Αρχική Δημιουργία ενός Εθνικού Πλαισίου Προσόντων5. Ποιες προσδοκίες συνδέουν το φορέα σας ή την οργάνωση σας με την καθιέρωση του ΕΠΠ;Σχόλιο του χρήστη ΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ | 13 Αυγούστου 2010, 12:25
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ' | 13 Αυγούστου 2010, 12:11

    θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δεν εκπροσωπώ κάποιον Φορέα και με λύπη μου διαπιστώνω ότι αυτοί οι οποίοι θα έπρεπε να τον εκπροσωπήσουν (Πνεπιστημιακά Τμήματα και Σχολές) είναι απόντες από τη διαβούλευση. Θα ήθελα να αναφερθώ στην επαγγελματική κατάρτιση και εξειδίκευση των αποφοίτων Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημιακών Τμημάτων και συγκεκριμένα στις εξειδικεύσεις που λαμβάνουν. Θυμίζω ότι τουλάχιστον μέχρι το 2000 οι ειδικεύσεις σε γενικές γραμμές αφορούσαν την Κλασσική Φιλολογία, τον Ιστορικό (τομέα;), την Αρχαιολογία, την Φιλοσοφία , την Παιδαγωγική και την Ψυχολογία. Αρκετά χρόνια αναρωτιέμαι (μιά και είμαι απόφοιτος Φιλοσοφικής με κατεύθυνση Ψυχολογία) που αποσκοπεί αυτός ο καταμερισμός. Είναι ουσιώδης; Ή μήπως είναι η εστία αριθμού προβλημάτων; Αποσκοπεί σε οικονομικά οφέλη με τη συγχώνευση αντικειμένων σε μία σχολή αφού μαζικά από τη νομοθεσία ανεξαρτήτων μεταπτυχιακών εξειδικεύσεων όλοι ονομάζονται Εκπαιδευτικοι) ; Ειδικά το τελευταίο θα μπορούσα να το καταλάβω πλην όμως οδηγεί πολίτες στο να αποκτούν μία συγκεκριμένη τεχνογνωσία και στο τέλος των σπουδών τους να αναρωτιούνται σε ποιόν τομέα θα μπορούσαν να τον διοχετεύσουν. Εκτός των άλλων και τούτο θεωρώ εξαιρετικά δυσάρεστο για την Ελληνική Κοινωνία είναι ότι ο τρόπος αυτός σχεδιασμού ( ή μήπως μη σχεδιασμού) οδηγεί-οδηγούσε σε ανούσιες και ανόφελες αντιπαραθέσεις και διαμάχες επαγγελματικών κλάδων και ατόμων και βέβαια στην αρχή της επικράτισης του ισχυρού όπου στην Ελλάδα πάντα ήταν αυτός που έχει στην επιρροή του τον μεγαλύτερο αριθμό πελατολογείου (βλέπε αριθμό συμμετεχόντων σε συνδικαλιστικές οργανώσεις και κλάδους) και βέβαια την ταλαιπωρία των αδυνάτων ( όπου εδώ όσοι ανήκους στους «ελαχίστους» που είτε δεν συνδικαλίζονται είτε ο αριθμός τους είναι ελάχιστος). Προσωπικά λοιπόν ώς απόφοιτος του Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας με κατεύθυνση την Ψυχολογία, Μεταπτυχιακές σπουδές και πλήθος σεμιναρίων στο αντικείμενο, προσδοκώ (ελπίζοντας ότι εκπροσωπώ και «εμας» τους ελαχίστους που πραγματοποιήσαμε παρόμοιες σπουδές – μή έχοντας τη δύναμη είτε να συνδικαλιστούμε είτε να φωνάξουμε και να ενοχλήσουμε κάποιον ποτέ)να εξειδικευτούν τα προσόντα μας μέσα από αυτή την πολύ καλή προσπάθεια χωρίς να θιχτεί κάποιος άλλος επαγγελματικός κλάδος ή σε συνεργασία με άλλον επαγγελματικό κλάδο. Θεωρώ δυσάρεστο το γεγονός ότι σε χώρες του Εξωτερικού υπάρχει ο θεσμός του Σχολικού Ψυχολόγου (Educational Psychologist) με βάρος φυσικά στην πρόληψη και όχι στη θεραπεία , σε άλλες το επάγγελμα του Εκπαιδευτή με στόχο την εκμάθηση Κοινωνικών Δεξιοτήτων σε Άτομα με Ειδικές Ανάγκες ενώ στην Ελλάδα όχι. Θεωρώ ότι είναι δύο τομείς οι οποίοι θα προσέδιδαν ουσία στην προσπάθεια πρόληψης και την Εκπαίδευση. Θα ήταν χρήσιμα εργαλεία σε επίπεδο πολιτικής και σχεδιασμού ενός κράτους φροντίδας και μέριμνας Τέλος θα ήταν χρήσιμο διότι θα προσέδιδε μία επαγγελματική ταυτότητα και σε εμάς τους ιδίους, που χρόνια ταλαιπωρούμεστε σε μία ανούσια διαμάχη τόσο με Εκπαιδευτικούς όσο και με Ψυχολόγους. Θεωρώντας και ελπίζοντας ότι τα παραπάνω έστω και με καθυστέρηση πάρα πολλών ετών θα εξεταστούν από το Επίσημο Ελληνικό κράτος να ευχηθώ τα καλύτερα για την προσπάθεια που γίνεται και καλή δύναμη σε όσους την υλοποιούν.