• Σχόλιο του χρήστη 'Theodoros Theodorou' | 29 Μαρτίου 2010, 22:35

    Κύριε Ε.ΜΑΡΚΟΥ, συμφωνώ ότι όλοι μας πρέπει να χαιρόμαστε που ανοίγει ο διάλογος για την καυτή πατάτα της παιδείας στην Ελλάδα. Όσο αφορά στα 8 επίπεδα προσαρμογής πιστεύω ότι δεν θα είναι άδικη και ισοπεδωτική, αρκεί στην κάθε βαθμίδα να ενταχθούν σωστά όλα τα κοινωνικά στρώματα. Δεν γίνεται κανένας πόλεμος ανάμεσα στα 2 ισότιμους Τομείς της Ανώτατης Εκπαίδευσης, δηλαδή του Πανεπιστημιακού Τομέα και του Τεχνολογικού Τομέα. Όσο για τα Κολλέγια και τα Εργαστήρια Σπουδών θα πρέπει να πάρουν και αυτά την βαθμίδα που τους αξίζει μετά από αξιοκρατική και αδιάβλητη έρευνα έκαστου ιδρύματος. Συμφωνώ ότι δεν είναι όλα τα Διδακτορικά το ίδιο, αλλά τότε αν π.χ. πάρουμε τα Διδακτορικά του Ε.Μ.Π. ή οποιουδήποτε άλλου Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος και τα δούμε όλα, τότε θα προκύψουν διάφορα σχετικά με το αν πράγματι αξίζουν αρκετά από αυτά κατά την γνώμη μας ή όχι, όμως το ότι κρίνουμε εμείς προσωπικά δεν σημαίνει ότι είναι και το πιο αξιόπιστο, γιατί οι καινοτομίες που έχουν προσφέρει αυτά στην πρόοδο της επιστήμης και της παιδείας, στην πρακτικότητα της καθημερινότητας είναι ως επί το πλείστον μη άμεσα εφαρμόσιμα. Το ότι ο εγχώριος φοιτητής είναι επαρκέστερος από τους υπολοίπους δεν σημαίνει ότι αποτελεί κανόνα. Υπάρχουν αναρίθμητες περιπτώσεις που μέσα στις σχολές ξεπέρασαν κατά πολύ τους μαθητές με υψηλότερη βαθμολογία στις εισαγωγικές εξετάσεις, οπότε δεν μπορούμε να βασιστούμε σε γενικότητες πάνω σε αυτό το θέμα αλλά πάνω σε αποδείξεις σε αυτό, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου για την κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Ο μαθητής του 10 έχει κριθεί ικανός για να εισαχθεί στην Ανώτατη Εκπαίδευση για να συνεχίσει την εκπαίδευσή του, αν ο μαθητής αυτός αποφασίσει και ασχοληθεί σοβαρά για την μόρφωση του και έχει θέληση για να γίνει κάτι θα το κάνει. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα εξ αυτών των οποίων έχουν καταξιωθεί, οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε γενικά. Επίσης να μην ξεχνάμε ότι μπορεί κανείς να πάει σε κάποια σχολή, αλλά δεν σημαίνει ότι μπορεί και να βγάλει την συγκεκριμένη σχολή, διότι περνά από εξετάσεις, οι οποίες σε κρίνουν κατάλληλο για την συγκεκριμένη επιστήμη. Το αν υπάρχουν και αυτά που πληρώνεις πρέπει να ελεγχθούν από τον αρμόδιο φορέα, ο οποίος είναι ο Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π.. Όσο για τα 3 είδη Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Τ.Ε.Ι., Πολυτεχνεία, Πανεπιστήμια) είναι όλα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, δηλαδή Α.Ε.Ι. και είναι ισότιμα (Νόμοι 1404/1983, 2817/2000, 2916/2001, 3549/2007, 3685/2008, 3794/2009). Αυτός του 19 αν σταματήσει να προσπαθεί τότε είναι πιθανόν να γίνει ο πιο επικίνδυνος. Φυσικά και η ουσία δεν είναι η απομνημόνευση της γνώσης και η ποσότητα της Ύλης, αλλά το να αποκτήσεις κριτική σκέψη και τεχνική να αφομοιώνεις, να φιλτράρεις και να δημιουργείς παραγωγικά, όμως το να θυμάσαι κάποια βασικά πράγματα είναι αναγκαίο σε όλες τις επιστήμες. Για το θέμα αν η ελληνική κοινωνία πληρώνει τις σπουδές αυτού του φοιτητή συμφωνώ ότι πρέπει να μην μένει άνεργος αν αυτός αξίζει και δείχνει ζήλο για αυτό που σπούδασε και θέλει να προσφέρει και δεν επαναπαύεται με μόνο προσόν του το Πτυχίο ή Δίπλωμα που αυτός κατέχει. Βέβαια και η Παιδεία πρέπει να συνδεθεί με την αγορά εργασίας δίνοντας προτεραιότητα πάντα σε αυτόν που αξίζει από όπου και αν προέρχεται αυτός είτε εγχώριος είναι είτε όχι, διότι για να σπουδάσει και αυτός του εξωτερικού έχει πληρώσει και αγωνιστεί. Άφθονες είναι οι περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν καταξιωθεί στον επιστημονικό κόσμο, στη αγορά και στην κοινωνία γενικότερα. Σίγουρα, παντού και πάντοτε θα υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί, αλλά δεν πρέπει να ταυτοποιήσουμε κάποια μερίδα ανθρώπων με το καλό και κάποια άλλη μερίδα ανθρώπων με το κακό…Πρέπει πάνω από όλα να επικρατεί το Δίκαιο και η Λογική Παντού, σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και όχι μόνον. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι όλα, πλέον, σε αυτήν την κοινωνία θα είναι αξιοκρατικά και δίκαια, για να ζουν όλοι οι άνθρωποι σε μια πλήρως πολιτισμένη και ανθρώπινη κοινωνία. Όσο αφορά στον όρο «παιδεία», αυτός υπέρκειται των εννοιών της εκπαίδευσης, της πληροφόρησης, της ενημέρωσης και ότι σημαίνει ημιμάθεια. Μεταξύ όλων των μορφών ζωής που υπάρχουν στην γη μόνο ο άνθρωπος μπορεί να παιδαγωγήσει και να παιδαγωγηθεί, κτίζοντας, μάλιστα, η κάθε γενιά επάνω στο καταστάλαγμα της σοφίας της γενιάς που διαδέχεται. Με βάση αυτή την μοναδικότητα του ανθρώπου μπορεί να τολμήσει κανείς να δώσει κάποιο ορισμό της παιδείας, εγχείρημα, όμως, που αποτελεί σχοινοβασία. Απώτερος στόχος, σκοπός και επιδίωξη των συμβαλλόντων –γιατί και ο δάσκαλος μαθαίνει από το μαθητή- είναι η επίτευξη κάθε αγαθού που προάγει την συναντίληψη μεταξύ των ανθρώπων και ακόμη την απροϋπόθετη προσφορά στον άλλον. Ποιος μπορεί να πει ότι έφθασε στο τέρμα; Αν παρελπίδα, σημαίνει ότι ο δρόμος που ακολούθησε τον οδήγησε σε αδιέξοδο. Βλέπει δηλαδή εμπρός του ένα τοίχο. Τον τοίχο της απανθρωπιάς. Εξάπαντος παιδεία, αν και εμπεριέχει την έννοια της γνώσης, η γνώση από μόνη της, ξεκομμένη από τα βασικά της παιδείας, μπορεί να καταστεί τέρας. Κάποιος διακεκριμένος πυρηνικός επιστήμονας είπε, πρόσφατα, ότι προτιμά ανθρωπιστές ως συνεργάτες, παρά τους πλέον γνωστικούς, διότι ο κόσμος, είναι, τελικά, όπως ο ίδιος είπε, πολύ ηλίθιος για να έχει πυρηνική ενέργεια. Φανταστείτε αν επικρατήσει το μόνο ζητούμενο να είναι η γνώση τι φρικαλεότητες θα δουν τα μάτια μας και αυτά των παιδιών μας. Βασικά δεν μπορεί να οριστεί τι είναι παιδεία, γιατί έτσι αδικείται αυτό το ύψιστο των αγαθών. Δια βίου μάθηση λοιπόν, αλλά όχι για τη εγωιστική γνώση μόνο, κυρίως για τον (συν)άνθρωπο. Άρα τι σημαίνει παιδεύω; , μπορεί ο καθένας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.