Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Μπράτης' | 11 Ιουλίου 2010, 22:11

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αρχικά νομίζω ότι όλοι πρέπει να αναγνωρίσουμε την τόσο θετική πρωτοβουλία του Υπουργείου, αφενός να θέσει τις βάσεις για ένα τόσο κρίσιμο θέμα, όπως είναι η δια βίου μάθηση και αφετέρου να ανοίξει διάλογο για το θέμα. Είναι κρίμα βέβαια που δεν έχουμε το σχέδιο νόμου, αλλά μόνο ένα κείμενο αρχών, αλλά αυτό δεν μειώνει την σημασία της κίνησης. Όσον αφορά τους στόχους που πρέπει να επιδιώκει το Εθνικό Δίκτυο Δια Βίου Μάθησης είναι οι εξής: Η διασφάλιση της ανθρωποκεντρικής προσέγγισης σε όλα επίπεδα και τους φορείς που το αποτελούν και της ελκυστικότητας των προγραμμάτων κατάρτισης. Πρέπει να γίνει αντιληπτό σε όλους τους εμπλεκόμενους, ότι η χαμηλή ελκυστικότητα των προγραμμάτων κατάρτισης, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι αυτή συνήθως δεν εξατομικεύεται, δεν επιδιώκει τους ατομικούς στόχους, του κάθε συμμετέχοντα, δεν συνδέεται με την καθημερινή πρακτική, την εμπειρία των συμμετεχόντων, τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους. Η διασφάλιση της πρόσβασης των πολιτών σε όλες τις δραστηριότητες κατάρτισης και εκπαίδευσης ενηλίκων(σκόπιμα δεν προσθέτω τις κοινωνικά ευπαθείς και ευάλωτες ομάδες, διότι δεν θέλω να τις διαχωρίσω). Αυτό δεν απαιτεί κατ’ ανάγκη πολύπλοκα συστήματα και σύνθετες διαδικασίες προγραμματισμού. Νομίζω αρκεί να δοθεί προτεραιότητα αφενός στην πλευρά των φορέων παροχής υπηρεσιών δια βίου μάθησης ώστε αυτοί να βελτιώσουν το περιεχόμενο και να αναπτύξουν μεθόδους και εργαλεία, που θα επιδιώκουν τον 1ο στόχο. Αφετέρου και όσον αφορά τους συμμετέχοντες θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην καλλιέργεια του κλίματος, μέσω κατάλληλα στοχευόμενης ενημερωτικής εκστρατείας. Στην κατεύθυνση των κινήτρων θεωρώ ότι με καλύπτει απόλυτα η σχετική ενότητα του σχεδίου νόμου. Θα ήθελα όμως πρόσθετες διευκρινήσεις, αναφορικά με την δυνατότητα των επιχειρήσεων να εκπαιδεύουν τους εργαζόμενους (δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη) καθώς και για τους ατομικούς λογαριασμούς μαθησιακού χρόνου (το οποίο είναι λίγο ασαφές). Η διασφάλιση ότι η μαθησιακή διαδικασία θα ξεκινήσει πρώτα από και θα αφορά σε ατομικό επίπεδο όλους τους συμμετέχοντες στο Δίκτυο. Τέλος έχω την άποψη ότι 2 ζητήματα που θίγονται στο Σχέδιο Νόμου όπως είναι Η δημιουργία συνεκτικού εθνικού πλαισίου αξιολόγησης και πιστοποίησης φορέων για την κατάρτιση και εκπαίδευση ενηλίκων. και Η συστηματοποίηση και ο συντονισμός της ανίχνευσης και διάγνωσης των αναγκών της αγοράς εργασίας και των επαγγελματικών και επιμορφωτικών αναγκών των πολιτών. θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με ιδιαίτερη προσοχή δεδομένου ότι το μεν 1ο θα πρέπει να ξεφύγει από τα κτηριολογικά δεδομένα, που ισχύουν μέχρι σήμερα και να περάσει σε πιο ουσιαστικά εκπαιδευτικά ζητήματα. Τα κτηριολογικά είναι αρμοδιότητα άλλου Υπουργείου, να τα αντιμετωπίσει, αλλά ούτως ή άλλως η κτηριακή κατάσταση της Χώρας είναι δεδομένη. Επιπλέον όταν μια διαδικασία έχει ως βασικό στόχο την ανθρωποκεντρική προσέγγιση, τότε ο αξιολογητής και κριτής δεν μπορεί να είναι άλλος, από τον λήπτη της υπηρεσίας και το αποτέλεσμα όσον αφορά την απόκτηση ή μη της πιστοποίησης. Όσον αφορά το δεύτερο έχω να κάνω 3 επισημάνσεις: Η 1η αφορά την μέχρι στιγμής πορεία του συστήματος, το οποίο ουσιαστικά έχει πενιχρά αποτελέσματα. Το 2ο έχει σχέση με την διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Είναι γνωστό ότι το 95% των εργαζομένων απασχολούνται σε επιχειρήσεις 1-5 ατόμων και συνεπώς είναι δύσκολο έως αδύνατον να γίνει σοβαρή ανίχνευση και διάγνωση των αναγκών της αγοράς εργασίας. Πολύ περισσότερο, όταν δεν έχει εμπεδωθεί η αναγκαιότητα της δια βίου μάθησης από μεγάλη μερίδα εργοδοτών. Η 3η επισήμανση έχει σχέση με το γεγονός ότι στον βαθμό που δεν έχει καλλιεργηθεί η μαθησιακή κουλτούρα στην αγορά εργασίας και στην κοινωνία ευρύτερα, τα όποια αποτελέσματα προκύψουν, δεν μπορεί παρά να ανακυκλώνουν στερεότυπα και κατά συνθήκη ανάγκες.