• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώτα' | 24 Απριλίου 2020, 13:41

    Για να μπορέσει να γίνει ένας εκπαιδευτικός «Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης» θα πρέπει, κατ’ αρχήν, να έχει και την απαραίτητη επιστημονική κατάρτιση. Όπως δεν γίνεται ένας ψυχολόγος/κοινωνικός λειτουργός να αναλάβει τον ρόλο του εκπαιδευτικού επειδή δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις και εκπαίδευση, έτσι δεν γίνεται και ένας εκπαιδευτικός να αναλάβει έναν ρόλο διαφορετικό από αυτόν του εκπαιδευτικού. Τόσο οι ψυχολόγοι όσο και οι κοινωνικοί λειτουργοί καλούνται να εξελίσσουν συνεχώς τις γνώσεις τους προκειμένου να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του σχολικού περιβάλλοντος. Επομένως, πώς θα μπορέσει ένα εκπαιδευτικός να ανταπεξέλθει σε έναν τέτοιον ρόλο, όταν δεν έχει καν τις βασικες γνώσεις των ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών; Η υποβάθμιση των δυο αυτών επιστημονικών κλάδων (ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργών) γίνεται εντονότερη με το πέρασμα των χρόνων. Παρ’ όλο που αναγνωρίζονται τα προβλήματα του σχολικού περιβάλλοντος ταυτόχρονα παραγκωνίζονται τα επαγγέλματα που είναι τα πλέον κατάλληλα για την επίλυση τους. Τέλος, το να μπορούν οι μαθητές ενός δασκάλου/καθηγητή να τον/την εμπιστευτούν θα έπρεπε να είναι απόρροια της εκπαιδευτικής διδασκαλίας και πρακτικής και όχι ενός θεσμικού ρόλου. Η αποτυχία αυτή από μόνη της μας δείχνει εάν είναι σωστό και, κυρίως, ηθικό το αν θα πρέπει να υπάρχουν «Εκπαιδευτικοί Εμπιστοσύνης» ή όχι.