Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλειος Τακτικός' | 11 Ιουλίου 2010, 23:52

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ¨Ενα νομοσχέδιο κομμένο ραμμένο στα μέτρα των συντεχνιών της εκπαίδευσης και όχι στις ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας. Το νομοσχέδιο για την «δια βίου μάθηση»με την φιλοσοφία την οποία παρουσιάζεται στη διαβούλευση από το Υπουργείο Παιδείας, τα θεσμικά, διοικητικά και οικονομικά εργαλεία τα οποία προτείνει στην ουσία είναι μια προέκταση της τυπικής κρατικής και ιδιωτικής εκπαίδευσης. Ελάχιστη σχέση έχει να κάνει με την εξωσχολική βιωματική μάθηση την οποία θα έπρεπε να υπηρετεί, σύμφωνα με αντικειμενική έννοια του όρου και με αυτή που αποδίδεται στις κοινοτικές οδηγίες και έχουν σχέση με την χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού κοινωνικού ταμείου. Η «δια βίου μάθηση» δεν μπορεί να έχει επίκεντρο το σχολείο αλλά την μάθηση που συντελείται επί του έργου στην παραγωγή και την δράση των επιχειρήσεων και των κοινωνικών φορέων εκεί που συνδέεται η θεωρία με την πράξη και την βιωματική εμπειρία. Η «δια βίου μάθηση» είναι η διαρκής βιωματική μάθηση. Δεν είναι για παράδειγμα το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας δια βίου μάθηση αλλά απλά σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Ένα ετεροχρονισμένο δηλ. σχολείο σε σχέση με την ηλικία του μαθητή. Δεν είναι τα ΙΕΚ δια βίου μάθηση αλλά απλά ένας άλλος τύπου σχολείου. Το νομοσχέδιο ταυτίζει δυό έννοιες και δυο μαθησιακές διαδικασίες που εκ των πραγμάτων δεν ταυτίζονται. Λέει το νομοσχέδιο: Κατά συνέπεια η δια βίου μάθηση συμπεριλαμβάνει την Προσχολική Αγωγή, την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, την Επαγγελματική Εκπαίδευση, την Ανώτατη Εκπαίδευση, την Αρχική και τη Συνεχιζόμενη Επαγγελματική Κατάρτιση, τη Γενική Εκπαίδευση Ενηλίκων, καθώς και όλες τις μορφές άτυπης μάθησης εκτός εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Είναι προφανές σύμφωνα με αυτή την διατύπωση η ταύτιση των δυο εννοιών σε τέτοιο βαθμό που αναρωτιέται κανείς σε τι χρειάζεται ο νέος τίτλος και μάλιστα και ως τίτλος του Υπουργείου αφού πρόκειται μόνον για την επέκταση του υφιστάμενου συστήματος σχολικής εκπαίδευσης. Η αναφορά και μόνον και όλες τις μορφές άτυπης μάθησης εκτός εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, δεν αναιρεί τον αποπροσανατολισμό και την στρέβλωση που επιχειρείται. Διότι πουθενά στο νομοσχέδιο αυτό δεν εξυπηρετούνται στόχοι της ουσιαστικής δια βίου μάθησης σε τομείς που έχει ανάγκη Ελληνική κοινωνία και οικονομία και απασχόληση. Πουθενά δεν εξυπηρετούνται οι στόχοι της πράσινης ανάπτυξης της κοινωνικής επιχειρηματικότητας και της κοινωνικής υπευθυνότητας εν γένει αφού στη πραγματικότητα οι φορείς που θα μπορούσαν αντικειμενικά να υλοποιήσουν ανάλογα προγράμματα δεν προβλέπονται η στην πράξη εξαιρούνται από ένα σύστημα άκαμπτων πιστοποιήσεων. Με αυτή τη σπουδή βγάζει έντεχνα έξω τον ρόλο των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών ενώ στη ουσία επεκτείνει και εξασφαλίζει το κλειστό επάγγελμα των εκπαιδευτικών σε μια εποχή που η Ε.Ε.πιέζει στο περιορισμό τους ενώ απαιτεί τον ενεργότερο ρόλο της ΚτΠ. Ετσι, είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο κομμένο ραμμένο στα μέτρα των συντεχνιών της εκπαίδευσης και όχι στις ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας. Το νομοσχέδιο βέβαια αναφέρεται στο ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της περιφέρειας στο σχεδιασμό αλλά αυτό θυμίζει περισσότερο τον ρόλο που έχει και σήμερα η Τ.Α επι των κτιρίων και την φροντίδα των υλικών υποδομών και καμία δικαιοδοσία για την ουσία της ανάπτυξης της παιδείας. Το νομοσχέδιο εάν είχε την πρόθεση να υπηρετήσει πραγματικά την δια βίου μάθηση και όχι την προσχηματική για την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων του ΕΚΤ από τις κρατικές συντεχνίες όπως γίνεται μέχρι σήμερα καταχρηστικά, θα έπρεπε να ενθαρρύνει να αναγνωρίζει και να προωθεί την αυτοργάνωση όλων των κοινωνικών φορέων και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Να στηρίξει εκείνους τους φορείς που έχουν αντικείμενο και δράση επιμορφωτικού έργου να συμμετάσχουν σε προγράμματα που θα αξιολογούνται κάθε φορά με στους και μετρήσιμα παραδοτέα, οπως κάνει η ίδια η Ε.Ε. και όχι δημιουργώντας νέα κατεστημένα κλειστών επαγγελμάτων και πέραν της σχολικής εκπαίδευσης. Η δια βίου μάθηση είναι μια άλλη δυναμική εξελικτική διαδικασία για την κοινωνία εκτός των στενών ορίων του κράτους. Για αυτό και η «σύμπραξη» ΜΚΟ. θα υπερασπιστεί το ρόλο των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών στη δια βίου μάθηση με παράλληλη αναφορά στα αμόδια όργανα της Ε,Ε εάν δεν προβλεφθεί ρητά τελικά ο ρόλος των μκο . Για την «σύμπραξη» ΜΚΟ Βασίλης Τακτικός