• Σχόλιο του χρήστη 'Διονύσιος Ζέζας' | 17 Φεβρουαρίου 2010, 14:08

    Αξιότιμη κα. Υπουργέ, Αξιότιμοι κ.κ., Με αφορμή την ανοικτή διαβούλευση για την Δια Βίου Μάθηση, θα ήθελα να υποβάλω τις ακόλουθες σκέψεις - προτάσεις. Είναι όντως απαραίτητες οι ενέργειες κατάρτισης για την ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού και της ίδιας της χώρας? Η μήπως οι Ευρωπαίοι έχουν άδικο που έχουν αναγάγει την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση ως κύριο μοχλό ανάπτυξης μιας χώρας? Οι Έλληνες πολίτες αναζητούν σήμερα πιστοποιημένα - εγγυημένα άτομα για διάφορες εργασίες? πχ πιστοποιημένο υδραυλικό, πιστοποιημένο ταξιτζή, τεχνικό φυσικού αερίου η ακόμα και πιστοποιημένη baby-sitter ? Αναζητάμε μια ασφάλεια και σιγουριά πίσω από τον άνθρωπο που θα εργαστεί για μας ή με εμάς? Οι ελληνικές εταιρείες και ιδιαίτερα ο κατασκευαστικός και ο τουριστικός κλάδος αναζητά πιστοποιημένους τεχνίτες , εργάτες, εργαζόμενους? Η πείρα αλλά και οι μελέτες δείχνουν ότι όχι μόνο όλοι τους αναζητούμε αλλά τους χρειαζόμαστε επιτακτικά. Για τι όμως δεν τους βρίσκουμε??? Πεποίθηση μου είναι ότι ποτέ δεν οργανώθηκε σωστά η στόχευση, η πολιτική και οι δράσεις της δια βίου μάθησης. Όμως μην τα μηδενίζουμε όλα, έγιναν πολλά και ουσιαστικά βήματα μπροστά. Από το 1980 έως σήμερα έχουμε θέση στάνταρ για τις κτιριακές υποδομές ΙΕΚ, ΚΕΚ και τους εκπαιδευτές και έχουμε πλήθος πιστοποιημένων δομών και εκπαιδευτών, κατά κοινή παραδοχή σοβαρού επιπέδου. Πρόσφατα νομοθετήσαμε και υλοποιήσαμε στη χώρα μας τα πρώτα επαγγελματικά περιγράμματα. Επιτέλους κράτος εργαζόμενοι και εργοδότες αποφάσισαν από κοινού τι γνώσεις δεξιότητες και ικανότητες πρέπει να έχει ο εργαζόμενος. Από την άλλη πλευρά η αλήθεια είναι ότι δεν αναλύσαμε τι θα χρειαστούμε αύριο για να εκπαιδεύσουμε ανθρώπους σήμερα. Αλλά και αυτούς που εκπαιδεύσαμε δεν το κάναμε στοχευμένα και επί της ουσίας αλλά με μια λογική πολλές φορές επιδοματική. Για να μην σας κουράσω με αναλύσεις, οι προτάσεις μου είναι απλές. Ταυτίζονται πολύ με αυτό που ήδη κάνουμε στις ξένες γλώσσες όπου δεν μας ενδιαφέρει αν ο φορέας έχει πιστοποιημένο πρόγραμμα ή από που προήρθε η γνώση αλλά σημασία έχει η εκροή του συστήματος με αλλά λόγια τα μαθησιακά αποτελέσματα. Για παράδειγμα δεν μας ενδιαφέρει αν κάποιος παρακολούθησε μαθήματα αγγλικών π.χ. στο πανεπιστήμιο Cambridge (τυπικό σύστημα) ή σε ένα φροντιστήριο της γειτονιάς (μη τυπικό σύστημα) ή ακόμα αν έμαθε μόνος του στο σπίτι επειδή προέρχεται από αγγλική οικογένεια (άτυπη γνώση) αλλά δεχόμαστε ότι γνωρίζει την αγγλική γλώσσα αν περάσει τις αντίστοιχες εξετάσεις π.χ. του Proficiency . Πάνω σε αυτό το σύστημα ως κράτος θα πρέπει πρώτα ν' αναζητάμε τι ειδικότητες θα χρειαστούμε αύριο και να πάρουμε τα στοιχεία ερευνών από υφιστάμενους φορείς όπως η ΕΣΥΕ και η ΠΑΕΠ. Στη συνέχεια σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους να φτιάχνουμε το επαγγελματικό περίγραμμα του κάθε επαγγέλματος. Μετά προαιρετικά, αν κρίνεται απαραίτητο, χρηματοδοτούμε τους φορείς κατάρτισης για υλοποίηση προγραμμάτων στα επαγγέλματα αυτά. Και τέλος μέσω αδιάβλητων εξετάσεων τους πιστοποιούμε με κρατικό πιστοποιητικό. Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι πολλά επαγγέλματα ιδίως τα τεχνικά δεν μπορούν να πιστοποιηθούν με γραπτές εξετάσεις. Εκεί ουσιαστική συμβολή μπορούν να έχουν τα επιμελητήρια δημιουργώντας αντίστοιχα εργαστήρια – εξεταστικά κέντρα. Σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους μπορούν να δημιουργηθούν μητρώα πιστοποιημένων μελών στα αντίστοιχα επιμελητήρια . Με τον τρόπο αυτό το ευρύ κοινό θα μπορεί να τους αναζητήσει εύκολα. Αν το κράτος μπορεί, καλό θα ήταν να πριμοδοτεί τους ανθρώπους αυτούς είτε με επιπλέον μόρια στις διαδικασίες ΑΣΕΠ είτε/ και μέσω κάποιου άλλου μέσου ώστε και οι εργαζόμενοι να έχουν λογούς να πιστοποιήσουν τις υπάρχουσες γνώσεις, δεξιότητες, και ικανότητές τους. Με τέτοια δυναμικά βήματα η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση θα αναβαθμιστεί θα έχει κύρος και θα παράγει απτά αποτελέσματα τόσο σε κοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Ελπίζω να μην σας κούρασα με τις σκέψεις μου. Με εκτίμηση Διονύσιος Γ. Zέζας Προϊστάμενος Τμήματος Πιστοποίησης Δομών Σ.Ε.Κ & Σ.Υ.Υ του ΕΚΕΠΙΣ