Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'EA' | 23 Οκτωβρίου 2010, 20:19

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Χρωστούσα μια παρέμβαση σχετικά με το σχέδιο με προτάσεις… Για τους άξονες 1,3,4,5 είναι όλα καλά, αν εφαρμοστούν κιόλας, τα γραφόμενα. Απλός λίγο προσοχή με την πολύ αγάπη και το πνεύμα συνεργασίας, γιατί όταν μιλάμε για τεχνολογίες αιχμής που θέλουμε να αξιοποιηθούν οικονομικά από την χώρα μας, υπάρχουν πολύ καλοθελητές εκτός συνόρων… και εντός βεβαίως… προσοχή λοιπόν στην κλοπή τεχνογνωσίας. Ο άξονας 2 μιας και ομιλεί για καινοτομία, όπως όλοι πιστεύω γνωρίζουμε, έχει κατά πολύ περισσότερο να κάνει με την εμπορευματοποίηση και την επιχειρηματική δεινότητα αυτών που θα την αξιοποιήσουν, παρά με δράσεις που έχουν να κάνουν με την ερευνητική κοινότητα. Καλό θα ήταν να ασχολούνταν με αυτό το θέμα άνθρωποι που είναι πιο κοντά με την επιχειρηματικότητα όπως του υπουργείου Ανάπτυξης. Δεν είναι σωστό να κάνουμε 15 διαφορετικές δράσεις για το ίδιο πράγμα… ας κάνουμε δυο, τρεις… αλλά όπου υπουργείο και πέντε - έξι δράσεις με τον ίδιο στόχο για να λέμε πως κατ’ επίφαση καινοτομούμε… είναι λίγο διάσπαση δυνάμεων. Για άξονα 2 θα πρότεινα την δημιουργία σοβαρής πολιτικής, παρακολούθησης των δημοσιοποιήσεων πριν την δημοσιοποίηση, ώστε να κατοχυρώνονται τα πνευματικά δικαιώματα του δημοσίου πριν τα πετάξουμε στην αγορά, στο τζάμπα… Φαντάζομε γνωρίζεται πως η δημοσιοποίηση μας αφαιρεί το δικαίωμα της κατοχύρωσης, έτσι…? Και νομίζω πως η έρευνα που διεξάγετε σε δημόσια ερευνητικά ιδρύματα με δημόσιους ή ευρωπαϊκούς πόρους δεν είναι για πέταμα… Και οι ερευνητές όπως ορίζει ο νόμος (εφόσον θέλουν να λέγονται ερευνητές, που υποχρεωτικά τελούν κατά τα υπηρεσιακά καθήκοντα τους, έρευνα ) ότι ανακαλύπτουν νομίζω πως ανήκει στο δημόσιο ίδρυμα… Άρα συμβόλαια με όλους τους ερευνητές και βοηθητικό προσωπικό μη δημοσιοποίησης (NDA agreements) και μια σοβαρή διαδικασία έλεγχου και αξιολόγησης του ΝΕΟΥ πριν την δημοσιοποίηση και σύστημα κατοχύρωσης με αληθινό προϋπολογισμό. Έτσι ελπίζω να αποκτήσουμε επιτέλους πάνω από ένα (1) διεθνές δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τον χρόνο από τους ερευνητές μας… γιατί με ένα (1) μόνο δεν νομίζω πως αξίζει να συνεχίζουμε να τους χρηματοδοτούμε, έστω με αυτά λίγα εκατοντάδες εκατομμύρια που δίνουμε κάθε χρόνο, όταν οι συνάδελφοι τους παράγουν δεκαπλάσια στην υπόλοιπη Ευρώπη για την ίδια μονάδα επένδυσης στην έρευνα. Τέλος αν πράγματι θέλετε να εμπορευματοποιηθούν αποτελέσματα έρευνας, οι επιχειρηματίες αν δεν τα κατοχυρώνεται εσείς οι ερευνητές δεν μπορούν να τα εκμεταλλευτούν… γιατί δεν υπάρχει το αντικείμενο της συναλλαγής, έτσι… ;! όταν είναι δημοσιοποιημένα στο επιστημονικά περιοδικά στο διαδίκτυο…!!! Και κάτι τελευταίο, γιατί ο Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (ΟΒΙ) δεν είναι κάτω από την Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας? Η κατοχύρωση Βιομηχανικών δικαιωμάτων νομίζω έχει εξαιρετικά λίγα να κάνει με την εκπαίδευση και εξαιρετικά πολύ περισσότερα με την ανάπτυξη…