Αρχική Δημιουργία ενός Εθνικού Πλαισίου Προσόντων5. Ποιες προσδοκίες συνδέουν το φορέα σας ή την οργάνωση σας με την καθιέρωση του ΕΠΠ;

5. Ποιες προσδοκίες συνδέουν το φορέα σας ή την οργάνωση σας με την καθιέρωση του ΕΠΠ;

Σχόλια
  • 13 Αυγούστου 2010, 12:11 | ΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

    θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δεν εκπροσωπώ κάποιον Φορέα και με λύπη μου διαπιστώνω ότι αυτοί οι οποίοι θα έπρεπε να τον εκπροσωπήσουν (Πνεπιστημιακά Τμήματα και Σχολές) είναι απόντες από τη διαβούλευση.
    Θα ήθελα να αναφερθώ στην επαγγελματική κατάρτιση και εξειδίκευση των αποφοίτων Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημιακών Τμημάτων και συγκεκριμένα στις εξειδικεύσεις που λαμβάνουν. Θυμίζω ότι τουλάχιστον μέχρι το 2000 οι ειδικεύσεις σε γενικές γραμμές αφορούσαν την Κλασσική Φιλολογία, τον Ιστορικό (τομέα;), την Αρχαιολογία, την Φιλοσοφία , την Παιδαγωγική και την Ψυχολογία. Αρκετά χρόνια αναρωτιέμαι (μιά και είμαι απόφοιτος Φιλοσοφικής με κατεύθυνση Ψυχολογία) που αποσκοπεί αυτός ο καταμερισμός. Είναι ουσιώδης; Ή μήπως είναι η εστία αριθμού προβλημάτων; Αποσκοπεί σε οικονομικά οφέλη με τη συγχώνευση αντικειμένων σε μία σχολή αφού μαζικά από τη νομοθεσία ανεξαρτήτων μεταπτυχιακών εξειδικεύσεων όλοι ονομάζονται Εκπαιδευτικοι) ; Ειδικά το τελευταίο θα μπορούσα να το καταλάβω πλην όμως οδηγεί πολίτες στο να αποκτούν μία συγκεκριμένη τεχνογνωσία και στο τέλος των σπουδών τους να αναρωτιούνται σε ποιόν τομέα θα μπορούσαν να τον διοχετεύσουν.
    Εκτός των άλλων και τούτο θεωρώ εξαιρετικά δυσάρεστο για την Ελληνική Κοινωνία είναι ότι ο τρόπος αυτός σχεδιασμού ( ή μήπως μη σχεδιασμού) οδηγεί-οδηγούσε σε ανούσιες και ανόφελες αντιπαραθέσεις και διαμάχες επαγγελματικών κλάδων και ατόμων και βέβαια στην αρχή της επικράτισης του ισχυρού όπου στην Ελλάδα πάντα ήταν αυτός που έχει στην επιρροή του τον μεγαλύτερο αριθμό πελατολογείου (βλέπε αριθμό συμμετεχόντων σε συνδικαλιστικές οργανώσεις και κλάδους) και βέβαια την ταλαιπωρία των αδυνάτων ( όπου εδώ όσοι ανήκους στους «ελαχίστους» που είτε δεν συνδικαλίζονται είτε ο αριθμός τους είναι ελάχιστος).
    Προσωπικά λοιπόν ώς απόφοιτος του Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας με κατεύθυνση την Ψυχολογία, Μεταπτυχιακές σπουδές και πλήθος σεμιναρίων στο αντικείμενο, προσδοκώ (ελπίζοντας ότι εκπροσωπώ και «εμας» τους ελαχίστους που πραγματοποιήσαμε παρόμοιες σπουδές – μή έχοντας τη δύναμη είτε να συνδικαλιστούμε είτε να φωνάξουμε και να ενοχλήσουμε κάποιον ποτέ)να εξειδικευτούν τα προσόντα μας μέσα από αυτή την πολύ καλή προσπάθεια χωρίς να θιχτεί κάποιος άλλος επαγγελματικός κλάδος ή σε συνεργασία με άλλον επαγγελματικό κλάδο.
    Θεωρώ δυσάρεστο το γεγονός ότι σε χώρες του Εξωτερικού υπάρχει ο θεσμός του Σχολικού Ψυχολόγου (Educational Psychologist) με βάρος φυσικά στην πρόληψη και όχι στη θεραπεία , σε άλλες το επάγγελμα του Εκπαιδευτή με στόχο την εκμάθηση Κοινωνικών Δεξιοτήτων σε Άτομα με Ειδικές Ανάγκες ενώ στην Ελλάδα όχι. Θεωρώ ότι είναι δύο τομείς οι οποίοι θα προσέδιδαν ουσία στην προσπάθεια πρόληψης και την Εκπαίδευση. Θα ήταν χρήσιμα εργαλεία σε επίπεδο πολιτικής και σχεδιασμού ενός κράτους φροντίδας και μέριμνας
    Τέλος θα ήταν χρήσιμο διότι θα προσέδιδε μία επαγγελματική ταυτότητα και σε εμάς τους ιδίους, που χρόνια ταλαιπωρούμεστε σε μία ανούσια διαμάχη τόσο με Εκπαιδευτικούς όσο και με Ψυχολόγους.
    Θεωρώντας και ελπίζοντας ότι τα παραπάνω έστω και με καθυστέρηση πάρα πολλών ετών θα εξεταστούν από το Επίσημο Ελληνικό κράτος να ευχηθώ τα καλύτερα για την προσπάθεια που γίνεται και καλή δύναμη σε όσους την υλοποιούν.

  • 12 Αυγούστου 2010, 15:06 | ΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

    θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δεν εκπροσωπώ κάποιον Φορέα και με λύπη μου διαπιστώνω ότι αυτοί οι οποίοι θα έπρεπε να τον εκπροσωπήσουν (Πνεπιστημιακά Τμήματα και Σχολές) είναι απόντες από τη διαβούλευση.
    Θα ήθελα να αναφερθώ στην επαγγελματική κατάρτιση και εξειδίκευση των αποφοίτων Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημιακών Τμημάτων και συγκεκριμένα στις εξειδικεύσεις που λαμβάνουν. Θυμίζω ότι τουλάχιστον μέχρι το 2000 οι ειδικεύσεις σε γενικές γραμμές αφορούσαν την Κλασσική Φιλολογία, τον Ιστορικό (τομέα;), την Αρχαιολογία, την Φιλοσοφία , την Παιδαγωγική και την Ψυχολογία. Αρκετά χρόνια αναρωτιέμαι (μιά και είμαι απόφοιτος Φιλοσοφικής με κατεύθυνση Ψυχολογία) που αποσκοπεί αυτός ο καταμερισμός. Είναι ουσιώδης; Ή μήπως είναι η εστία αριθμού προβλημάτων; Αποσκοπεί σε οικονομικά οφέλη με τη συγχώνευση αντικειμένων σε μία σχολή αφού μαζικά από τη νομοθεσία ανεξαρτήτων μεταπτυχιακών εξειδικεύσεων όλοι ονομάζονται Εκπαιδευτικοι) ; Ειδικά το τελευταίο θα μπορούσα να το καταλάβω πλην όμως οδηγεί πολίτες στο να αποκτούν μία συγκεκριμένη τεχνογνωσία και στο τέλος των σπουδών τους να αναρωτιούνται σε ποιόν τομέα θα μπορούσαν να τον διοχετεύσουν.
    Εκτός των άλλων και τούτο θεωρώ εξαιρετικά δυσάρεστο για την Ελληνική Κοινωνία είναι ότι ο τρόπος αυτός σχεδιασμού ( ή μήπως μη σχεδιασμού) οδηγεί-οδηγούσε σε ανούσιες και ανόφελες αντιπαραθέσεις και διαμάχες επαγγελματικών κλάδων και ατόμων και βέβαια στην αρχή της επικράτισης του ισχυρού όπου στην Ελλάδα πάντα ήταν αυτός που έχει στην επιρροή του τον μεγαλύτερο αριθμό πελατολογείου (βλέπε αριθμό συμμετεχόντων σε συνδικαλιστικές οργανώσεις και κλάδους) και βέβαια την ταλαιπωρία των αδυνάτων ( όπου εδώ όσοι ανήκους στους «ελαχίστους» που είτε δεν συνδικαλίζονται είτε ο αριθμός τους είναι ελάχιστος).
    Προσωπικά λοιπόν ώς απόφοιτος του Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας με κατεύθυνση την Ψυχολογία, Μεταπτυχιακές σπουδές και πλήθος σεμιναρίων στο αντικείμενο, προσδοκώ (ελπίζοντας ότι εκπροσωπώ και «εμας» τους ελαχίστους που πραγματοποιήσαμε παρόμοιες σπουδές – μή έχοντας τη δύναμη είτε να συνδικαλιστούμε είτε να φωνάξουμε και να ενοχλήσουμε κάποιον ποτέ)να εξειδικευτούν τα προσόντα μας μέσα από αυτή την πολύ καλή προσπάθεια χωρίς να θιχτεί κάποιος άλλος επαγγελματικός κλάδος ή σε συνεργασία με άλλον επαγγελματικό κλάδο.
    Θεωρώ δυσάρεστο το γεγονός ότι σε χώρες του Εξωτερικού υπάρχει ο θεσμός του Σχολικού Ψυχολόγου (Educational Psychologist) με βάρος φυσικά στην πρόληψη και όχι στη θεραπεία , σε άλλες το επάγγελμα του Εκπαιδευτή με στόχο την εκμάθηση Κοινωνικών Δεξιοτήτων σε Άτομα με Ειδικές Ανάγκες ενώ στην Ελλάδα όχι. Θεωρώ ότι είναι δύο τομείς οι οποίοι θα προσέδιδαν ουσία στην προσπάθεια πρόληψης και την Εκπαίδευση. Θα ήταν χρήσιμα εργαλεία σε επίπεδο πολιτικής και σχεδιασμού ενός κράτους φροντίδας και μέριμνας
    Τέλος θα ήταν χρήσιμο διότι θα προσέδιδε μία επαγγελματική ταυτότητα και σε εμάς τους ιδίους, που χρόνια ταλαιπωρούμεστε σε μία ανούσια διαμάχη τόσο με Εκπαιδευτικούς όσο και με Ψυχολόγους.
    Θεωρώντας και ελπίζοντας ότι τα παραπάνω έστω και με καθυστέρηση πάρα πολλών ετών θα εξεταστούν από το Επίσημο Ελληνικό κράτος να ευχηθώ τα καλύτερα για την προσπάθεια που γίνεται και καλή δύναμη σε όσους την υλοποιούν.

  • 20 Ιουλίου 2010, 12:31 | Εύη Κ.

    Καλημέρα σας.

    Προσωπικά όπως και πολλοί, πιστεύω, συνάδελφοί μου με την ίδια κατάρτιση, ευελπιστώ ότι με το ΕΕΠ θα αναγνωριστεί επιτέλους πέρα από τη γενικευμένη ειδικότητά μου και η ειδίκευση την οποία έλαβα κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών μου σπουδών μέσα από τον Τομέα που ακολούθησα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν χιλιάδες εκπαιδευτικοί απόφοιτοι ΤΕΠΑΕ και λοιπών ισότιμων σχολών οι οποίοι έχουν ειδικευτεί επί 4 τουλάχιστον εξάμηνα στην Ειδική Αγωγή, έχουν κάνει διπλάσιες πρακτικές ασκήσεις από τους λοιπόυς συναδέλφους προκειμένου να ασκηθούν και σε ειδικά σχολεία και τμήματα ένταξης, έχουν αν μη τι άλλο υπερ-επαρκή παιδαγωγική κατάρτιση και δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ειδίκευσή τους πουθενά, γιατί δεν τους δίνεται καμία αναγνώριση και, επομένως, καμία ευκαιρία. Και δεν είμαστε οι μόνοι.

    Ελπίζουμε, λοιπόν, ότι το ΕΕΠ θα αξιοποιήσει όχι μόνο τους γενικευμένους τίτλους σπουδών μας αλλά και την ειδίκευση του κάθε απόφοιτου, το αντικείμενο της τυχόν έρευνας και των διπλωματικών/ πτυχιακών εργασίών, που μέχρι τώρα εξαφανίζονται μέσα σε αποκλειστικά γενικευμένους τίτλους σπουδών που μας αποκλείουν από θέσεις εργασίας στις οποίες μπορούμε να προσφέρουμε!

    Ευχαριστώ.

  • 30 Ιουνίου 2010, 14:32 | Αριστοτέλης Ιωαννίδης

    Η προσδοκία του φορέα που ανήκω είναι η μετάβαση να γίνει «ομαλά» για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς που παρέχουν δια βίου μάθηση. Για παράδειγμα Σχολές Πληροφορικής, ΕΕΣ, ΙΕΚ. Η έννοια ομαλή μετάβαση συνεπάγετε την προϋπόθεση να μην θιγούν η καταστρατηγηθούν επαγγελματικά δικαιώματα τόσο των εμπλεκομένων φορέων εκπαίδευσης αλλά και των ίδιων των καταρτιζόμενων. Παράδειγμα προς αποφυγήν είναι τελικά η επικύρωση του νομοσχεδίου για τα κολλέγια και ΕΕΣ που το ΠΑΣΟΚ αντιπαραθέτονταν στα έδρανα της βουλής επί ΝΔ, και τώρα το επικυρώνει χωρίς να υπάρχει σαφής πρόταση.

  • 9 Μαρτίου 2010, 13:11 | log

    {να διαγραφεί η προηγούμενη δημοσιευση λογω λάθους καταχώρησης}

    Καλημερα, συμφωνω και εγω οτι πρεπει να δινουν πιστοποίηση οι υποψήφιοι και οχι να διαθέτουν εικονικές περγαμηνες ίδιως οταν ειναι μερος του προβλήματος και καταντησαν την εκπαίδευση ετσι.
    Το υπουργείο θα πρεπει να μην συστηήει ενα φορέα απο πανεπιστημιακούς ωστε να ειναι αυτοί που θα επεξεργαστουν ενα σχεδιο δικαια κατανομής επαγγελματικών προσόντων των ΙΕΚ-ΤΕΙ κολλεγιων, αλλα ανεξάρτητα ατομα, επιστημονικά κατηρτισμένα ,χωρις να σχετίζονται με δημόσια πανεπιστήμια ή να μην εξαρτώνται οικονομικά απο αυτά, θα ειναι κοροιδια!μια ανεξάρτητη αρχη που δεν θα λογίζει το ειδος της σχολής ή το πτυχίο ως δεδομένο αλλα θα μετρήσει την απόδοση του κάθε αποφοίτους της στο πόσο μπορεί να ανταπεξέλθει καλύτερα στην αγορά εργασίας. η προίκα των επαγγελματικών δικαιωμάτων στα πανεπιστήμια πρεπει να σταματήσει, ειδικότητες ασχετες με τα επαγγελματικα δικαιώματα που λαβαίνουν πρεπει να αναπροσαρμοστουν.Οχι πτυχίο οικονομολόγου με επαγγελματικα δικαιώματα λογιστή πχ, αλλο το ενα άλλο το αλλο.

  • 9 Μαρτίου 2010, 13:03 | log

    Καλημερα, συμφωνω και εγω οτι πρεπει να δινουν πιστοποίηση οι υποψήφιοι και οχι εικονικές περγμαηνές απο αυτούς που καταντησαν την εκπαίδευση ετσι.
    Το υπουργείο θα πρεπει να μην συστηθει ενα φορέα απο πανεπιστημικούς ωστε να λυσουν τα προβλήματα των ΙΕΚ-ΤΕΙ κολλεγιων, αλλα ανεξάρτητα ατομα, χωρις να σχετίζονται με δημόσια πανεπιστήμια ή να μην εξαρτώνται οικονομικά απο αυτά, θα ειναι κοροιδια!

  • 8 Μαρτίου 2010, 23:15 | Γιαννόπουλος Γεώργιος

    Δεν αφήνετε περιθώρια για προσδοκίες κυρία Υπουργε στους πτυχιούχους ΤΕΙ αφου για μας δεν θα υπάρχει χώρος στο τραπέζι της διαβούλευσης. Πως θα εκπροσωποιθούμε απο ποιούς και με ποιούς όρους

  • 6 Μαρτίου 2010, 19:48 | Ι. Νότος

    Εαν ο φορέας είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο, όπως ανέφερα, τότε θα οριστούν αξιοκρατικά κριτήρια (μετρήσιμα) για τα προσόντα.

  • 6 Μαρτίου 2010, 16:35 | Theodoros Theodorou

    Τι σημαίνει πραγματικά προσόντα και όχι εικονικά Κύριε Γιώργο Βασιλακόπουλε; να σε παρακαλέσουμε να μην αφήνεις υπονοούμενα και να μιλάς με πραγματικά δεδομένα και αποδεικτικά στοιχεία.

  • 5 Μαρτίου 2010, 18:50 | Γιώργος Βασιλακόπουλος

    Προσωπικά για εμένα η προσδοκία είναι να τοποθετηθούνε όλοι οι υποψήφιοι προς πιστοποίηση σε βαθμίδες που αντιστοιχούνε στα πραγματικά τους προσόντα και όχι εικονικά.

Σχόλια