• Σχόλιο του χρήστη 'Alex' | 13 Φεβρουαρίου 2010, 03:15

    Δυστυχώς ή ευτυχώς, το "επίπεδο" μιας χώρας αντικατοπτρίζεται στην παιδεία που παρέχει. Η εκπαίδευση, γενικά, είναι κεκτημένο του κόσμου αλλά νομίζω ότι ολοένα και λιγότεροι το αισθάνονται έτσι. Η δια βίου εκπαίδευση είναι το απαύγασμα της εκπαίδευσης ή αλλιώς το επιπλέον "δώρο" της πολιτείας προς στους πολίτες. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είμαστε μια χώρα που όχι μόνο θα εξαγγείλει την δια βίου εκπαίδευση αλλά θα θέλει και να την ακολουθήσει πιστά. Δυστυχώς για τα πράγματα αυτά χρειάζονται πόροι. Πάνω απ' όλα όμως χρειάζεται ένας σαφής στόχος για τη δια βίου εκπαίδευση. Μετρήσιμος; Ίσως. Το γράφω αυτό γιατί αλλού βλέπω να αναφέρεται η προσωπική ολοκλήρωση, αλλού η επαγγελματική κατάρτιση και αλλού ο επαγγελματικός προσανατολισμός. Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουν οι διαφορετικοί αυτοί στόχοι. Αλλιώς ο πολίτης μπορεί να αφεθεί σε συνειρμούς που χρωματίζουν το θεσμό. Π.χ. θα δημιουργούνται συνεχώς άνεργοι (όλο και περισσότεροι) οι οποίοι θα παραπέμπονται σε καταρτίσεις; Μέσω των καταρτίσεων θα βρίσκουν δουλειές; Να άλλη μια συσχέτιση εκπαίδευσης και επαγγελματικής αποκατάστασης που νομίζω ότι έχει "βλάψει" τα σχολεία μας. Για να μην χαθεί λοιπόν, για άλλη μια φορά, ο πολίτης χρειάζεται μια πιο εστιασμένη στοχοθεσία. Και πάνω απ' όλα χρειάζονται εκπαιδευτικοί-υπηρέτες της δια βίου εκπαίδευσης. Δύσκολο κατά τη γνώμη μου να βρεθούν αλλά ποτέ δεν ξέρουμε. Χρήσιμη λοιπόν η διαβούλευση, και μπράβο στο υπουργείο γι' αυτό, όμως δεν μπορεί παρά να αποτελέσει μια μικρή σπίθα (ένα μικρό έναυσμα) για όσους decision makers θέλουν να οραματίζονται δημιουργικά τη μελλοντική εκπαίδευση. Το δύσκολο έργο θα αρχίσει μετά τη διαβούλευση. Καλή επιτυχία.