Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Areti' | 23 Απριλίου 2020, 06:04

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ζω και εργάζομαι ως νηπιαγωγός στο εξωτερικό εδώ και αρκετά χρόνια. Η γλώσσα που χρησιμοποιώ με τα νήπια που δουλεύω είναι τα αγγλικά, παρόλο που η μητρική των παιδιών είναι άλλη. Το concept του νηπιαγωγείου μου είναι αυτό του language immersion, το οποίο σημαίνει ότι τα παιδιά δεν *διδάσκονται* τα αγγλικά αλλά *εμβυθίζονται* στην ξένη γλώσσα και τη μαθαίνουν μέσω της συνήθειας. Οι συνάδελφοι στα comments που κάνουν λόγο σχετικά με τη διαθεματικότητα και την παιδοκεντρικότητα του νηπιαγωγείου έχουν απόλυτο δίκιο, μιας και αυτό συνάδει όχι μόνο με το ελληνικό αναλυτικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου αλλά και με τις σύγχρονες παιδαγωγικές απόψεις ως προς τη μάθηση και την ανάπτυξη του παιδιού. Εκτός αυτού, η εισαγωγή μιας ξένης γλώσσας ως *μάθημα* πιστεύω ότι θα προκαλέσει πολλά προβλήματα στο τμήμα καθώς, απ'ο, τι καταλαβαίνω, θα είναι ένα μικρό κομμάτι της ρουτίνας των παιδιών. Εννοώ δηλαδή ότι: - η απαραίτητη για τα παιδιά ρουτίνα διακόπτεται, όταν ένα καινούργιο άτομο εισέρχεται στην αίθουσα, ακόμα κι αν είναι άτομο που γνωρίζουν καλά, πόσο μάλλον αν πρόκειται για μία - δύο φορές την εβδομάδα - πολλά παιδιά στο νηπιαγωγείο έχουν δυσκολίες σε βασικές γλωσσικές δεξιότητες (π.χ. φωνολογική ενηνερότητα, κατανόηση πλοκής ιστορίας κ.α.) στη μητρική τους γλώσσα, και ειδικά τα παιδιά ειδικής αγωγής πιστεύω ότι μόνο θα μπερδευτούν περισσότερο, ενώ χρειάζονται μια αυστηρή ρουτίνα και μία συνεχή/σταθερή προσέγγιση από τη νηπιαγωγό του τμήματος και πιθανόν ειδικής αγωγής. Βέβαια, είναι αλήθεια ότι οι σύγχρονες προσεγγίσεις σχετικά με τη εκμάθηση ξένης γλώσσας μιλάνε για μικρότερες ηλικίες από του δημοτικού, καθώς η ανάπτυξη της γλώσσας είναι κατά κύριο λόγο concepts παρά vocabulary. Νομίζω αυτό που πρέπει να λάβει υπόψη το υπουργείο είναι ότι η εκμάθηση ξένης γλώσσας ως *μάθημα* δεν συνάδει με τις σύγχρονες παιδαγωγικές απόψεις, και θα πρέπει να γίνει με άλλον τρόπο, ώστε ούτε η ρουτίνα των παιδιών να διαλύεται ούτε όμως και να επιβαρύνονται τα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Μία πρόταση είναι ο/η νηπιαγωγός να δουλεύει καθ'όλο το ωράριο σε συνεργασία με τον/την αγγλικής φιλολογιας, ο/η οποίος/α θα πρέπει να έχει απαραίτητα κάποιου είδους πιστοποίηση παιδαγωγικής επάρκειας (αφού αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αποδείξεις τα skills σου στην Ελλάδα), ώστε να μπορεί να συνεννοηθεί και να συνεργαστεί με το/τη νηπιαγωγό. Ο νηπιαγωγός θα πρέπει να είναι ο κυρίος υπεύθυνος του τμήματος και της εκπαιδευτικής διαδικασίας και ο αγγλικής φιλολογίας να μπορεί να προτείνει και να υλοποιεί δραστηριότητες ως αναπόσπαστο μέρος της ρουτίνας (π.χ. κάποια πρωινά να αναλαμβάνει την πρωινή ρουτίνα στα αγγλικά, ώστε τα παιδιά να μάθουν τις μέρες της εβδομάδας, κάποια άλλη μέρα κάτι με τα χρώματα κλπ). Επίσης, ο αγγλικής φιλολογίας θα πρέπει να μιλάει αγγλικά στα παιδιά την περισσότερη ώρα, αλλιώς τα παιδιά δεν μαθαίνουν γλώσσα, μαθαίνουν λέξεις, το οποίο είναι άχρηστο από μόνο του. Έτσι επιτυγχάνεται καλύτερα, κατά τη γνώμη μου, και η παιδοκεντρικότητα και διαθεματικότητα του νηπιαγωγείου, με σεβασμό ότι κάποια παιδιά δεν θα μάθουν τόσα όσα άλλα, ότι τα αγγλικά δεν θα είναι ένα *μάθημα* στο οποίο θα πρέπει να ανταποκριθεί αλλά ένα ερέθισμα που το κάθε παιδί θα αφομοιώσει, ΑΝ μπορεί, με το δικό του μοναδικό τρόπο. Με αυτόν τον τρόπο, και ο εκπαιδευτικός της αγγλικής θα μπορεί να παρατηρεί και να αλληλεπιδρά άμεσα με τα παιδιά, να αναπτύξει σχέση εμπιστοσύνης που είναι τόσο σημαντική για τη μάθηση και, εν τέλει, πραγματικά να αναπτύξει το κατάλληλο πρόγραμμα δραστηριότητων με βάση τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των παιδιών του τμήματος, όπως υπαγορεύει και το αναλυτικό πρόγραμμα. Αυτό θα μπορούσε να ξεκινήσει πιλοτικά σε μερικά νηπιαγωγεία (σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και όχι μόνο στις μεγάλες πόλεις) και, με βάση την ανατροφοδοδότηση των νηπιαγωγών, των αγγλικής φιλολογίας και των γονέων, το υπουργείο θα αποφασίσει αν θα προχωρήσει στην καθολική εφαρμογή του σχεδίου.