Αρχική Σχέδιο Νόμου για την ανάπτυξη της Διά Βίου Μάθησης01). Ποιους στόχους κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να επιδιώκει το Εθνικό Δίκτυο Διά Βίου Μάθησης;

01). Ποιους στόχους κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να επιδιώκει το Εθνικό Δίκτυο Διά Βίου Μάθησης;

01). Ποιους στόχους κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να επιδιώκει το Εθνικό Δίκτυο Διά Βίου Μάθησης;

Σχόλια
  • 11 Ιουλίου 2010, 23:52 | Βασίλειος Τακτικός

    ¨Ενα νομοσχέδιο κομμένο ραμμένο στα μέτρα των συντεχνιών της εκπαίδευσης και όχι στις ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας.

    Το νομοσχέδιο για την «δια βίου μάθηση»με την φιλοσοφία την οποία παρουσιάζεται στη διαβούλευση από το Υπουργείο Παιδείας, τα θεσμικά, διοικητικά και οικονομικά εργαλεία τα οποία προτείνει στην ουσία είναι μια προέκταση της τυπικής κρατικής και ιδιωτικής εκπαίδευσης.
    Ελάχιστη σχέση έχει να κάνει με την εξωσχολική βιωματική μάθηση την οποία θα έπρεπε να υπηρετεί, σύμφωνα με αντικειμενική έννοια του όρου και με αυτή που αποδίδεται στις κοινοτικές οδηγίες και έχουν σχέση με την χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού κοινωνικού ταμείου.
    Η «δια βίου μάθηση» δεν μπορεί να έχει επίκεντρο το σχολείο αλλά την μάθηση που συντελείται επί του έργου στην παραγωγή και την δράση των επιχειρήσεων και των κοινωνικών φορέων εκεί που συνδέεται η θεωρία με την πράξη και την βιωματική εμπειρία. Η «δια βίου μάθηση» είναι η διαρκής βιωματική μάθηση. Δεν είναι για παράδειγμα το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας δια βίου μάθηση αλλά απλά σχολείο δεύτερης ευκαιρίας.
    Ένα ετεροχρονισμένο δηλ. σχολείο σε σχέση με την ηλικία του μαθητή. Δεν είναι τα ΙΕΚ δια βίου μάθηση αλλά απλά ένας άλλος τύπου σχολείου.
    Το νομοσχέδιο ταυτίζει δυό έννοιες και δυο μαθησιακές διαδικασίες που εκ των πραγμάτων δεν ταυτίζονται. Λέει το νομοσχέδιο:
    Κατά συνέπεια η δια βίου μάθηση συμπεριλαμβάνει την Προσχολική Αγωγή, την
    Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, την Επαγγελματική Εκπαίδευση, την
    Ανώτατη Εκπαίδευση, την Αρχική και τη Συνεχιζόμενη Επαγγελματική Κατάρτιση, τη
    Γενική Εκπαίδευση Ενηλίκων, καθώς και όλες τις μορφές άτυπης μάθησης εκτός
    εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
    Είναι προφανές σύμφωνα με αυτή την διατύπωση η ταύτιση των δυο εννοιών σε τέτοιο βαθμό που αναρωτιέται κανείς σε τι χρειάζεται ο νέος τίτλος και μάλιστα και ως τίτλος του Υπουργείου αφού πρόκειται μόνον για την επέκταση του υφιστάμενου συστήματος σχολικής εκπαίδευσης. Η αναφορά και μόνον και όλες τις μορφές άτυπης μάθησης εκτός εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, δεν αναιρεί τον αποπροσανατολισμό και την στρέβλωση που επιχειρείται.
    Διότι πουθενά στο νομοσχέδιο αυτό δεν εξυπηρετούνται στόχοι της ουσιαστικής δια βίου μάθησης σε τομείς που έχει ανάγκη Ελληνική κοινωνία και οικονομία και απασχόληση. Πουθενά δεν εξυπηρετούνται οι στόχοι της πράσινης ανάπτυξης της κοινωνικής επιχειρηματικότητας και της κοινωνικής υπευθυνότητας εν γένει αφού στη πραγματικότητα οι φορείς που θα μπορούσαν αντικειμενικά να υλοποιήσουν ανάλογα προγράμματα δεν προβλέπονται η στην πράξη εξαιρούνται από ένα σύστημα άκαμπτων πιστοποιήσεων. Με αυτή τη σπουδή βγάζει έντεχνα έξω τον ρόλο των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών ενώ στη ουσία επεκτείνει και εξασφαλίζει το κλειστό επάγγελμα των εκπαιδευτικών σε μια εποχή που η Ε.Ε.πιέζει στο περιορισμό τους ενώ απαιτεί τον ενεργότερο ρόλο της ΚτΠ.
    Ετσι, είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο κομμένο ραμμένο στα μέτρα των συντεχνιών της εκπαίδευσης και όχι στις ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας.
    Το νομοσχέδιο βέβαια αναφέρεται στο ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της περιφέρειας στο σχεδιασμό αλλά αυτό θυμίζει περισσότερο τον ρόλο που έχει και σήμερα η Τ.Α επι των κτιρίων και την φροντίδα των υλικών υποδομών και καμία δικαιοδοσία για την ουσία της ανάπτυξης της παιδείας.

    Το νομοσχέδιο εάν είχε την πρόθεση να υπηρετήσει πραγματικά την δια βίου μάθηση και όχι την προσχηματική για την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων του ΕΚΤ από τις κρατικές συντεχνίες όπως γίνεται μέχρι σήμερα καταχρηστικά, θα έπρεπε να ενθαρρύνει να αναγνωρίζει και να προωθεί την αυτοργάνωση όλων των κοινωνικών φορέων και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Να στηρίξει εκείνους τους φορείς που έχουν αντικείμενο και δράση επιμορφωτικού έργου να συμμετάσχουν σε προγράμματα που θα αξιολογούνται κάθε φορά με στους και μετρήσιμα παραδοτέα, οπως κάνει η ίδια η Ε.Ε. και όχι δημιουργώντας νέα κατεστημένα κλειστών επαγγελμάτων και πέραν της σχολικής εκπαίδευσης. Η δια βίου μάθηση είναι μια άλλη δυναμική εξελικτική διαδικασία για την κοινωνία εκτός των στενών ορίων του κράτους. Για αυτό και η «σύμπραξη» ΜΚΟ. θα υπερασπιστεί το ρόλο των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών στη δια βίου μάθηση με παράλληλη αναφορά στα αμόδια όργανα της Ε,Ε εάν δεν προβλεφθεί ρητά τελικά ο ρόλος των μκο .

    Για την «σύμπραξη» ΜΚΟ
    Βασίλης Τακτικός

  • 11 Ιουλίου 2010, 23:08 | HellasCert

    Κατά την εκτίμηση μας στόχος του Εθνικού Δικτύου Διά Βίου Μάθησης θα πρέπει να είναι:
    •η ανάπτυξη ενός συγκροτημένου συστήματος διά βίου μάθησης
    •η εξασφάλιση της πρόσβασης των πολιτών στις διαδικασίες διά βίου μάθησης
    •η ενίσχυση της διαφάνειας στα προσόντα μέσω αξιόπιστης διαδικασίας πιστοποίησης που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη των ατομικών δεξιοτήτων και την αποτελεσματική διασύνδεση της εκπαίδευσης και όλων των μορφών κατάρτισης με την εργασία.

    Η προσήλωση στις αξίες της ποιότητας και της διαφάνειας, τόσο κατά τη δημιουργία όσο και στην μετέπειτα λειτουργία του Δικτύου, αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την επίτευξη των παραπάνω στόχων.

    Το Διοικητικό Συμβούλιο της
    Ελληνικής Ένωσης Διαπιστευμένων Φορέων Επιθεώρησης-Πιστοποίησης

  • 11 Ιουλίου 2010, 22:11 | Ιωάννης Μπράτης

    Αρχικά νομίζω ότι όλοι πρέπει να αναγνωρίσουμε την τόσο θετική πρωτοβουλία του Υπουργείου, αφενός να θέσει τις βάσεις για ένα τόσο κρίσιμο θέμα, όπως είναι η δια βίου μάθηση και αφετέρου να ανοίξει διάλογο για το θέμα. Είναι κρίμα βέβαια που δεν έχουμε το σχέδιο νόμου, αλλά μόνο ένα κείμενο αρχών, αλλά αυτό δεν μειώνει την σημασία της κίνησης.
    Όσον αφορά τους στόχους που πρέπει να επιδιώκει το Εθνικό Δίκτυο Δια Βίου Μάθησης είναι οι εξής:

    Η διασφάλιση της ανθρωποκεντρικής προσέγγισης σε όλα επίπεδα και τους φορείς που το αποτελούν και της ελκυστικότητας των προγραμμάτων κατάρτισης.
    Πρέπει να γίνει αντιληπτό σε όλους τους εμπλεκόμενους, ότι η χαμηλή ελκυστικότητα των προγραμμάτων κατάρτισης, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι αυτή συνήθως δεν εξατομικεύεται, δεν επιδιώκει τους ατομικούς στόχους, του κάθε συμμετέχοντα, δεν συνδέεται με την καθημερινή πρακτική, την εμπειρία των συμμετεχόντων, τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους.

    Η διασφάλιση της πρόσβασης των πολιτών σε όλες τις δραστηριότητες κατάρτισης και εκπαίδευσης ενηλίκων(σκόπιμα δεν προσθέτω τις κοινωνικά ευπαθείς και ευάλωτες ομάδες, διότι δεν θέλω να τις διαχωρίσω).
    Αυτό δεν απαιτεί κατ’ ανάγκη πολύπλοκα συστήματα και σύνθετες διαδικασίες προγραμματισμού. Νομίζω αρκεί να δοθεί προτεραιότητα αφενός στην πλευρά των φορέων παροχής υπηρεσιών δια βίου μάθησης ώστε αυτοί να βελτιώσουν το περιεχόμενο και να αναπτύξουν μεθόδους και εργαλεία, που θα επιδιώκουν τον 1ο στόχο. Αφετέρου και όσον αφορά τους συμμετέχοντες θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην καλλιέργεια του κλίματος, μέσω κατάλληλα στοχευόμενης ενημερωτικής εκστρατείας. Στην κατεύθυνση των κινήτρων θεωρώ ότι με καλύπτει απόλυτα η σχετική ενότητα του σχεδίου νόμου. Θα ήθελα όμως πρόσθετες διευκρινήσεις, αναφορικά με την δυνατότητα των επιχειρήσεων να εκπαιδεύουν τους εργαζόμενους (δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη) καθώς και για τους ατομικούς λογαριασμούς μαθησιακού χρόνου (το οποίο είναι λίγο ασαφές).
    Η διασφάλιση ότι η μαθησιακή διαδικασία θα ξεκινήσει πρώτα από και θα αφορά σε ατομικό επίπεδο όλους τους συμμετέχοντες στο Δίκτυο.

    Τέλος έχω την άποψη ότι 2 ζητήματα που θίγονται στο Σχέδιο Νόμου όπως είναι

    Η δημιουργία συνεκτικού εθνικού πλαισίου αξιολόγησης και πιστοποίησης φορέων για την κατάρτιση και εκπαίδευση ενηλίκων. και
    Η συστηματοποίηση και ο συντονισμός της ανίχνευσης και διάγνωσης των αναγκών της αγοράς εργασίας και των επαγγελματικών και επιμορφωτικών αναγκών των πολιτών.
    θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με ιδιαίτερη προσοχή δεδομένου ότι το μεν 1ο θα πρέπει να ξεφύγει από τα κτηριολογικά δεδομένα, που ισχύουν μέχρι σήμερα και να περάσει σε πιο ουσιαστικά εκπαιδευτικά ζητήματα. Τα κτηριολογικά είναι αρμοδιότητα άλλου Υπουργείου, να τα αντιμετωπίσει, αλλά ούτως ή άλλως η κτηριακή κατάσταση της Χώρας είναι δεδομένη. Επιπλέον όταν μια διαδικασία έχει ως βασικό στόχο την ανθρωποκεντρική προσέγγιση, τότε ο αξιολογητής και κριτής δεν μπορεί να είναι άλλος, από τον λήπτη της υπηρεσίας και το αποτέλεσμα όσον αφορά την απόκτηση ή μη της πιστοποίησης.

    Όσον αφορά το δεύτερο έχω να κάνω 3 επισημάνσεις:
    Η 1η αφορά την μέχρι στιγμής πορεία του συστήματος, το οποίο ουσιαστικά έχει πενιχρά αποτελέσματα.
    Το 2ο έχει σχέση με την διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Είναι γνωστό ότι το 95% των εργαζομένων απασχολούνται σε επιχειρήσεις 1-5 ατόμων και συνεπώς είναι δύσκολο έως αδύνατον να γίνει σοβαρή ανίχνευση και διάγνωση των αναγκών της αγοράς εργασίας. Πολύ περισσότερο, όταν δεν έχει εμπεδωθεί η αναγκαιότητα της δια βίου μάθησης από μεγάλη μερίδα εργοδοτών.
    Η 3η επισήμανση έχει σχέση με το γεγονός ότι στον βαθμό που δεν έχει καλλιεργηθεί η μαθησιακή κουλτούρα στην αγορά εργασίας και στην κοινωνία ευρύτερα, τα όποια αποτελέσματα προκύψουν, δεν μπορεί παρά να ανακυκλώνουν στερεότυπα και κατά συνθήκη ανάγκες.

  • 11 Ιουλίου 2010, 08:28 | Γιώργος Μαυρουλέας

    Ο όρος «περιβάλλον» απουσιάζει από τους σκοπούς της δια βίου μάθησης.

  • 11 Ιουλίου 2010, 01:40 | Μιχαλοπούλου Αλεξάνδρα

    Κατά τη γνώμη μου, η δια βίου μάθηση, εκτός από τις γνωστές κλασσικές επιστήμες, πρέπει να περιλαμβάνει και τμήματα επιμόρφωσης στα εξής.
    Ξένες γλώσσες και πληροφορική, γιατί σήμερα η γενιά των 40 και άνω είναι σχεδόν αναλφάβητη αφού δεν ξέρουν να χειρίζονται Η/Υ και χρειάζονται διερμηνέα στην ίδια τους τη χώρα αφού τείνει να γίνει επίσημη γλώσσα του κράτους η αγγλική.
    Πρώτες βοήθειες για να μπορούν να σώζονται πολλές ανθρώπινες ζωές.
    Αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών.
    Οικιακή οικονομία.
    Οδική και κοινωνική συμπεριφορά.Να μαθαίνουν οι πολίτες ποιά είναι τα δικαιώματα αλλά και οι υποχρεώσεις τους απέναντι στο νόμο και πώς να υπερασπίζονται εαυτόν από τυχόν κερδοσκοπικές επιθέσεις και αδικίες από τράπεζες, καταστήματα,πολίτες, δημόσιους λειτουργούς κλπ.
    Εκπαίδευση γονέων, από τη σύλληψη ενός εμβρύου, έως την ενηλικίωσή του.
    Κοπτική, ραπτική για να μπορούν οι πολίτες να ράψουν ένα κουμπί, μια κουρτίνα τουλάχιστον, γιατί όχι και τα ρούχα τους.
    Επιμόρφωση εμπόρων, αγροτών, εστιατόρων κλπ. και γενικά όλων όσοι ασχολούνται με το ελεύθερο επάγγελμα χωρίς πριν να έχουν εκπαιδευτεί γι’ αυτό.
    Μαθήματα αυτοάμυνας.
    Αθλητισμός για όλες τις ηλικίες.
    Θα μπορούσα να προτείνω πολύ περισσότερα, πιστεύω όμως ότι έδωσα το νόημα του πώς πιστεύω ότι πρέπει να είναι η δια βίου μάθηση.
    Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

  • 9 Ιουλίου 2010, 14:53 | Αρετή

    Βασικός στόχος του Εθνικού Δικτύου Δια Βίου Μάθησης πρέπει να είναι η εξασφάλιση της δυνατότητας συμμετοχής όλων των πολιτών σε εκπαιδευτικά προγράμματα κάθε είδους.
    Κάθε πολίτης θα πρέπει να μπορεί να συμμετάσχει σε όποιο πρόγραμμα επιλέξει.
    Το περιεχόμενο των προγραμμάτων θα πρέπει να αφορά όλους τους τομείς που εξελίσσονται καθημερινά και επηρεάζουν την κοινωνία (πχ τεχνολογία, οικονομία, πολιτισμός, κοινωνικά θέματα)
    Η εκπαίδευση δεν πρέπει να αφορά μόνο την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση αλλά και τομείς όπως ο αθλητισμός και ο πολιτισμός. Κατά συνέπεια το κράτος οφείλει να παρέχει τις ίδιες εκπαιδευτικές δυνατότητες και σε όσους θέλουν να ασχοληθούν με αυτού του είδους τα αντικείμενα που δε στοχεύουν στην οικονομική αλλά στην προσωπική ανάπτυξη.

  • 9 Ιουλίου 2010, 14:14 | ΠΕΕΕΣ

    ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΧΩΝ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ

    ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΕΕΣ
    (Πανελλήνια Ένωση Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών )

    Το Σχέδιο Αρχών για την Δια Βίου Μάθηση όπως παρουσιάστηκε δείχνει πολύ καλές προθέσεις και μία θερμή προσέγγιση στο θέμα από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Παρόλα αυτά δεν αποφεύγει την κανονιστική και διαχειριστική τάση κάθε ρυθμιστή θεμάτων παιδείας στην χώρα μας τα τελευταία πενήντα χρόνια.

    Θα προσπαθήσουμε προσπαθώντας να σχολιάσουμε συγκεκριμένα άρθρα να επισημάνουμε τα σημεία και τις ρυθμίσεις που πιστεύουμε ότι θα δημιουργήσουν σημαντική ζημιά και θα στραγγαλίσουν την γνήσια μορφή της Δια Βίου Μάθησης στον τόπο μας.
    Το πρώτο σημαντικό στην προσέγγιση μας αυτή είναι να κατανοήσουμε τι σημαίνει η Δια Βίου Μάθηση όπως την περιγράφει η ΕΕ, και όπως πολύ σωστά περιγράφεται στο Σχέδιο Αρχών. Θα χρησιμοποιήσω αποσπάσματα του ΣΑ σε μπλε χρώμα για να γίνει κατανοητός ο δικός μας σχολιασμός παρακάτω που είναι σε κόκκινο:
    ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΧΩΝ ΝΟΜΟΥ
    Η διά βίου μάθηση περιλαμβάνει κάθε είδους μαθησιακή δραστηριότητα στη
    διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, που αποσκοπεί στην απόκτηση ή στη βελτίωση
    γνώσεων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων, που χρησιμεύουν στη διαμόρφωση μιας
    ολοκληρωμένης προσωπικότητας, στην άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και
    στην κοινωνική συνοχή, στην κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη, στην ενεργό
    συμμετοχή στα κοινά και στην επαγγελματική ένταξη και εξέλιξη
    ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΕΕΣ
    Αυτά όμως μπορούν να επιτευθούν μόνο σε ένα περιβάλλον ελεύθερης επιλογής χρόνου , περιεχομένου γνώσης και παρόχου .Οτιδήποτε άλλο θα στραγαλίσει και θα παραμορφώσει τα γνησια κίνητρα επιλογών με αποτέλεσμα αποτυχία του ίδιου του θεσμού. Το έχουμε δει στην τυπική εκπαίδευση, στα ΙΕΚ, στα ΚΕΚ. Γιατί να κάνουμε και άλλους πειραματισμούς;

    ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΧΩΝ ΝΟΜΟΥ

    Η δια βίου μάθηση θεμελιώνεται στην προσχολική αγωγή και δε σταματά με το
    πέρας της αρχικής εκπαίδευσης και την ενηλικίωση του ατόμου αλλά είναι μια
    διαρκής και ενεργητική διαδικασία που λαμβάνει χώρα σε όλες τις φάσεις της ζωής
    ενός ανθρώπου και συνοδεύει κάθε έκφανση της ζωής ενός ενεργού πολίτη.

    ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΕΕΣ
    Αυτό όμως επιτυγχάνεται μόνο με την ευελιξία και την ελευθερία που προσφέρουν θεσμοί όπως τα ΕΕΣ , που πολύ σοφά μερίμνησε ό νομοθέτης του ’30 ,και το σύνταγμα ,και που έχουν προσφέρει τις υπηρεσίες τους τόσα χρόνια.
    Τα ΕΕΣ εντάσσονται στους μηχανισμούς της αγοράς και της οικονομίας, και με ευελιξία προσαρμόζονται και ελίσσονται απαντώντας στις ανάγκες τους, καινοτομώντας σε παιδαγωγικές και λειτουργικές προσεγγίσεις.
    Ακριβώς αναγνωρίζοντας αυτήν τους την συμμετοχή στο οικονομικό και στο λειτουργικό γίγνεσθαι,η ΕΕ νομοθέτησε, χρηματοδοτεί, και ενθαρρύνει την ύπαρξη της ΔΒΜ .Ετσι αναγνωρίζει την σιωπηλή συμμετοχή της όλα αυτά τα χρόνια, που τα Πανεπιστήμια διογκώνονταν, η βιομηχανοποιημένη κοινωνία και οικονομία εξελίσσονταν ο πολιτισμός μεταλλάσσονταν. Μέσα από όλες αυτές τις εξελίξεις η συνεχής απρόσκοπτη και ελεύθερη ΔΒΜ συνέβαλε ουσιαστικά στην άμεση προσαρμογή του ατόμου στο κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι Αυτό ομολογουμένως είναι έργο και επιτυχία των ΕΕΣ και του περιβάλλοντος στο οποίο λειτούργησαν.

    ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΧΩΝ ΝΟΜΟΥ
    2. Πεδίο εφαρμογής ττου Νόμου
    Οι διατάξεις του παρόντος Νόμου αφορούν κυρίως το χώρο που βρίσκεται εκτός
    τυπικού εκπαιδευτικού συστήματος και διέπουν όλες τις παραμέτρους ανάπτυξης
    και λειτουργίας του και ειδικότερα :

    ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΕΕΣ
    Η πρόθεση της διαρκούς εποπτείας και συνεχούς ρύθμισης, με το υπόδειγμα της ακαμψίας που άλλες ρυθμίσεις τυπικής εκπαίδευσης, ΙΕΚ,ΚΕΚ κτλ. έχουν αποδείξει , ότι μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα, αποτελούν εγγύηση αποτυχίας.
    Η μακροχρόνια ανελαστική εμπλοκή των ρυθμιστικών φορέων, χωρίς να εγγυάται πραγματική εγγύηση ανταπόκρισης στις πραγματικές ανάγκες της αγοράς, αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στην επιτυχία του.
    Ιδιαίτερα στην Ελλάδα που το γενικότερο εκπαιδευτικό και κοινωνικό περιβάλλον δεν εγγυάται ούτε συνεργασία φορέων,ούτε πειθαρχία σε συμφωνημένες αποφάσεις αυτό είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα επαναληφθεί. Οι πολλές επιτροπές και οι πολλοί φορείς, ποτέ δεν απετέλεσαν εγγύηση καλής λειτουργίας μιας σημαντικής ρύθμισης. Ας θυμηθούμε και τη λαϊκή σοφία για τους πολλούς μάγειρες κτλ.!!!!

    ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΧΩΝ ΝΟΜΟΥ
    α) τις κάθε είδους δραστηριότητες της μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και της
    επαγγελματικής κατάρτισης, που στόχο έχουν την επικαιροποίηση, τον
    εκσυγχρονισμό και την προσαρμογή των επαγγελματικών γνώσεων, δεξιοτήτων
    και ικανοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας στις διαρκώς
    μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς εργασίας και κατ΄ επέκταση τη
    διευκόλυνση της επαγγελματικής του ένταξης,

    ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΕΕΣ
    Πόσο άμεση και ταχεία μπορεί να είναι αυτή ‘επικαιροποίηση, τον
    εκσυγχρονισμό και την προσαρμογή των επαγγελματικών γνώσεων ‘ σε ένα σύστημα
    ασφυκτικά ελεγχόμενο από την κεντρική διοίκηση ,που κάθε φορά θα έχει τις δικές της αντιλήψεις περί των πραγμάτων. Η ιστορία κα η πράξη έχουν αποδείξει το αντίθετο. Το σκεπτικό αυτό είναι εναντίον στην φιλοσοφία και στην βασική αρχή της ΔΒΜ που χρειάζεται να αναπνεύσει ελεύθερα για να ανθίσει.Όταν ήδη λείπει από το κείμενο αυτό ακόμη και η αναφορά στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση και το elearning σε τι εκσυγχρονισμό γίνεται η αναφορά?

    ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΧΩΝ ΝΟΜΟΥ
    β) τις κάθε είδους δραστηριότητες της εκπαίδευσης των ενηλίκων, που στόχο
    έχουν την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και την καλλιέργεια των
    ικανοτήτων τους, στο πλαίσιο της λειτουργίας τους ως ενημερωμένων και
    ενεργών πολιτών.

    ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΕΕΣ
    Πρέπει να γίνει σαφής διάκριση ανάμεσα στην τυπική και άτυπη εκπαίδευση που εδώ και δεκαετίες παρέχεται μόνο από τα Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών.Συγχρόνως υπάρχει κατάφορη παραβίαση της ελευθερίας επιλογής και της γνήσιας ενημέρωσης για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου, με τον προστατευτισμό και τον έλεγχο που επιβάλλεται.Υπάρχει αντίφαση μέσα στο ίδιο άρθρο διότι όταν η ρύθμιση γίνεται άνωθεν πως γίνεται να είναι ενημερωμένοι πολίτες με ελεύθερη επιλογή.

    ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΧΩΝ ΝΟΜΟΥ
    [Οι στόχοι του παρόντος Νόμου είναι οι ακόλουθοι :
    α) Η δημιουργία συνεκτικού εθνικού πλαισίου αξιολόγησης και πιστοποίησης
    φορέων για την κατάρτιση και εκπαίδευση ενηλίκων.
    β) Η συγκρότηση ενιαίου εθνικού πλαισίου αναγνώρισης προσόντων και
    πιστοποίησης γνώσεων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων.
    γ) Η συστηματοποίηση και ο συντονισμός της ανίχνευσης και διάγνωσης των
    αναγκών της αγοράς εργασίας και των επαγγελματικών και επιμορφωτικών
    αναγκών των πολιτών.]

    ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΕΕΣ
    Όλα αυτά μπορούν να αναπτυχθούν και ήδη ισχύουν με γνήσια ανταπόκριση της κοινωνίας χωρίς τις ασφυκτικές ρυθμίσεις άνωθεν.Οι κύριοι εκφραστές των είναι τα Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών, που αποτελούν ένα σημαντικό ανθρώπινο κεφάλαιο ,πολιτισμικό ,εκπαιδευτικό και οικονομικό για τη χώρα . Το μόνο που θα χρειαζόταν είναι η καταγραφή, και η συλλογη συμπερασματων.

    Ένας από τους στόχους του ΣΝ είναι:

    ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΧΩΝ ΝΟΜΟΥ
    στ) Η διαρκής και ουσιαστική εκπαίδευση των εκπαιδευτών ενηλίκων.

    ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΕΕΣ
    Iδιαίτερα το τελευταίο μπορεί να επιτευχθεί με κίνητρα και όχι με ρυθμίσεις. Τα υγιή κίνητρα δημιουργούνται μέσα από τις συνθήκεςτης ελεύθερης αγοράς.
    Οι ρυθμίσεις που κάθε ηγεσία και στο μέλλον θα μπει στον πειρασμό να κάνει ή θα πεισθεί να δημιουργήσει στρεβλώνουν την εικόνα και απομακρύνουν από τους καθαρούς στόχους.Mε αυτές μπαίνουν στον πειρασμό να θέλουν να ρυθμίσουν γενικότερα τα προσόντα φορείς ή άτομα που δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι σημαίνει ΔΒΜ. Στην ΔΒΜ ο εκπαιδευτής πέρα από κάποια βασική μόρφωση είναι απαραίτητο να γνωρίζει οθσιαστικά και πρακτικά το θλεμα που θς διδάξει. Πρέπει να έχει ,αγγλιστί, ‘hands on’ μακροχρόνια εμπειρία στο συγκεκριμμένο θέμα.
    Πρέπει να καταλάβουν οι υποψήφιοι να ενταχθούν ότι είναι τόση μεγάλη η ποικιλία των θεμάτων της ΔΒΜ όση και η ίδια μας η ζωή. Δεν πρέπει να αποκλείει λοιπόν τίποτα , ούτε φυσικά ούτε τεχνιτά.
    Θα υπάρξει παράθυρο για όσους έχουν πρακτική εμπειρία και γνώσεις?
    Θα ενθαρρυνθούν και πως, όσοι προσπαθούν να μπουν στο σύστημα ή θα αποθαρρυνθούν με συνέπεια απώλεια σημαντικού κεφαλαίου ανθρώπινου δυναμικού στον τομέα αυτό. Μήπως αυτοί απομακρυνθούν εξ αιτίας συνθηκών που είναι ευνοϊκες για ανάπτυξη μόνο τυπικών δικαιωμάτων , αλλά με κενό αντίκρυσμα?

    Το πρόβλημα των εκπαιδευτών θα είναι πάντα το κυρίως πρόβλημα καθε μορφής εκπαίδευσης ,καθώς και η ύπαρξη πεφωτισμένων και ικανών συντονιστων-ελεγκτών εκπαίδευσης άμεσα και επι τόπου. Αυτά δεν λύνονται μόνο με πτυχία και με σεμινάρια. Οι επιμορφωτικές συνεδρίες μπορουν να είναι ένα από τα μέσα όταν οι στόχοι και τα κίνητρα δεν είναι αλλοιωμένα από παραμορφωτικούς , εξωγενείς παράγοντες.Παράγοντες που τόσο στενή ρυθμιστική διαδικασία σίγουρα θα δημιουργήσει.
    Προς Θεού ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!! Κανείς ενήλικας δεν είναι τόσο αφελής να δώσει τα χρήματα του και να σπαταλήσει πολύτιμο χρόνο σε κάτι που δεν οφελείται!! Προς τι λοιπόν οι ρυθμίσεις?

    ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΧΩΝ ΝΟΜΟΥ
    Το παρόν νομοσχέδιο έχει ως σκοπό, με βάση τις αρχές και τους στόχους της
    δημόσιας πολιτικής δια βίου μάθησης στην Ελλάδα, να καθορίσει τα εργαλεία
    (θεσμικά, διοικητικά, οικονομικά) που συντελούν στην ανάπτυξή της.

    ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΕΕΣ
    Αυτό μήπως σημαίνει ότι αλλάζει η μορφή της ΔΒΜ όταν αλλάζει η σχετική δημόσια πολιτική? Τι θα γίνει τότε με αυτούς που θα έχουν κλείσει εξαιτίας της τωρινής πολιτικής ? και με το κοινό που θα έχει στερηθεί για πάντα τη δυνατότητα να έχει καθαρή και όχι αλλιωμένη ΔΒΜ ?
    Ποιές οι κοινωνικές και οι οικονομικές συνέπειες ?

    ΣΧΕΔΙΟ ΑΡΧΩΝ ΝΟΜΟΥ
    6.. Φορείίς παροχής υπηρεσιιών διιά βίίου μάθησης
    και
    άλλοι φορείς παροχής υπηρεσιών γενικής τυπικής και μη τυπικής εκπαίδευσης
    ενηλίκων

    ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΕΕΣ
    Γιατί γίνεται οποιαδήποτε εμπλοκή φορέων τυπικής εκπαίδευσης στην καθαρά άτυπη εκπαίδευση που εκφράζεται ελεύθερα μόνο από τα ΕΕΣ.Όσο αγνή και να είναι η πρόθεση εμπεριέχει κινδύνους για το μέλλον.
    Τα πράγματα είναι απλά η Ελεύθερη Δια Βίου Μάθηση αποκτάται μόνο σε ελεύθερο περιβάλλον που μέχρι σήμερα το εγγυόταν τα ΕΕΣ. Αυτό δεν πρέπει να αλλοιωθεί.

    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
    Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε στον εντοπισμό και πολλών άλλων προβλημάτων που θα παρουσιαστουν, και αδιεξόδων στα οποία θα οδηγηθούμε. Το χρήσιμο πιστεύουμε πως είναι να γίνει κατανοητή η σημασία της προσέγγισης μας με στόχο πάντα όχι μόνο το κλαδικό ενδιαφέρον αλλά κυρίως το θέμα της ΔΒΜ το οποίο υπηρετούμε επί δεκαετίες και γνωρίζουμε πολύ καλά.
    Είναι πολλά τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν αν οι καλές προθέσεις που φαίνεται να υπάρχουν δεν ενσωματώσουν το ανοιχτό πνεύμα που ήταν πάντα η θεμέλια λίθος της ΔΒΜ στην Ελλάδα και στον κόσμο. Εξάλλου έχουμε τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη που το απέδειξαν και τον Σωκράτη που το επιβεβαίωσε με τον θάνατο του , και τον λόγο που τον προκάλεσε.
    Ας μην προκαλέσουμε άλλες καταστροφές τύπου Σωκράτη και ας λάβουμε υπ΄όψη μας ότι το κυρίως χαρακτηριστικό της ΔΒΜ είναι η ευελιξία και η ελευθερία επιλογής και πρόσβασης. Το σημαντικό που μπορεί να προσφέρει στη ΔΒΜ μία ηγεσία προς όφελος της είναι:

    -Να την αφήσει ελεύθερη ,

    -Να γίνει μία καταχώρηση σε ένα μητρώο κατ’ αρχάς των φορέων παροχής Ελεύθερης Εκπαίδευσης όπως γίνεται σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, χωρις άλλο περιορισμό λειτουργίας τους.

    -Να μπορούν να αξιοποιούνται οι γνώσεις στην επαγγελματική πορεία του ατόμου με όποιο τρόπο και αν αποκτώνται. Θα πρέπει μέσα από μια λογική και όχι σύνθετη συσχέτιση των δεξιοτήτων και προσόντων ,και την τελική πιστοποίηση τους ,να μπορεί το άτομο να προχωρήσει μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα επαγγελματικής πορείας που λειτουργεί με τυπικά προσόντα.

    Τα παραπάνω από μόνα τους αποτελούν τιτάνιο έργο για να υλοποιηθεί σωστά. Ας αρκεστούμε σε αυτά και ας μην επιμένουμε με υπέρμετρες φιλοδοξίες για τελειότητα, να λύσουμε τα πάντα ενώ οι σύνθετες κοινωνικές ανάγκες δεν το επιτρέπουν.
    Χωρίς έρευνες που θα δώσουν πλήρη και σαφή γνώση των παρόχων γνώσηςτης ΔΒΜ μέχρι σήμερα, των θεμάτων που καλύπτουν , τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αυτό, τις ανάγκες του κοινού, τις ανάγκες της αγοράς, τις πολιτισμικές ανάγκες, πως σκεφτόμαστε να ρυθμίσουμε τις Ελεύθερες Σπουδές; Πως βάζουμε πλαίσια που μετά από έρευνα μπορεί να αποδειχθούν άσκοπα, και τα οποία στο μεταξύ μπορει να δημιουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα;
    Τα ΕΕΣ είναι πάλι πρόθυμα να βοηθήσουν προς την υγιή κατεύθυνση.

    Για την ΠΕΕΕΣ, (Πανελλήνια Ένωση Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών )
    Για το ΔΣ και τα Μέλη
    Α.Βουγιούκα
    Πρόεδρος

  • 9 Ιουλίου 2010, 10:12 | Μαρία – Αγγελική Κριζέα

    Βασικός στόχος ενός τέτοιου νομοσχεδίου, θεωρώ πως πρέπει να είναι η ποιοτική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών διαδικασιών. Δυστυχώς στη χώρα μας μέχρι σήμερα η παροχή της εκπαίδευσης ενηλίκων γίνεται κατά τρόπο ευκαιριακό, δίχως να παρέχεται η δυνατότητα στα άτομα να αποκτήσουν ουσιαστικές γνώσεις, δεξιότητες και στάσεις. Φλέγον ζήτημα είναι να δίνεται η δυνατότητα αναγνωρισμένης πιστοποίησης ώστε οι ενήλικες να μπορούν να παρακολουθήσουν τις εκπαιδευτικές διαδικασίες, διαθέτοντας ένα ισχυρό κίνητρο. Ωστόσο για να επιτευχθεί αυτό θεωρώ πως πρέπει να δοθεί μια κοινή γραμμή πορείας και σύμπνοιας στους φορείς που παρέχουν την εκπαίδευση ενηλίκων, δηλαδή οι λειτουργία τους να καθορίζεται με κοινές διαδικασίες και να εποπτεύονται από ένα κοινό θεσμικό όργανο.
    Ακόμη πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή και έμφαση στη στελέχωση των φορέων. Μέχρι και σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι που αποτελούν το ανθρώπινο δυναμικό της εκπαίδευσης ενηλίκων ουδεμία σχέση έχουν γνωστικά με το εν λόγω αντικείμενο. Ιδιαιτέρως στη Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης γίνεται «χαμός» και αυτό γίνεται αντιληπτό από όλους και κατά συνέπεια δημιουργεί την απαξίωση του συστήματος. Είναι αδιανόητο άτομα από οποιονδήποτε χώρο να λειτουργούν ως φωστήρες και να βασίζεται πάνω τους η δια βίου μάθηση. Αν προσέξετε φιλόλογοι, οικονομολόγοι, μαθηματικοί, φοροτεχνικοί ακόμα και απόφοιτοι φυτικής παραγωγής είναι μερικά από τα παραδείγματα των ατόμων που στελεχώνουν τη δια βίου εκπαίδευση. Κατά αυτό τον τρόπο απαξιώνεται η δια βίου μάθηση. Η ελληνική πολιτεία δημιούργησε τμήματα και μεταπτυχιακά που αφορούν την εκπαίδευση ενηλίκων και η ίδια τα απαξιώνει. Έχετε ανθρώπους που μπορούν να υπηρετήσουν τη δια βίου μάθηση, η πολιτεία τους σπούδασε, δώστε τους λοιπόν την προτεραιότητα που τους αρμόζει και αναβαθμίστε την δια βίου μάθηση. Δυστυχώς η στελέχωση της εκπαίδευσης ενηλίκων γίνεται βασιζόμενη στις πελατειακές σχέσεις και είναι στο χέρι σας να το αλλάξετε αυτό.
    Ωστόσο δε θέλω να λειτουργώ ως μηδενίστρια και διακρίνω τη θετική πλευρά των πραγμάτων καθώς γίνεται αντιληπτό πως το Υπουργείο Παιδείας δίνει μία ουσιαστική προτεραιότητα στη δια βίου μάθηση. Ευελπιστώ λοιπόν πως οι αρμόδιοι θα μεριμνήσουν, ώστε η δια βίου μάθηση να αποτελεί μια ουσιαστική ευκαιρία των ατόμων για περαιτέρω απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων.

  • 8 Ιουλίου 2010, 21:09 | Βαγάκης Π.

    Στη δια βίου μάθηση έκτος των άλλων στόχων , θα πρέπει να αναδεικνύει και τους στόχους που αντιπροσώπευε η συμβουλευτική , που αποτελούν άλλωστε και είναι στόχοι της δια βίου μάθησης και όχι μόνο κάποια περίοδο της ζωής του ανθρώπου. Ειδικότερα οι στόχοι της συμβουλευτικής και όχι μόνο είναι:
    Η συμβουλευτική είναι πλάνο ζωής , και περιλαμβάνει δεξιότητες ,γνώσεις ικανότητες ζωής. Η συμβουλευτική σχετίζεται πολύ με αυτό που ονομάζουμε συναισθηματική νοημοσύνη και ότι αυτό συνεπάγεται. Σίγουρα η συμβουλευτική επηρεάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε , με αποτέλεσμα να επηρεάζει τόσο την κοινωνική ζωή , όσο και την επαγγελματική.
    Η Συμβουλευτική επηρεάζει τις επιλογές – αποφάσεις .Η συστηματική συμβουλευτική μας μαθαίνει να παίρνουμε τις κατάλληλες επιλογές με βάση τις συγκεκριμένες συγκυρίες που επικρατούν την στιγμή που τις παίρνουμε, ώστε να έχουμε την επιθυμητή εξέλιξη τόσο για την προσωπική ζωή μας και όχι μόνο .Η οικογενειακή και κοινωνία στην όποια ζούμε επηρεάζεται από τις αποφάσεις μας.
    Η συμβουλευτική μας βοηθά στην διαχείριση του χρόνου , πως δηλαδή θα χρησιμοποιήσει – αξιοποιήσει τον χρόνο του κάθε άτομο , ώστε να νιώθει ότι δεν σπαταλιέται , ότι τον ικανοποιεί ό τρόπος που τον χειρίζεται . Αποβλέποντας κατά αρχάς στην ψυχική του υγεία και ισορροπία και την ολική του ανάπτυξη, ώστε ν α νιώθει ότι είναι ένας άνθρωπος ικανός να σταθεί και να προσφέρει κατά αρχάς στον εαυτό του , εν συνεχεία στην οικογένεια του και κατά επέκταση στην κοινωνία σαν πολίτης του κόσμου. Σε ένα κόσμο όχι αβέβαιο , αλλά σε ένα κόσμο προκλήσεων , που εάν δεν μπορεί να υπερκεράσει τα εμπόδια και τις δυσκολίες της ζωής μπορεί σίγουρα να τις αντιμετωπίσει με αξιοπρέπεια. Σε ένα κόσμο που θα είναι αλληλέγγυος στα προβλήματα του πλησίον , που η συνεργασία δεν επιβάλλεται , αλλά είναι μέρος της κουλτούρας του , όπως ήταν πριν μερικά χρόνια.
    Η συμβουλευτική θέλει το άτομο να είναι ικανό να διακρίνει μέσα στο πέλαγος των πληροφοριών ποια είναι αυτή που του χρειάζεται , πως μετουσιώνεται η πληροφορία σε γνώση και γίνεται η κινητήρια δύναμη για να δράσει το άτομο και να πάρει αποφάσεις.
    Οι αξίες μου δηλ πως βλέπω τον εαυτό μου , την σχέση μου με άλλους ανθρώπους και τη σχέση μου με το φυσικό ή τεχνικό περιβάλλον , επιδρά η συμβουλευτική, και αυτές επηρεάζουν τα ενδιαφέροντα μου, που με την σειρά τους επηρεάζουν τις γνώσεις που θα αποκτήσω τις δεξιότητες και τις ικανότητες που θα αποκτήσω και τελικά θα επηρεαστούν ανάλογα οι αποφάσεις μου ,και κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος ,πιθανώς ,τον επαγγελματικό μου προσανατολισμό

  • 8 Ιουλίου 2010, 20:37 | Δεσποινα Π.

    Ο στόχος είναι να δοθεί η δυνατότητα πρόσβασης στην εκπαίδευση στους πολίτες που την χρειάζονται και έχουν περιορισμένες ή ανύπαρκτες
    ευκαιρίες.πχ μεγάλος αριθμος υπαλλήλων (κυρίως στο δημόσιο τομέα)
    που δεν εχουν βασικές γνώσεις πληροφορικής. Επαγγέλματα όπως γαζωτής-γαζώτρια που αν εκπαιδευτούν σε σύγχρονες μηχανές με ενσωματωμένο
    λογισμικό ,επανερχονται στην αγορά εργασίας.Και βέβαια δεν έχει σχέση
    με την απόκτηση εξειδικευμένων επιστημονικών γνώσεων που παρέχονται απο επιστημονικά ιδρύματα. Επομένως ο στόχος είναι να μην αποκόβεται
    κανείς απο τις τεχνολογικές εξελίξεις, να μπορεί να τις εφαρμόσει στον
    τομέα του και να αποκτά τη στοιχειώδη ικανότητα να κρίνει τις επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο που τον περιβάλλει π.χ.αγρότες

  • 8 Ιουλίου 2010, 14:09 | Μιχ. Λομβαρδέας

    Η ουσία του εγχειρήματος και ο στόχος του δεν είναι άλλος από την δημιουργία θέσεων απασχόλησης και μόνον.
    Μπορεί άραγε να στηριχθεί με σοβαρά επιχειρήματα βασιζόμενα σε σχετικές μελέτες ότι τέτοια προγράμματα έχουν θετική επίπτωση στην παραγωγικότητα της χώρας;
    Δηλαδή το ρητό «παλιός γάιδαρος καινούργια περπατησιά δεν έχει» έχει πάψει για κάποιον περίεργο λόγο να ισχύει;
    Απλά μεταφέρουμε στην Ελλάδα άχρηστες πολιτικές εκπορευόμενες από ανεξέλεγκτους τεχνοκράτες των Βρυξελλών.

  • 8 Ιουλίου 2010, 13:05 | περικλις

    άλλο ματζούνι τώρα αυτό ε?????????τι ωραία που έχετε μάθει να περνάτε νόμους και πλαίσια που καταστρέφουν την δωρεαν δημόσια παιδεία?είστε επιστήμονες σε αυτό το τομέα.είστε ανίκανοι να διαβουλευτείτε τέτοια θέματα.η πιπιλα της διαβούλευσης που εσεις καθιερώσατε υπάρχει μόνο για να δείχνετε στα κανάλια και τους δημοσιογράφους πως λειτουργειτε δημοκρατικα .εικονική δημοκρατική διακυβέρνηση.έχετε σπείρει το πανικό σε εκατομμύρια ανθρώπων που προσπαθούν να ζήσουν νόμιμα και τίμια.Δε χρειαζόμαστε άλλους νόμους που να εξυπηρετουν εσας και το κράτος που διαλύσατε και εξακολουθείτε να θάβετε στο όνομα της αλλαγής.Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να υπακούτε εσείς στο σύνταγμα, οι ασκούντες την εξουσία, και να μην αλλάζετε κάθε φορά όποιο νόμο σας εξυπηρετεί ή δε σας εξυπηρετεί.ΠΡΩΤΑ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ …………………………………………………

  • 8 Ιουλίου 2010, 00:04 | ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΨΥΧΑΡΗΣ

    1. Την ποιοτική αναβάθμιση έγκειται ,τη διαφάνεια και την αξιοπιστία στις εκπαιδευτικές διαδικασίες, στην έγκυρη πιστοποίηση των εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων και της αποδοτικότητας των δραστηριοτήτων διά βίου μάθησης σε συνάρτηση με την απασχόληση.
    2.Την ανάπτυξη της κατάλληλης κουλτούρας ώστε να παρακινηθούν οι πολίτες και να αυξηθούν τα όρια συμμετοχής , γεγονός που συναρτάται με την διαφάνεια επιλογής εκπαιδευτικών και την αξιοποίηση των αρίστων
    3.Την διασφάλιση της ποιόητας της αξιολόγησης στα πρότυπα π.χ. της ΑΔΙΠ.

    4. Την ενοποίηση των φορέων που ασχολούνται με την δια-βίου και τον ορισμό αξιοκρατικών προσώπων με επιστημονικάμκριτήρια στην ηγεσία των οργανισμών
    5. Την αποφυγή πλεονάσματος ατόμων με καθαρά θεωρητικές γνώσεις και την εμπλοκή επιστημόνων με πρακτικές κατευθύνσεις

  • 7 Ιουλίου 2010, 20:47 | Αθανάσιος Βασιλάκης

    Ο βασικός σκοπός το σχεδίου νόμου πρέπει να είναι ο προσδιορισμός των παραγόντων εκείνων που επηρεάζουν την απόδοση των Ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών ως αποτέλεσμα της δια βίου εκπαίδευσης.

    Οι επιμέρους στόχοι είναι οι ακόλουθοι:

    • Να συγκρίνει διαφορετικές θεωρίες και διεθνείς πρακτικές, αναδεικνύοντας τις καταλληλότερες θεωρίες ή τις καταλληλότερες πρακτικές εφαρμογές, ώστε να υποστηριχθεί η επιλογή και ο μετασχηματισμός ενός πλαισίου ή o συγκερασμός περισσοτέρων του ενός για τα εκπαιδευτικά προγράμματα των δημόσιων οργανισμών δια βίου εκπαίδευσης, που να οδηγούν στην βελτίωση της απόδοσης των Ελληνικών δημοσίων υπηρεσιών.
    • Να αξιολογήσει την πρόοδο που θα έχει σημειωθεί όσον αφορά την εκπόνηση συνεκτικού πλαισίου δεικτών και επιπέδων αναφοράς για την περαιτέρω επιδίωξη των στόχων της Λισσαβόνας στον τομέα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, περιλαμβανομένης επανεξέτασης της καταλληλότητας των υφιστάμενων δεικτών που χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση της προόδου .
    • Η ανωτέρω συγκριτική αξιολόγηση να αναδεικνύει παράλληλα τους περισσότερο χρησιμοποιημένους κοινούς δείκτες μέτρησης απόδοσης με σκοπό να μπορούν να ενσωματωθούν σε οποιοδήποτε επιλεγμένο ή μετασχηματισμένο πλαίσιο για τους Ελληνικούς δημόσιους οργανισμούς δια βίου εκπαίδευσης.
    • Να επιλεγεί και να μετασχηματιστεί σε ένα ολοκληρωμένο και περιεκτικό πλαίσιο για την μέτρηση απόδοσης των δημοσίων υπηρεσιών που συμμετέχουν στη δια βίου εκπαίδευση, το οποίο να είναι θεωρητικά θεμελιωμένο από τη σχετική βιβλιογραφία καθώς και εμπειρικά τεκμηριωμένο από τη διεθνή πρακτική.
    • Να πραγματοποιηθεί μία μελέτη περίπτωσης (Case Study) σε ένα δημόσιο οργανισμό δια βίου εκπαίδευσης ως βάση επιλογής και μετασχηματισμού του θεωρητικού πλαισίου της Στοχοζυγισμένης Κάρτας Βαθμολογίας. Η προστιθέμενη αξία του μετασχηματισμένου πλαισίου μπορεί να λειτουργήσει γενικότερα και ως μέθοδος μέτρησης απόδοσης για τους δημόσιους οργανισμούς δια βίου εκπαίδευσης.
    • Να καλύψει το εμπειρικό κενό, που υπάρχει για την μέτρηση της απόδοσης της δια βίου εκπαίδευσης στις Ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες με τη διενέργεια δύο διαφορετικών ερευνών πεδίου σε ομάδα πληθυσμού των καταρτιζομένων δημοσίων υπαλλήλων και στην ομάδα πληθυσμού των άμεσα προϊσταμένων τους, ώστε να ελεγχθούν εμπειρικά οι παράγοντες εκείνοι που οδηγούν σε μία επιτυχημένη εφαρμογή.
    • Τέλος, για την ολοκλήρωση της ερευνητικής διαδικασίας, απαιτείται η γενίκευση των ευρημάτων.

    Αθανάσιος Βασιλάκης, Εφοριακός (Εκπαιδευτής Ενηλίκων, Αξιολογητής, Εμπειρογνώμονας)

  • 7 Ιουλίου 2010, 16:09 | ΝΙΚΟΛΑΟΣΧ

    Σκοπός του Υπουργείου η δημιουργία νέας αρχής για τη ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ.
    Με δεδομένο ότι ξεκινάει από το Νηπιαγωγείο, επιθυμώ να θέσω προς σκέψη ορισμένα προβλήματα που έχω αντιμετωπίσει…
    1. Μη ύπαρξη κενών θέσεων σε ολοήμερα νηπιαγωγεία για εμάς τους υψηλόμισθους των 1400 ευρώ, σε αντίθεση με αλλοδαπούς που έχουν κατακλήσει τους δημόσιους παιδικούς σταθμούς.
    2. Είδικα σε σχολεία του Πειραιά οι πρώτες τάξεις του Δημοτικού έχουν υπερτριπλάσιο αριθμό αλλοδαπών μαθητών που μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μιλούν Ελληνικά.

    Ολα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα ο ΠΟΛΙΤΗΣ να αναγκάζεται πρός την Ιδιωτική Εκπαίδευση με επιβάρυνση Οικονομική τόσο για τα δίδακτρα, όσο και για τα τεκμήρια. Δηλαδή αναγκαζόμαστε να «πληρώνουμε» την δωρεάν παιδεία που προβλέπει και το Σύνταγμά μας…

    Δυστυχώς όμως δε σταματάμε εκεί. Οι μαθητές των Ιδιωτικών Σχολείων ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥΣ…!!!
    μήπως λοιπόν όλοι εμείς οι γονείς… είμαστε λιγότερο Έλληνες από οποιονδήποτε άλλο; Μήπως δε φορολογούμαστε ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ επί σειρά ετών;
    Για ποιό λόγο λοιπόν αυτή η ΤΙΜΩΡΙΑ; Δεν αρκεί που συνεισφέρουν παππούδες και γιαγιάδες για να τα καταφέρουμε… πρέπει να πληρώνουμε τα βιβλία (στα βιβλιοπωλεία) που πληρώνουμε έτσι και αλλιώς (στο κράτος)…!!! Μήπως έχουμε λιγότερα δικαιώματα ή μήπως είναι λάθος ο αγώνας μας για να μάθουν τα παιδιά μας γράμματα;;; Σαφέστατα όλοι αντιλαμβάνονται τις διαφορές της δημόσιας με την ιδιωτική εκπαίδευση…!!! Σε καμία περίπτωση ομως δε μας περισσεύουν χρήματα που δεν γνωρίζουμε που να διαθέσουμε…!!! Σαφέστατα λοιπόν και εμείς θα θέλαμε να στέλνουμε τα παιδιά μας στο δημόσιο σχολείο, χωρίς να έχουμε οικονομική επιβάρυνση…!!!
    Θεωρώ σκόπιμο να εξεταστούν τα ανωτέρω αναφερόμενα, αν πραγματικά θέλουμε ενα σωστό και λειτουργικό σύστημα εκπαίδευσης.

  • 7 Ιουλίου 2010, 14:17 | ΔΑΥΙΔ ΜΑΡΙΝΗΣ

    1. Δια βίου μάθηση συμβάλλουσα στην αξιοποίηση των επερχόμενων αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, με γνώμονα την ευελιξία της εργασίας. Υλοποίηση, κατόπιν τούτου, του στόχου, η εκπαίδευση να μην ερείδεται σε κοινωνικοοικονομικές ανάγκες που εκλείπουν, λόγω συγκυριών, παραμένουσα εξ αυτού του λόγου στείρα και στάσιμη, αλλά ούτε και να σχετίζεται με αναπτυξιακά οράματα, που αποδεικνύονται εκ των υστέρων «χίμαιρες». Στόχος, η εκπαίδευση να «προλαβαίνει» τις κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις, να συμπλέει μαζί τους και να τις υποστηρίζει. θα μπορούσε, επί παραδείγματι να εισχωρήσει η δια βίου μάθηση στον πανεπιστημιακό χώρο, με προγράμματα ευέλικτα, διάρκειας 1 έτους, συγχρηματοδοτούμενα από επιχειρήσεις, φορείς δημοσίου και ενδιαφερόμενους οργανισμούς, που να απονέμουν τίτλους μεταπτυχιακών σπουδών με εξειδικευμένο αντικείμενο, των οποίων το περιεχόμενο να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
    Στο ίδιο πλαίσιο αναβαθμίζονται και οι σχολές επαγγελματικής κατάρτισης 2ετούς ή 3ετούς κύκλου.

    2. Δια βίου μάθηση συμβάλλουσα στην άρση των ασφυκτικών ιδεοληψιών του παρελθόντος, διαμέσου της συνεργασίας με χώρες του εξωτερικού, με τις οποίες το ελληνικό κράτος συμφέρει να έλθει πιο κοντά.
    Ζούμε σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον και έφθασε η ώρα να ενισχύσουμε την παγκόσμια κοινωνία και τον παγκόσμιο διαφωτισμό στην κοινωνία μας. Η ιστορική γνώση δεν μπορεί να είναι πια εθνοκεντρική, χάρι στη σύνδεση της αστικής τάξης των λαών που έρχονται σε επαφή, λόγω των επιχειρηματικών τους διασυνδέσεων και της ανάγκης συνύπαρξης. Η ρατσιστική νοοτροπία βασίζεται στα έθνη, που προέκυψαν από πολέμους και οδηγεί σε υπερεκτίμηση ορισμένων πτυχών της ιστορίας με υποτίμηση και άγνοια άλλων. Με μια συνολική, όμως, εκτίμηση των κοινωνικών παραγόντων που διαλευκάνουν κατ’άλλο τρόπο την ιστορική γνώση, γεφυρώνονται οι διαφορές και παύουν οι διεκδικήσεις, προωθούνται οι οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις, ο σεβασμός και η πρόοδος του πολιτισμού ( με το άρθρο πάντα στον ενικό, όπως έλεγε και ο A.Shanon). Ειδικώτερα να ευνοήσετε τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, όπως και μεταξύ Ελλάδος και Βαλκανικών Κρατών, μέσα από προγράμματα σπουδών εξειδικευμένα ως προς το αντικείμενό τους, ώστε να ευνοήσετε την κινητικότητα εργαζομένων και επιστημόνων στο βαλκανικό χώρο και στην Τουρκία. Γιατί να μην μπορεί π.χ. ένας έλληνας οικονομολόγος ή ένας έλληνας δικηγόρος να μην έχει την ευκαιρία στην εκμάθηση της γλώσσας και του γνωστικού του αντικειμένου σε ένα περιβάλλον που αποκτά ολοένα και πιο μεγάλη σημασία για την οικονομική ανάπτυξη και της ίδιας της Ελλάδος, όταν πλήθος επιχειρήσεων επεκτείνονται στη βαλκανική;

    3. Δια βίου μάθηση που να ευνοεί το φιλελεύθερο νομοσχέδιο του υπουργείου οικονομικών, ώστε να το καταστήσει αξιοποιήσιμο για τον Έλληνα επιστήμονα και εργαζόμενο. Στη συγκυρία της εποχής μας, το δίλημμα ήταν » πτώχευση ή σωτηρία». Το ελληνικό κράτος, λογικά, ανοίγει την αγορά του σε ξένους επενδυτές και εταιρίες. Στο χέρι του υπουργείου παιδείας είναι να μην γίνουν οι Έλληνες δουλοπάροικοι, αλλά συμμέτοχοι στην ελευθερία των επενδύσεων που θα προκύψει. Αυτό σημαίνει ενίσχυση της αγγλικής στα σχολεία από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και προώθηση της εκμάθησης ξένων γλωσσών για τους ενήλικες, ήδη εργαζόμενους, με έμφαση στις γλωσσικές απαιτήσεις των ειδικοτήτων τους.

    4. Δια βίου μάθηση που να έχει σοσιαλιστικό προσανατολισμό, ώστε να εκπαιδεύονται συγκεκριμένες κοινωνικά ευπαθείς ομάδες σε ορισμένους τομείς επαγγελματικής δραστηριότητας που θα μας απασχολήσουν άμεσα. Σοσιαλισμός που δεν αφαιρεί δικαιώματα από τον αποφυλακισθέντα, τον απεξαρτημένο από ουσίες, τον άνθρωπο ειδικών δυνατοτήτων. Απαραίτητη η συνεργασία με φορείς, όπως π.χ. επιμελητήρια, ΣΕΒ και εργοδότες, ώστε να κρυσταλλοποιηθούν οι τομείς απασχόλησης και να εξασφαλισθεί η αποκατάσταση των οικονομικά και κοινωνικά αδύναμων.

    5. Διά βίου μάθηση που να αξιοποιεί » χαρίσματα που ανακαλύψαμε εκ των υστέρων». Να παρέχεται η δυνατότητα απόκτησης επιπρόσθετων προσόντων, με την εγγραφή αποφοίτων σε άλλα ακαδημαϊκά ιδρύματα στο 3ο έτος σπουδών, έστω και μέσω κατατακτηρίων εξετάσεων, χωρίς όμως να εξαναγκάζεται ο σπουδαστής να φοιτήσει άλλα 4 χρόνια. Επιτέλους εκσυγχρονισμός!

    6. Δια βίου μάθηση που να αξιοποιεί τον άνθρωπο στον δημόσιο τομέα, με κατάργηση του ορίου ηλικίας σε διαγωνισμούς δημοσίου ( συμφωνεί και ο συνήγορος του πολίτη). Συνεργασία, λοιπόν του Υπουργείου Παιδείας με όσους φορείς συμμετέχουν στη διαδικασία πρόσληψης προσωπικού. Ας καταλάβουμε, ότι ο δημόσιος υπάλληλος, οποιασδήποτε κατηγορίας, μπορεί να αξιοποιείται «χωρίς να θεωρείται γερασμένος», σε μια χώρα που πρέπει να «γηράσκουμε αει διδασκόμενοι» και όχι με ορίζοντα μόνο την » θεμελίωση παχυλής σύνταξης».

  • 7 Ιουλίου 2010, 10:16 | ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΚΥΡΙΟΣ

    Στόχος της Δια Βίου Μάθησης (και όχι του νομοσχεδίου) είναι να ΠΕΡΑΣΕΙ στη νοοτροπία του κάθε πολίτη ένα αρχαίο ρητό: «Γηράσκω αεί διδασκόμενος». Δεν το έλεγαν βέβαια Life Long Learning (LLL), όπως οι σύγχρονοι, αλλά είχε την ίδια ουσία: ο άνθρωπος, όσο ζει, ΔΕ σταματάει να μαθαίνει.
    Οι Ευρωπαίοι το αναπτύσσουν εδώ και 10 χρόνια. Μάλιστα, μας πληρώνουν κιόλας για να το αναπτύξουμε. Ποιο; Μα, το LLL, μέσω προγραμμάτων που ακούμε, όπως Comenius, Erasmus, DaVinci, κτλ. Είχαν όμως επιτυχία στη χώρα μας οι δράσεις για τις οποίες κάποιοι πληρώνονται τη τελευταία δεκαετία;
    Αν θυμηθούμε λίγο τις «συνήθειες» των μαθητών, οι οποίοι αν και αποκλείονται (βάσει της πρότασης νόμου, λόγω της εξαίρεσης του τυπικού συστήματος εκπαίδευσης) από τη Δια Βίου Μάθηση, είναι οι κύριοι εκφραστές της, θα δούμε πως δεν έχει αλλάξει κάτι τα τελευταία 30 χρόνια:
    Ναι, μετά τη μεταπολίτευση, στόχος όλων των γονιών ήταν να «μορφώνονται» τα παιδιά τους. Σχολεία, Φροντιστήρια, Ιδιαίτερα, όλα στο βωμό της εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο. Όλα όμως με ένα στόχο, ένα χαρτί, την επιτυχία στις γραπτές εξετάσεις. Κιαν τα μπουγέλα που παίζουν τα παιδιά την τελευταία ημέρα των εξετάσεων κάθε σχολική χρονιά (ακόμα θυμάμαι τους Λυκειάρχες – Γυμνασιάρχες να ψάχνουν για να κλείσουν την κεντρική βάνα του νερού) είναι κάτι απόλυτα θεμιτό και «δροσιστικό» -ταιριάζει κιόλας στην ηλικία αυτή- των μαθητών όχι των καθηγητών-, η άλλη συνήθεια, αυτή της καύσης των βιβλίων είναι που πρέπει να μας απασχολήσει ιδιαίτερα.
    Καίγοντας τα βιβλία τους οι μαθητές δηλώνουν το τέλος μιας εποχής γιαυτούς, το κλείσιμο μιας περιόδου. Δεν το βλέπουν ως ένα σκαλοπάτι που πρέπει να ανεβούν για το επόμενο (αυτό δεν είναι και η Δια Βίου Μάθηση;) αλλά ως μια πόρτα που κλείνει πίσω τους, κάτι που τελείωσαν και δε θέλουν να ξανάρθει. Όσο κιαν αγωνιούν τον Σεπτέμβρη να δουν ξανά τους φίλους τους, να μαζευτούν όλοι μαζί στο σχολείο, τον Μάϊο πάλι θα κάνουν τα ίδια. Γιατί; Προφανώς επειδή κουράζονται, καταπιέζονται, κάνουν κάτι που δεν τους αρέσει, κτλ.
    Με την πρόσκληση αυτή, ζητείται μια μέθοδος με την οποία όλοι αυτοί οι άνθρωποι, Έλληνες πολίτες, έχοντας τις εμπειρίες που αναφέρθηκαν παραπάνω, θα πιστέψουν και θα ενστερνιστούν πως η μάθηση είναι ένα αγαθό το οποίο θα πρέπει συνεχώς να επιδιώκουν. Οι ίδιοι άνθρωποι που, μόλις τελείωναν τη σχολική χρονιά έστελναν στην πυρά ό,τι τους παρείχε τη μάθηση. Αυτοί που πετούσαν μαύρη πέτρα πίσω τους μόλις έπαιρναν το πτυχίο από το πανεπιστήμιο. Είχαν και καλές εντυπώσεις βέβαια, όλες συνδυασμένες με εξωσχολικές δραστηριότητες. Ας μην ξεχάσουμε τέλος πως οι Έλληνες (και μόνο ένα μικρό ποσοστό από αυτούς), όταν τελειώσουν τις σπουδές τους, χρησιμοποιούν το βιβλίο μόνο για ξεκούραση ενώ το στυλό το χρησιμοποιούν μόνο για να γράψουν κάποιο τηλέφωνο, μια υπενθύμιση ή τα απαραίτητα ψώνια (ελάχιστοι). Για δε το πληκτρολόγιο του υπολογιστή και τον επεξεργαστή κειμένου, η χρήση του περιορίζεται σε δραστηριότητες συναφείς με το επάγγελμα τους.
    Τα παραπάνω είναι το πρόβλημα, το εμπόδιο στην εφαρμογή όχι μόνο του νομοσχεδίου αλλά κυρίως της ιδέας της Δια Βίου Μάθησης. Μέσα στο νομοσχέδιο προβλέπεται ένα Εθνικό Δίκτυο Δια Βίου Μάθησης. Ποιοι πρέπει να είναι οι στόχοι του, φυσικά κατά την προσωπική, ταπεινή μου γνώμη;
    1. Εκπαίδευση των εκπαιδευτικών. Θα πρέπει οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, από την προσχολική αγωγή ακόμα, να εκπαιδεύουν τους μαθητές τους έτσι ώστε αυτοί να ενστερνιστούν όχι μόνο την αναγκαιότητα αλλά και τη φύση της Δια Βίου Μάθησης. Είναι ευνόητο πως η εκπαίδευση αυτή θα πρέπει να συνεχίζεται σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης.
    2. Εκπαίδευση των Γονέων. Οι γονείς, που δεν είναι πια αγράμματοι τόσο ώστε να αφήσουν στους ειδικούς (δασκάλους, εκπαιδευτικούς γενικά) εξ ολοκλήρου την τύχη των παιδιών τους, θα πρέπει να συνεργαστούν επιτέλους με τους εκπαιδευτικούς και να παίξουν και αυτοί το ρόλο τους. Δεν μπορεί από τη μια να κατηγορούν το δάσκαλο («καλά, τι έκανε ο δάσκαλος σας και δε σας το έμαθε αυτό;») και από την άλλη, μόλις βρουν τα σκούρα, είτε από έλλειψη γνώσεων («και που θες να το ξέρω αυτό, φυσικός είμαι;») είτε από βαριεστημάρα («τώρα έχω δουλειά, δε βλέπεις που καίγομαι; ρώτα αύριο το δάσκαλο σου») να στέλνουν το παιδί τους σε αυτόν. Θα πρέπει να συνεργαστούν με το δάσκαλο γιατί και οι 2 τους έχουν ένα κοινό στόχο: τη σωστή εκπαίδευση του παιδιού.
    3. Αλλαγή Εκπαιδευτικού Συστήματος. Και δεν εννοώ τη γνωστή (και συχνή) εναλλαγή του ονόματος των Πανελληνίων σε Πανελλαδικές, ή τον αριθμό των μαθημάτων και τον υπολογισμό των μορίων. Θα πρέπει να «στηθεί» εξ αρχής το εκπαιδευτικό μας σύστημα. ΔΕΝ είμαστε πια στη βιομηχανική εποχή όπου η παροχή γνώσεων και η εξειδίκευση ήταν το παν. Σήμερα η γνώση είναι διάχυτη και ελεύθερη, είτε στις βιβλιοθήκες, είτε στο διαδίκτυο. Τα παιδιά μας (και εμείς) έχουν ανάγκη από άλλες δεξιότητες, όπως η μεθοδολογία αναζήτησης, η δυνατότητα κρίσης και αξιολόγησης πληροφοριών αλλά και σύνθεσης νέων. Πως όμως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να «κρίνει» μια πληροφορία, όταν έχει εκπαιδευθεί να μην κρίνει ποτέ τους δασκάλους του, τους γονείς του αλλά και τα βιβλία που διαβάζει; Και φυσικά, μέσω των εξετάσεων, αν διαφωνεί κάπου, π.χ. σε ένα κομμάτι του βιβλίου, μόλις το εκφράσει τιμωρείται στυγνά από ίδιο το σύστημα. Οι εξετάσεις είναι μια διαδικασία «αξιολόγησης» όχι της μάθησης αλλά της δυνατότητας επανάληψης συγκεκριμένων πληροφοριών. Αυτές θα κρίνουν την επιτυχία (ή μη) ενός ανθρώπου στη ζωή του;
    Οι προτάσεις μου μάλλον είναι έξω από το πλαίσιο στο οποίο κινείται το νομοσχέδιο. Προφανώς γιατί το παρόν νομοσχέδιο ΔΕ θέλει να «ανακατέψει» τα πράγματα στην «τυπική» εκπαίδευση. Δεν είναι όμως δυνατόν να αλλάξει η νοοτροπία των ανθρώπων επηρεάζοντας μόνο ένα μέρος της ζωής τους, αυτό το κομμάτι μετά την τυπική εκπαίδευση, καθώς η ζωή είναι ενιαία. Και το κυριότερο, η νοοτροπία ΔΕΝ αλλάζει με νομοσχέδια αλλά με συστηματική και συνεχή προσπάθεια.
    Δρ. Χρήστος Καρακύριος

  • 6 Ιουλίου 2010, 19:51 | ΔΕΜΕΝΕΓΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

    ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΡΚΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΩΣΤΟΣΟ ΣΤΗ ΧΩΡΑ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ ,ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ, ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΗ ΚΑΘΩΣ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΤΑΤΑΚΤΗΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΑ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ ΥΠΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΕΙ ΤΟ ΙΣΧΥΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΤΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ ΟΠΩΣ ΕΠΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ…

  • 6 Ιουλίου 2010, 17:00 | Μανώλης Δεσποτίδης

    Βασικός στόχος του νομοσχεδίου θα πρέπει να είναι η δια βίου μάθηση των ίδιων των εκπαιδευτικών. Ο κόσμος επιθυμεί αλλά απαιτεί ταυτόχρονα, αυτοί που παίρνουν στα χέρια τους τα ίδια τους τα παιδιά αλλά και την τύχη και το επίπεδο της αυριανής κοινωνίας, να μορφώνονται συνεχώς. Ερωτώ λοιπόν πώς θα επιτευχθεί αυτό όταν το κράτος, δια του υπουργείου δια βίου μάθησης, απαγορεύει τις εκπαιδευτικές άδειες στους εκπαιδευτικούς. Θεωρείται ότι ένας 40άρης ή και μεγαλύτερης ηλικίας δάσκαλος, που κλέβει χρόνο από την οικογένειά του για να κάνει ένα μεταπτυχιακό, για να είναι πληρέστερος και να μπορεί να πατάει με σταθερότερα βήματα μέσα στην σχολική αίθουσα, ότι το κάνει για να περάσει την ώρα του;
    Γιατί το υπουργείο δια βίου μάθησης του στερεί, απαγορεύοντας την καθιερωμένη για δεκαετίες εκπαιδευτική άδεια, τη δια βίου μάθησή του; Θα ρωτήσετε βέβαια το μεταπτυχιακό είναι δια βίου μάθηση; Όχι ασφαλώς αλλά δείχνει τον πόθο να συνεχίσει κάποιος τις σπουδές του και να δημιουργήσει νέα σκαλοπάτια και νέους ορίζοντες στη συνεχή μόρφωση. Αν για το κράτος η παιδεία αποτελεί στόχο προτεραιότητας τότε δεν πρέπει να απαγορεύει στους λειτουργούς του να μαθαίνουν γιατί τότε δε μαθαίνουν και οι υπόλοιποι.
    Μανώλης Δεσποτίδης
    Δάσκαλος, διευθυντής δημοτικού σχολείου
    Από τα λίγα που οικειοθελώς ασπάστηκε
    Την αυτοαξιολόγηση αλλά μάλλον αναγκαστικώς
    Θα την εγκαταλείψει. Ευχαριστώ

Σχόλια