• Σχόλιο του χρήστη 'Σταύρος' | 18 Μαρτίου 2018, 23:48

    Είναι, κατά τη γνώμη μου, άδικο για τις ειδικότητες των ξενόγλωσσων να μην μοριοδοτούνται ως υποψήφιοι Δ/ντές Σχολικών Μονάδων για την ξένη γλωσσα που κατέχουν με τη δικαιολογία ότι η γνώση αυτής αποτέλεσε προσόν διορισμού. Το ΜΟΝΑΔΙΚΟ προσόν διορισμού στις ξενόγλωσσες ειδικότητες ήταν το πτυχίο της εκάστοτε Σχολής. Θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να έχει τη δυνατότητα να καταθέσει βεβαίωση πιστοποίησης γνώσης της ξένης γλώσσας που κατέχει (Β2, Γ2), που σίγουρα ΔΕΝ αποτέλεσε προσόν διορισμού, και να βασίζεται η μοριοδότηση σε αυτήν και όχι στο πτυχίο με το οποίο διορίστηκε. Αντιλαμβάνομαι πως θα ήταν άδικο να διεκδικεί κάποιος μοριοδότηση, επιπέδου Γ2 για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας σαν δικαιολογητικό το πτυχίο διορισμού του (προσόν διορισμού). Αν όμως προσκομίζει επιπλέον βεβαιώσεις πιστοποίησης γνώσης της ξένης γλώσσας, αν δηλαδή έχει μπει κάποια στιγμή, νωρίς στη ζωή του στη διαδικασία να μάθει μια ξένη γλώσσα, όπως όλες οι άλλες ειδικότητες, γιατί θα πρέπει να τιμωρείται επειδή επιδίωξε αργότερα να εμβαθύνει ακόμα περισσότερο κάνοντας τη γλώσσα αντικείμενο των σπουδών του; Άλλωστε και η ΣΕΛΕΤΕ αποτέλεσε για πολλές ειδικότητες απαραίτητο προσόν διορισμού, αλλά μοριοδοτείται κανονικά, ενώ και για ΘΕΣΕΙΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ της εκπαίδευσης, όπου είναι απαραίτητη η γνώση ξένης γλώσσας, αυτή για τους ξενόγλωσσους τεκμαίρεται από την κατοχή του πτυχίου τους, ΠΑΡΟΤΙ αυτό αποτέλεσε προσόν διορισμού. Εν ολίγοις θεωρώ πως για λόγους ισονομίας θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους ξενόγλωσσους να μοριοδοτηθούν για τη γλωσσα που κατέχουν όχι με βάση το πτυχίο τους, αλλά προσκομίζοντας επιπλέον βεβαιώσεις πιστοποίησης.