Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'A. T.' | 9 Νοεμβρίου 2017, 15:04

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ούσα μητέρα μαθητή της Γ’ Λυκείου και πτυχιούχος «καθηγητικών σχολών» έχω να κάνω κάποιες γενικές διαπιστώσεις για το δημόσιο σχολείο οι οποίες ίσως προβληματίσουν τους ιθύνοντες. Η γενική παρατήρηση είναι ότι πρώτον θα πρέπει να εξετάζονται όλα τα θέματα όχι αποσπασματικά αλλά ενταγμένα μέσα στην χρονική και ποιοτική συνέχεια της εκπαίδευσης από το Νηπιαγωγείο ως το Λύκειο και δεύτερον ΑΝ ΔΕ ΣΚΥΨΟΥΝ ΠΑΝΩ στην έρμη την παιδεία ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΜΕ ΑΓΑΠΗ, ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΧΑΙΔΕΨΟΥΝ ΑΥΤΙΑ λύση δεν θα βρεθεί….. 1. Η Διοίκηση των σχολικών μονάδων γίνεται από ανθρώπους φιλότιμους μεν αλλά αδαείς ως προς το management. Κατ’ αρχήν πιστεύω ότι αν κάτι κινείται ακόμα στην εκπαίδευση οφείλεται στο φιλότιμο λίγων (ή πολλών;) εξαιρετικών εκπαιδευτικών. Όμως και στη σχολική κοινότητα όπως και σε κάθε άλλο εργασιακό χώρο αρκεί ένας κακός να χαλάσει όλους τους υπόλοιπους αν δεν επέμβει άμεσα και καταλυτικά ο manager. Τι εννοώ; Όταν δεν υπάρχει κανένας έλεγχος και απόλυτη ατιμωρησία για τον κακό εκπαιδευτικό που αργεί να μπει στην τάξη, δεν κάνει μάθημα κλπ τότε αργά η γρήγορα θα αρχίσουν και οι υπόλοιποι αργά η γρήγορα να τον μιμούνται…. Επομένως πρέπει να προβλεφθεί ποινή για τον κακό και έπαινος-κίνητρο για τον καλό εκπαιδευτικό. 2. Ο ρόλος του Σχολικού Συμβούλου Επειδή θυμάμαι αμυδρά τον επιθεωρητή και σε συνέχεια της παραπάνω ανεπάρκειας του συστήματος δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένας ελεγκτικός μηχανισμός ώστε να προφυλάσσει τους μαθητές από τις δυσλειτουργίες; Οι δυσλειτουργίες είναι κυρίως δύο ειδών. α. Της διδακτέας ύλης που χρόνια προσπαθώ να κατανοήσω αφ’ ενός την ασυνέχειά της από τάξη σε τάξη, αφ’ ετέρου γιατί να συμπεριλαμβάνεται στα σχολικά βιβλία όταν έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι διδάσκεται σε ποσοστό πολύ μικρότερο του 50%!!!! β. Η μεταχείριση των κακών εκπαιδευτικών που θα έπρεπε να μη μπαίνουν σε τάξεις και θα έπρεπε να μεταταχθούν σε άλλη υπηρεσία με υπαρκτό το φόβο της πιθανής απόλυσης. Δεν πρέπει κάποιος να μην υπολογίσει το πολιτικό κόστος και να βάλει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων;;;;; Γιατί η έως τώρα αντιμετώπιση βάσει συντεχνιακής λογικής αδικεί την πλειοψηφία των ΚΑΛΩΝ εκπαιδευτικών γιατί αφήνει τους «κακούς» να καλοπερνούν εις βάρος όλων των άλλων!!!! 3. Η κακοδαιμονία των πλασματικών βαθμών σε όλες τις βαθμίδες Δημοτικό-Γυμνάσιο-Λύκειο. Η δικαιολογία της συγκριτικής βαθμολόγησης με την οποία σε αυτόν που έπρεπε να πάρει βαθμό 7 (ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ) του βάζουμε 12-13 για να μη μας μείνει στην ίδια τάξη (οπότε ανάλογα ανεβαίνουν την κλίμακα και όλοι οι άλλοι) είναι απαράδεκτη!!! Εξηγώ γιατί είναι καταστροφικοί οι υψηλοί (πλασματικοί)βαθμοί: i. «Χαλάει» ο φιλότιμος μαθητής γιατί μαθαίνει ότι ο στόχος(υψηλός βαθμός) κατακτήθηκε με την ελάχιστη προσπάθεια. ii. «Κόβει» τα χέρια των γονιών να συμβουλέψουν τα παιδιά τους για περισσότερο-σωστότερο διάβασμα γιατί η απάντηση είναι αποστομωτική «Με αυτό το διάβασμα παίρνω 19αρια!!!) iii. Βάζει σε «χειμερία νάρκη» τους φιλότιμους μαθητές ότι δε χρειάζεται περισσότερο διάβασμα γιατί είναι ήδη άριστοι. Το οποίο όμως σκηνικό ανατρέπεται απότομα στη Β και κυρίως στη Γ Λυκείου που διαπιστώνουν ότι δεν ξέρουν να κάνουν ούτε καν απλοποιήσεις σε κλάσματα ούτε επίλυση τύπου ως προς ένα άγνωστο για να μην αναφερθώ στη γλώσσα όπου δεν έχουν στοιχειώδεις γνώσεις έκφρασης-λεξιλογίου-κατανόησης κειμένου κλπ!!! iv. Καταστρέφει ένα μέτριο μαθητή ο οποίος από νωρίς θα έπρεπε να αναζητήσει διέξοδο στο μελλοντικό «αδιέξοδο» σε μια τεχνική σχολή, σε ΙΕΚ ή σε ΕΠΑΛ αλλά αυτοπαγιδευμένος αυτός και οι γονείς του στα 19άρια θεωρούν (οι γονείς) ότι κόβουν τα φτερά από το βλαστάρι τους αν το στρέψουν στην τεχνική εκπαίδευση νωρίς και δεν μπει στο πανεπιστήμιο ….. 4. Οι απουσίες. Όταν οι γονείς δεν έχουν εξαρχής εμπνεύσει το σεβασμό για το σχολείο και το δάσκαλο αλλά και το σχολείο δε φρόντισε να καλλιεργήσει-συντηρήσει αυτό το σεβασμό η όποια συζήτηση για τις απουσίες όλων των τάξεων πλην της Γ Λυκείου είναι ανούσια… Στην Τρίτη Λυκείου διαφοροποιείται η οπτική γιατί υπάρχουν πάρα πολλά επιμελή παιδιά όπου φθάνουν στην Τρίτη Λυκείου με σχεδόν μηδενικές απουσίες τα προηγούμενα 5 χρόνια και τότε ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ να κάνουν απουσίες γιατί πρέπει να επικεντρωθούν στα τέσσερα μαθήματα και όχι στα υπόλοιπα αν θέλουν να πετύχουν. Θα πρέπει να βρεθεί λύση στην υποκρισία του συστήματος που δεν λαμβάνει υπόψη τις απόψεις των εκπαιδευτικών για την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία όπου τα παιδιά θεωρούν χαμένο χρόνο το χρόνο των υπόλοιπων μαθημάτων πλην των 4 που διαγωνίζονται πανελλαδικά. Έτσι φθάνουν στο σημείο ή να παρακαλάνε να γίνει κατάληψη ώστε να διαβάσουν χωρίς το άγχος των απουσιών ή πάνε και διαβάζουν στα «άλλα» μαθήματα τα βασικά, ή εξαντλούν στο τέλος της χρονιάς όλες τις απουσίες που δικαιούνται και άλλα τραγελαφικά!!!!