητές της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, του ίδιου ή συναφούς γνωστικού αντικειμένου με εκείνο της προς πλήρωση θέσης." (2) Τόσο στο (α) όσο και στο (β), είναι σημαντικό να διευκρινιστεί αν ο όρος "του ίδιου ή συναφούς γνωστικού αντικειμένου με εκείνο της προς πλήρωση θέσης" αφορά και τα εσωτερικά και τα εξωτερικά μέλη ή μόνο τα εξωτερικά. Η παρούσα διατύπωση δεν το διευκρινίζει. (3) Τόσο στο (α) όσο και στο (β), η διατύπωση "της προς πλήρωση θέσης" αστοχεί, αφού το Άρθρο 2 αφορά ΚΑΙ μονιμοποιήσεις - σ΄ αυτές δεν υπάρχει θέση προς πλήρωση. Προτείνεται η αντικατάσταση με το απλό "της θέσης" - δεν υπάρχει κίνδυνος για σύγχυση. (4) Η χρήση των όρων "συναφές" και "συγγενές" δημιουργεί σύγχυση (έχει αναφερθεί και από άλλους σχολιαστές στα ΣΧΟΛΙΑ του Άρθρου 2). Είτε να οριστούν στο Άρθρο 1 οι δύο όροι, είτε, αν χρησιμοποιούνται ως συνώνυμα, να υιοθετηθεί αυστηρά και μόνο ο ένας από τους δύο (το "συναφές" κατά προτίμηση, λόγω της προϋπάρχουσας νομοθεσίας και νομολογίας). (5) Η διατύπωση "γιατί περιέχει κρίση τεχνικού χαρακτήρα" θα ήταν ορθότερη ως "γιατί περιέχει κρίση επιστημονικού χαρακτήρα". (6) Η διατύπωση "Παράλληλα, τόσο τα μέλη της εκλεκτορικού σώματος όσο και αυτά της εισηγητικής επιτροπής , πρέπει να είναι της αυτής τουλάχιστον βαθμίδας με αυτήν για την οποία γίνεται η κρίση." θα ήταν καλύτερη ως "Όλα τα μέλη του εκλεκτορικού σώματος, τακτικά και αναπληρωματικά, καθώς και τα μέλη της εισηγητικής επιτροπής, πρέπει να κατέχουν θέση βαθμίδας τουλάχιστον ίσης με τη βαθμίδα της θέσης." (7) Η διατύπωση "είτε ο παραμερισμός μέλους που φέρεται ότι κατέχει θέση του ίδιου ή συγγενέστερου γνωστικού αντικειμένου και η αντικατάστασή του με άλλο που κατέχει θέση λιγότερο συγγενούς γνωστικού αντικειμένου" θα ήταν ορθότερη ως "είτε ο παραμερισμός μέλους που φέρεται ότι κατέχει θέση του ίδιου ή συγγενέστερου γνωστικού αντικειμένου και η πρόκριση άλλου που κατέχει θέση λιγότερο συγγενούς γνωστικού αντικειμένου". Επιπλέον, χρησιμοποιείται εδώ ο όρος "συγγενές" ως χαρακτηριστικό με διαβαθμίσεις ("περισσότερο / λιγότερο συγγενές") και όχι με δυαδική φύση ("συγγενές" / "μη συγγενές"). Εφόσον παραμείνει η διατύπωση, θα οδηγήσει στην ανάγκη κατάταξης των υποψηφίων μελών με βάση το βαθμό συγγένειας, ήτοι την "απόσταση" του γνωστικού αντικειμένου τους από εκείνο της θέσης - πολύ θολά νερά δηλαδή... Στο παρελθόν, σε εγκυκλίους προς Εκλεκτορικά Σώματα έχει με έμφαση τονιστεί η οδηγία ότι "Η συνάφεια είναι δυαδικής φύσης, δηλαδή είτε είναι συναφή τα αντικείμενα μεταξύ τους είτε δεν είναι. Δεν επιτρέπονται αιτιολογήσεις ψήφου, π.χ., με αιτιολογία ότι το γνωστικό αντικείμενο του Χ είναι πιό συναφές από του Υ ως προς εκείνο της θέσης". Αν και όχι ιδανική, η θέση αυτή ήταν μία πρακτική λύση. Τώρα, με τις διαβαθμίσεις του συγγενούς, πάμε να μπλέξουμε άσχημα. (8) Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι μέλη με ΙΔΙΟ γνωστικό αντικείμενο στο ΙΔΙΟ Τμήμα ή Μονοτμηματική Σχολή, είναι ΣΠΑΝΙΟ φαινόμενο. Κατά κανόνα οι διατυπώσεις των γνωστικών αντικειμένων στις προκηρύξεις, εκλογές και ΦΕΚ διορισμών των μελών ΔΕΠ / ΕΠ διαφοροποιούνται, λεκτικά και ουσιαστικά. Η φόρτιση ενός όρου με δύο διαφορετικές (αλλά όχι άσχετες μεταξύ τους) χρήσεις, ειδικά μέσα σε νομικό πλαίσιο, δε βοηθά στην πράξη. Οι ρυθμίσεις και του νόμου και της Υ.Α. δυστυχώς συνεχίζουν το πρόβλημα αυτό.