• Σχόλιο του χρήστη 'Βαρελίδης Σταύρος' | 9 Ιουλίου 2010, 23:13

    Αξιότιμη κα. Υπουργέ, Στην περίπτωση που η αποκέντρωση (διοικητικά) της Δια βίου μάθησης στις Περιφέρειες και τους Δήμους δεν είναι ειλημμένη πολιτική Απόφαση και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου έχει τη διάθεση να μπει σε έναν δεύτερο προβληματισμό ή σκέψη, επί του προτεινόμενου νομοσχεδίου, θεωρώ υποχρέωσή μου να καταθέσω τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μου, μέσω του επικοινωνιακού βήματος που δίδεται σε όλους τους ενδιαφερόμενους πολίτες, δια των ερωτημάτων που υποβάλλονται στο πλαίσιο της Διαβούλευσης. Η εμπειρία και η συμμετοχή μου, ως εκπαιδευτής σε πολλά προγράμματα, που υλοποιούνται μέσω της Γραμματεία σας και του ΙΔΕΚΕ και κυρίως των ΚΚΕ και των ΣΔΕ, με έχει κάνει να ελπίζω ότι η δια βίου μάθηση στη χώρα μας αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά, παρά τις δυσκολίες που φυσικό είναι να υπάρχουν κατά περιπτώσεις. Η αποκέντρωση της δια βίου για την οποία γίνεται πολύς λόγος, θεωρώ ότι σε ένα μεγάλο βαθμό έχει εφαρμοσθεί, αφού τα προγράμματα δεν γίνονται μόνο στους δήμους που έχετε τις δομές σας, αλλά και σε πολύ μικρότερες περιοχές ή χωριά της Περιφέρειας. Το γεγονός αυτό ενισχύει την άποψη ότι το σύστημα σχεδιασμού και διαχείρισης επί της παρεχόμενης εκπαίδευσης ενηλίκων, που εφαρμόζεται από τις κεντρικές Υπηρεσίες σας, έχει επιφέρει την αποκέντρωση επί της ουσίας της εκπαίδευσης. Έχει, δηλαδή, φέρει τον τελευταίο ή τον ξεχασμένο του χωριού μπροστά σε ένα βιβλίο ή σε ένα θρανίο. Και αυτό νομίζω, καθένας το αναγνωρίζει για τις Υπηρεσίες του Υπουργείου σας. Αυτό, που δεν μπορώ να κατανοήσω, είναι η πρόθεση του ξεπουλήματος στις Περιφέρειες και τους Δήμους της εμπειρίας και της τεχνογνωσίας, που επί μακρόν οι Υπηρεσίες σας διαθέτουν, ως καθ’ ύλην αρμόδιες! Προς τι η προσθήκη της « Δια Βίου Μάθησης» στον διακριτικό τίτλο του Υπουργείου σας; Η αποτελεσματικότητα της αποκέντρωσης στην δια βίου μάθηση, επιτρέψτε μου την άποψη, δεν μπορεί να διασφαλιστεί με την αποκλειστικότητα των δήμων στον σχεδιασμό του προγραμματισμού και την διαχείριση των προγραμμάτων της δια βίου μάθησης στην εμβέλεια του δήμου τους, όσο και αν είναι υποχρεωμένοι να συγκλίνουν και να εναρμονιστούν στον γενικότερο σχεδιασμό της Γραμματείας σας. Οι διοικητικές αρμοδιότητες, που από το νομοσχέδιο, προβλέπεται να τους παρασχεθούν, δεν είναι τίποτε άλλο από την νομιμοποίηση της μέχρι στιγμής επικρατούσας κατάστασης. Δεν είναι λίγες οι φορές, που η παρέμβαση του Δημάρχου (πολιτική ή προσωπική) και των ισχυρών παραγόντων της τοπικής μικρής κοινωνίας, έχουν δημιουργήσει προβλήματα όχι μόνο στους εκπαιδευτές, αλλά ακόμη και στους υποψήφιους εκπαιδευόμενους σε προγράμματα. Δεν είναι υπερβολή, η αναμονή πολλών εξ ημών, της διευθέτησης ποικίλων προβλημάτων με την παρέμβαση της Γενικής Γραμματείας και του ΙΔΕΚΕ, ώστε να αναδειχθεί η διαφάνεια και η αξιοκρατία πολλών καταστάσεων. Με άλλα λόγια, πιστεύω ότι η διασφάλιση της αποτελεσματικότητας της αποκέντρωσης, θα πρέπει να στηριχτεί στους εργαζόμενους στις υπηρεσίες σας, οι οποίοι τουλάχιστον μια «σχετική» εμπειρία και ευαισθησία στον τομέα της δια βίου διαθέτουν! Το σημαντικότερο όμως είναι ότι δεν διεκδικούν καμιά εκλόγιμη θέση! Αυτό, έχουμε εισπράξει, ως εκπαιδευτές. Εκεί, θα πρέπει να εστιάσετε τους χειρισμούς για την αναβάθμιση της δια βίου μάθησης στην χώρα μας και την αποτελεσματικότητα της αποκέντρωσης αυτού του μοντέλου εκπαίδευσης. Είναι προτιμότερο και ασφαλέστερο, κατά την ταπεινή μου άποψη, να εξειδικευτεί και εκσυγχρονιστεί η υπάρχουσα εμπειρία, παρά να ξεκινήσει από την αρχή η εκπαίδευση ανθρώπων, οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν επί της ουσίας με το αντικείμενο, πλην πολύ ελαχίστων εξαιρέσεων (αναφέρομαι στο προσωπικό των δήμων). Θα ήταν ωραίο, να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να δούμε μια χώρα διαφορετική από αυτήν που ζούμε, με πρωτόγνωρες ευαισθησίες και οράματα, με άλλα μοντέλα κουλτούρας και συμπεριφοράς. Θα ήταν η συνέχεια του ονείρου. Το όνειρο όμως είναι πάντα ο στόχος! Η ανατροπή είναι το μέσο. Με βήματα σταθερά και ανοδικά. Ας μη θυσιάσουμε στον βωμό της «ανατροπής», όσες προσπάθειες έχουν γίνει μέχρι σήμερα -και μέσα σ’ αυτές συγκαταλέγω και εμάς- τους εκπαιδευτές. Ας προσπαθήσουμε να ενισχύσουμε και να βελτιώσουμε και όχι να πειραματιστούμε. Είναι κρίμα να χάνουμε χρόνο, ή να φτάσουμε στο τίποτα! Παρακαλώ, δεχθείτε και σεβαστείτε την άποψη ενός εκπαιδευτή ενηλίκων. Με εκτίμηση Βαρελίδης Σταύρος.