Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Εξαρχοπούλου Ευριδίκη' | 10 Ιουλίου 2010, 02:48

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμη κα Υπουργέ, Υπάρχουν χιλιάδες εκπαιδευτές διαφόρων ειδικοτήτων που κατά καιρούς παρακολούθησαν προγράμματα εκπαίδευσης εκπαιδευτών του ΕΚΕΠΙΣ και διαθέτουν μεγάλη προϋπηρεσία στην εκπαίδευση Ενηλίκων μέσω των προγραμμάτων και των δράσεων που υλοποιήθηκαν στην χώρα μας από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης. Οι άνθρωποι αυτοί διαθέτουν πτυχία αλλά και προϋπηρεσία στην εκπαίδευση ενηλίκων όμως η άποψη μου είναι πως δεν επαρκεί πάντα η διδακτική προϋπηρεσία και σίγουρα όχι μόνο η παιδαγωγική επάρκεια για να σε χαρακτηρίσει ως εκπαιδευτή ενηλίκων. Από την άλλη υπάρχουν και κάποια άτομα που διαθέτουν ένα σώμα γνώσεων και ικανοτήτων αναφορικά με την Εκπαίδευση Ενηλίκων, το οποίο αποκτάται με πανεπιστημιακή εκπαίδευση (σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο). Οι άνθρωποι αυτοί, ανεξάρτητα αν εργάζονται ή όχι κατά αποκλειστικότητα σε φορείς Εκπαίδευσης Ενηλίκων έχουν συναίσθηση του χώρου που υπηρετούν και μονίμως αναπτύσσουν τις ικανότητες τους διότι αυτή είναι η φιλοσοφία της εκπαίδευσης που είχαν. Η πολιτεία αν και αναγνωρίζει την Εκπαίδευση Ενηλίκων ως διακριτό επιστημονικό και επαγγελματικό πεδίο δεν θεωρεί ότι τα άτομα της δεύτερης ομάδας είναι αρμόδια να εκπαιδεύουν ενηλίκους. Το ΠΕ72 Εκπαιδευτής Ενηλίκων απαξιώθηκε πανηγυρικά μέσα από την ανύπαρκτη αξιοποίησή του από τους κρατικούς φορείς της Δια Βίου Μάθησης στην χώρας μας. Μέσα από το ΕΚΕΠΙΣ, όπως προανέφερα, ο εκπαιδευτής κάθε ειδικότητας έχοντας διδακτική προϋπηρεσία και παρακολουθώντας ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης εκπαιδευτών ενηλίκων, τα οποία έκαναν πολύ αξιόλογη δουλειά, μπορεί να πιστοποιείται ως εκπαιδευτής ενηλίκων και να συμμετέχει σε προγράμματα κατάρτισης. Μέχρι εδώ καλώς, για τoν απόφοιτο του τμήματος Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (στο πρόγραμμα σπουδών του οποίου υπάρχει και παιδαγωγική) και του αντίστοιχου της Κορίνθου (που έχουν ενταχθεί στο ΠΕ72 όμως, αν και διαθέτουν το θεωρητικό υπόβαθρο του επιστημονικού πεδίου της Εκπαίδευσης Ενηλίκων (πολλοί απόφοιτοι διαθέτουν και αντίστοιχα μεταπτυχιακά) και οι περισσότεροι και επαγγελματική προϋπηρεσία στην οργάνωση και σχεδιασμό προγραμμάτων εκπαίδευσης ενηλίκων, οι επαγγελματικές προοπτικές στον κλάδο υπάρχουν μόνο κατ’ επίφαση διότι δεν αξιοποιήθηκε ποτέ αυτή η τεχνογνωσία και η εμπειρία επί της ουσίας από κάποιο κρατικό φορέα παρά μόνο από ελάχιστους εργοδότες του ιδιωτικού που επέλεξαν να εμπιστευθούν το κύρος των ελληνικών πανεπιστημίων που προσφέρουν αυτήν την ειδικότητα. Ο Εκπαιδευτής Ενηλίκων, κατά την γνώμη μου, πρέπει να έχει γνώσεις τόσο σε θεωρητικό επίπεδο (πτυχίο ή/και μεταπτυχιακό συνεχιζόμενης εκπαίδευσης/ εκπαίδευσης ενηλίκων) αλλά και να έχει συμμετάσχει σε πρακτικές εφαρμογές του επιστημονικού πεδίου (είτε μέσω της διδασκαλίας, είτε του σχεδιασμού, οργάνωσης και υλοποίησης προγραμμάτων εκπαίδευσης ενηλίκων) διότι είναι αλληλένδετα. Δεν μπορεί να εννοηθεί η διδασκαλία χωρίς τον απαραίτητο σχεδιασμό και οργάνωση όπως δεν έχει νόημα ο σχεδιασμός χωρίς την εφαρμογή. Όλα αυτά (πτυχία, προϋπηρεσία) μπορούν να σταθμιστούν με τα τρόπο μετρήσιμο, το πιο δύσκολο βέβαια να επικυρωθεί είναι ο εμποτισμός των αρχών της δια βίου μάθησης στον εκπαιδευτή ενηλίκων διότι αποτελεί μια συνεχή και αδιάκοπη διαδικασία. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι έχω γίνει μάρτυρας αρκετές φορές σε επαγγελματικό επίπεδο εκπαιδευτών διαφόρων ειδικοτήτων και κλάδων, με πολλά χρόνια εμπειρίας, παγιδευμένους σε συγκεκριμένα στυλ εκπαίδευσης με αποκρυσταλλωμένες απόψεις, χωρίς δίψα για μάθηση, χωρίς όρεξη για βελτίωση. Πώς μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να υπηρετήσει τις αρχές της Δια Βίου Μάθησης όταν ο ίδιος δεν επιθυμεί να επιμορφωθεί; Και σε αυτό πρωταρχικό ρόλο πρέπει να αναλάβει η έννοια της αξιολόγησης του έργου αλλά και η συνεχής εκπαίδευση των ανθρώπων που εργάζονται σε φορείς εκπαίδευσης ενηλίκων. Με εκτίμηση Εξαρχοπούλου Ευριδίκη