Αρχική Δημιουργία ενός Εθνικού Πλαισίου ΠροσόντωνΕθνικό Πλαίσιο Προσόντων – Kείμενο εργασίας προς Δημόσια ΔιαβούλευσηΣχόλιο του χρήστη Μυρτώ-Μαρία Ράγγα | 29 Απριλίου 2010, 12:35
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μυρτώ-Μαρία Ράγγα' | 29 Απριλίου 2010, 12:53

    Σχόλια από τη ΜΚΟ "50και Ελλάς" για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ατόμων άνω των 50 ετων "Να χρησιμοποιήσουν το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων/ΕΠΠ (European Qualifications Framework/EQF) ως εργαλείο αναφοράς για τη σύγκριση των συστημάτων απόκτησης προσόντων". Οι δυσκολίες σε αυτό είναι οι ακαμψίες που συχνά παρουσιάζονται. Τα πράγματα εξελίσσονται τότο γρήγορα στα θέματα μάθησης και γνώσης που κάθε ένα ευρωπαϊκό ή ελληνικό σύστημα κινδυνέυει από «σκλήρωση». Ήδη έχουμε καλά οργανωμένα συστήματα σύγκρισης των εκπαιδευτικών ικανοτήτων των παιδιών μέσα από τις αξιολογήσεις των ερευνών PISA, οι οποίες μας δείχνουν πως το ελληνικό σύστημα δεν κάνει ό,τι καλύτερο στο να βοηθά τα παιδιά να σκέφτονται, να λύνουν προβλήματα κλπ. Θα χρειαστούμε αρκετή φαντασία για να πείσουμε κάποιους δασκάλους και γονείς πως ο κόσμος δεν έιναι το ίδιο όπως πριν από 10-12 χρόνια και πως αυτό που χρειαζόμαστε είναι καινοτομικά, οργανωμένα μυαλά και ανήσυχα πνεύματα! Όσον αφορά στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, η αναγνώριση προσόντων και δεξιοτήτων είναι πολύ σημαντική. Σαν «50και Ελλάς» είμαστε υπέρ αυτής της αναγνώρισης γνώσης και δεξιοτήτων εκτός του επίσημου εκπαιδευτικού συστήματος. Βεβαίως θα πρέπει να αναφερθούμε σε δύο ομάδες ατόμων. Τους εργαζόμενους ή εν δυνάμει εργαζόμενους 50και άνω και τους μη εργαζόμενους (συνταξιούχους κλπ). Και πάλι, γνωρίζοντας για την ελλιπή επένδυση στη Δια Βίου Μάθηση στην Ελλάδα ειδικά για άτομα άνω των 45 ετών, θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν πως πολλά άτομα μεγαλύτερης ηλικίας έμαθαν και εκπαιδεύτηκαν «στη δουλειά», διαβάζοντας οδηγίες και αυτο-διδάχθηκαν. Έτσι οποιαδήποτε τεστ θα πρέπει να είναι αντικειμενικά. Ο κίνδυνος είναι αυτοί που σχεδιάζουν τα τεστ πιθανώς να μην γνωρίζουν ποιές δεξιότητες είναι σημαντικές για τα μεγαλύτερα άτομα- η σχέση με την αγορά εργασίας είναι βεβαίως σημαντική. Επίσης, τα άτομα μεγαλύτερων ηλικιών λόγω της εθελοντικής τους εμπειρίας (ενδοοικογενιακής και κοινωνικής προσφοράς) θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα είδος «εμπειρικών ειδικών», οι οποίοι με την κατάλληλη Δια Βίου Εκπαίδευση και Κατάρτιση να μπορούν να προσφέρουν πολύ σημαντικό έργο. Δεν είναι απαραίτητο τα προσόντα και οι δεξιότητες να έχουν σαν σκοπό τα χρήματα ή την αγορά εργασίας. Η αναγνώριση όμως αυτών των δεξιοτήτων έχει πολλαπλές θετικές παραμέτρους. Καταρχήν στο ίδιο το άτομο με το να το καθιστά ενεργό μέλος της κοινωνίας δίνοντας του ψυχολογική στήριξη, αναγνώριση ως άτομο και κοινωνική υπόσταση, αλλά και στην κοινωνία ολόκληρη θέτοντας νέες βάσεις και κριτήρια για το τι σημαίνει «ηλικιωμένος», δημιουργώντας μια νέα, θετική και πιο ενεργή εικόνα γήρανσης, κάτι το οποίο συμβάλλει σημαντικά στη διαγενεακή αλληλεγγύη. Λαμβάνοντας τα παραπάνω υπόψιν πιστεύουμε πως αν η Ελλάδα συσχετιστεί με κάποιο ευρωπαϊκό σύστημα, λαμβάνοντας βεβαίως υπόψιν τις ελληνικές ιδιαιτερότητες αλλά και καινοτομίες, θα βοηθήσει να δημιουργηθεί ένα πιο ομοιόμορφο και αντικειμενικό σύστημα. Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την εμπειρία των άλλων ευρωπαϊκών συστημάτων προκειμένου να αποφύγουμε τυχόν παρόμοια λάθη.