• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΚ' | 2 Απριλίου 2010, 16:11

    Η κατηγοριοποίηση των προσόντων (θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων που αποκτήθηκαν σε Πανεπιστήμιο/ΤΕΙ και στον εργασιακό χώρο) είναι απαραίτητη να βασισθεί σε κάποια βασικά κριτήρια. Ωστόσο, η αξιολόγηση της καταλληλότητας είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να γίνεται στην αρχή της 'κατά περίπτωση' (case-by-case) εξέτασης. Η εργασιακή εμπειρία είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να προσμετράται, ωστόσο το είδος και η συνάφεια της εμπειρίας με την Ακαδημαϊκή μόρφωση είναι αντικείμενο προσεκτικής εξέτασης. Εάν θέλουμε παραγωγικό δυναμικό με ουσιαστικά προσόντα δεν θα πρέπει να εφαρμόσουμε απλά μία 'γραφειοκρατική' μέθοδο κατάταξης πτυχιούχων. Εξάλλου τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, αν π.χ. οι μηχανικοί μας είναι 'καλοί και άξιοι' θα φανεί από τα παραγωγή των προϊόντων της δουλειάς του. Δεν θα πρέπει να λοιπόν να κοιτάμε μόνο στενά αν ο απόφοιτος ΤΕΙ είναι 'χαμηλότερα' σε βαθμίδα έναντι του Μηχανικού του ΕΜΠ, αλλά αν ο απόφοιτος ΤΕΙ έχει τις δυνατότητες να παράγει έργο στο αντικείμενό του. Είναι αδιανότητο να διαγράφουμε π.χ. την 15 εργασιακή εμπειρία ενός αποφοίτου ΤΕΙ στην βιομηχανία (με αντίστοιχα μετρήσιμα αποτελέσματα, όπως είναι οι μελέτες) και να θεωρούμε εκ πρωϊμίου ανώτερο σε βαθμίδα έναν νέο απόφοιτο Μηχανικό του ΕΜΠ. Η ανάπτυξη είναι κάτι το οποίο επιτυγχάνεται από την επιτυχημένη εφαρμογή των γνώσεων και όχι την δογματική-στρατιωτικού τύπου κατάταξη των πτυχιούχων σε 'ανώτερους'-'κατώτερους'. Ο σκοπός εξάλλου είναι να συνεργασθούμε, γιατί κανένα προϊόν πλέον δεν είναι αποτελέσμα ατομικής και μόνον προσπάθειας.