Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Παρίκος Γεώργιος' | 12 Μαρτίου 2010, 12:57

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γεώργιος Ι. Παρίκος Κατά τη γνώμη μου το θολό πεδίο αφορά τα 4 πρώτα επίπεδα. Διαβάζοντας τις προτάσεις της διαβούλευσης έως και 10.3.2010, δεν διέκρινα ουσιώδεις τοποθετήσεις για το θέμα. Άποψή μου σε αντιστοίχηση με τις υπάρχουσες δομές της τυπικής εκπαίδευσης τα επίπεδα θα μπορούσαν να είναι τα ακόλουθα: Επίπεδο 1 Απόφοιτοι Γυμνασίου ή Γενικού Λυκείου Άτυπη κατάρτιση 200-400 ωρών ή Εμπειρία 3 ετών Επίπεδο 2 Απόφοιτοι Γενικού Λυκείου Με πιστοποίηση στο χειρισμό Η/Υ ή γνώση ξένης γλώσσας Επίπεδο 3 Απόφοιτοι ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ ή Τεχνολογικού Λυκείου Με πιστοποίηση και εμπειρία 1 έτους Επίπεδο 4 Απόφοιτοι ΙΕΚ (νέων προγραμμάτων) Με πιστοποίηση και εμπειρία 1 έτους Το πρόβλημα βρίσκεται στο περιεχόμενο και στην εγγυημένη πιστοποίηση κάθε επιπέδου. Επίσης πρόβλημα υπάρχει στα γνωστικά αντικείμενα που διδάσκονται για την τυπική εκπαίδευση του επιπέδου 3 και 4 σήμερα. Όπως είναι η σημερινή πραγματικότητα τα περισσότερα προγράμματα των ΙΕΚ έχουν ίδια γνωστικά αντικείμενα και επίπεδα γνώσεων με τις ΕΠΑΣ ή τα προγενέστερα Τ.Ε.Ε. Προς τι λοιπόν γι’ αυτή την περίπτωση η απονομή 4ου επιπέδου; Όσον αφορά για τη σημερινή πιστοποίηση των επιπέδων στην τυπική εκπαίδευση – κατάρτιση, γνωρίζουν οι πάντες ότι η πιστοποίηση των γνώσεων ή είναι ανύπαρκτη ή εκεί όπου γίνεται δεν περιποιεί τιμή στους φορείς. Για να πετύχει η υλοποίηση του προσδιορισμού των επιπέδων 3-4 θα πρέπει να ανασχεδιαστούν εξ’ αρχής: α) Οι βασικές ειδικότητες που θα διδαχθούν στο υπό Ίδρυση Τεχνολογικό Λύκειο που θα αντικαταστήσει τα ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ. β) Απόφοιτοι του Γενικού Λυκείου που θέλουν να ειδικευτούν στις βασικές ειδικότητες να παρακολουθούν τη Β’ και Γ’ τάξη των Τεχνολογικών Λυκείων (σε απογευματινά τμήματα) αποκτώντας το επίπεδο 3. γ) Στα ΙΕΚ να σχεδιαστούν ειδικότητες μετεξέλιξης των αποφοίτων του Τεχνολογικού Λυκείου παίρνοντας το επίπεδο 4. Π.χ. ένας απόφοιτος Μηχανολογίας ή Ηλεκτρολογίας του Τεχνολογικού Λυκείου θα μπορεί να μετεξελιχθεί σε “Τεχνικό Αυτοματισμού” ή σε “Μηχανοτρονικό Βιομηχανικού Εξοπλισμού” και τούτο διότι οι αποκτηθείσες γνώσεις και δεξιότητες στις βασικές ειδικότητες του Τεχνολογικού Λυκείου είναι προϋπόθεση για να στηθεί ένα πρόγραμμα στο ΙΕΚ ώστε να μπορεί αξιόπιστα να πιστοποιηθεί (με εξετάσεις) ο απόφοιτος ως ικανός “Τεχνικός Αυτοματισμού” ή ως Μηχανοτρονικός αντίστοιχα. Στην Άτυπη Εκπαίδευση μπορεί κάποιος από τα Επίπεδα 1 και 2 να φθάσει στο επίπεδο 3 με συγκεκριμένες εξειδικεύσεις: π.χ. ένας απόφοιτος Γυμνασίου ή Ενιαίου Λυκείου με 400 ώρες εξειδίκευσης γίνεται “Συγκολλητής Μετάλλων” επιπέδου 1 και μετά από 3 έως 5 χρόνια προϋπηρεσία στην ειδικότητα και με 500 έως 800 ώρες σε πρόγραμμα επανακατάρτισης ειδικεύεται στις Συγκολλήσεις Σωληνώσεων Δικτύων Αερίων να μπορεί να πιστοποιηθεί στο επίπεδο 3. Με την ευκαιρία της Ευρωπαϊκής οδηγίας αλλά και της Κυβερνητικής απόφασης για ριζικές αλλαγές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και κατάρτιση, για να επιτύχουν οι προθέσεις του υπουργείου, που, κατά την άποψή μου αν πετύχουν το στόχο θα φέρουν επανάσταση στην αγορά εργασίας και θα μειώσουν την εξαγόμενη αλλά και την εισαγόμενη μετανάστευση, πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη από τους ιθύνοντες κάποιες σημαντικές κατά τη γνώμη μου παράμετροι: 1. Να δουν τις επαγγελματικές ειδικότητες, που την τελευταία δεκαετία έχουν διαφοροποιηθεί, στο Ευρωπαϊκό επίπεδο και δή στη Γερμανική Τεχνική Εκπαίδευση και Κατάρτιση. 2. Να δουν τις προτάσεις της Επιτροπής Τσιάκαλου, στην Κύπρο για την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, μελετώντας τις ειδικότητες του Τεχνολογικού Κλάδου και του Επαγγελματικού Κλάδου στο νέο σχεδιασμό για το Κυπριακό Ενιαίο Λύκειο. 3. Να δημιουργήσουν ισχυρό οργανισμό πιστοποίησης στα πρότυπα του Γερμανικού ΒΙΒ και να εφαρμόσουν αξιόπιστο σύστημα πιστοποίησης χωρίς σημαδεμένα χαρτιά (όπως συνέβη στο παρελθόν στο ΕΚΕΠΙΣ με το υλικό εκπαίδευσης εκπαιδευτών). 4. Να προβούν σε αναζήτηση σύγχρονης τεχνικής και επαγγελματικής βιβλιογραφίας για τα Μαθήματα του Τεχνολογικού Λυκείου και των ΙΕΚ. Τα διδασκόμενα βιβλία των ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ παραπέμπουν στην τεχνολογία της δεκαετίας του ‘80-’90, ενώ για τη βιβλιογραφία των ΙΕΚ αφήστε τα… 5. Να κάνετε ουσιαστική Τεχνολογική – Επαγγελματική μετεκπαίδευση των εκπαιδευτικών της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης. 6. Φροντίστε την αγορά διδακτικού (και όχι απλά εκπαιδευτικού) ψηφιακού εποπτικού υλικού (λογισμικού) για όλα τα μαθήματα της Επαγγελματικής – Τεχνικής Εκπαίδευσης. (Μόνο ο τομέας Υγείας – Πρόνοιας των ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ έχουν μέχρι τώρα αξιόλογο υλικό). Αν τα υπ’ αριθ. 4, 5 και 6 που προανέφερα υλοποιηθούν τότε και μόνο μπορούν να ζητηθούν ευθύνες για την ποιότητα της Εκπαίδευσης – Κατάρτισης από τους Τεχνολόγους Εκπαιδευτικούς Λειτουργούς. Κατά τη γνώμη μου, για να επιτύχει το φιλόδοξο, αλλά απαραίτητο για την Ελλάδα, Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων (ΕΘΠΠ) για τα επίπεδα 1 έως 4 υπάρχουν οι δομές της ΑΣΠΑΙΤΕ (πρώην ΣΕΛΕΤΕ) με τις κεντρικές εγκαταστάσεις στο Μαρούσι και περιφερειακά σε Πάτρα, Ηράκλειο, Ιωάννινα, Βόλο, Θεσσαλονίκη και Σάππες, που ελπίζω οι σχεδιαστές της Κυβερνητικής πολιτικής ότι δεν θα αγνοήσουν. Ελπίζω να μην σας κούρασα. Σας ευχαριστώ που μου δώσατε τη δυνατότητα να εκφράσω τις θέσεις μου. Γεώργιος Ι. Παρίκος τ. Εκπαιδευτικός της ΣΕΛΕΤΕ τ. Διευθυντής ΤΕΣ Ιλίου Εκδότης