• Σχόλιο του χρήστη 'ΖΗΝΩΝ' | 24 Απριλίου 2020, 15:44

    Σωστό είναι που το εκλεκτορικό σώμα αποτελείται μόνο από μέλη ΔΕΠ. Αλλωστε αυτοί είναι που έχουν δικαίωμα εκλέγεσθαι. Ηταν έτσι και πρόσφατα, για παράδειγμα στις πρυτανικές εκλογές του 2014. Μέλη ΕΔΙΠ διαμαρτύρονται που είναι εκτός εκλεκτορικού σώματος αλλά γιατί; Ισχυρίζονται ότι αφού έχουν διδακτορικό δίπλωμα, προσφέρουν επικουρικό διδακτικό έργο καθώς και ερευνητικό έργο, πρέπει να ψηφίζουν. Ξεχνούν, αν υποτεθεί ότι συγκρίνονται με τα μέλη ΔΕΠ, ότι δεν έχουν εκλεγεί με "ανοιχτές" διαδικασίες. Αλλά πέραν αυτού, ψήφισαν στις προηγούμενες πρυτανικές εκλογές με χαμηλή βαρύτητα ψήφου. Συγκεκριμένα, με συντελεστή 0,2. Αυτό φαίνεται ότι θέλουν να διατηρηθεί, αλλά ποιά είναι η σημασία του, με ακαδημαϊκά και δημοκρατικά (στα οποία δίνουν έμφαση) κριτήρια; Σημαίνει ότι η ψήφος τους είναι ισοδύναμη με το 1/5 της ψήφου των μελών ΔΕΠ; Δεν είναι αυτό ακαδημαϊκά υποβαθμιστικό αλλά και αντιδημοκρατικό; Αν θέλουν να ψηφίζουν ισότιμα με τα μέλη ΔΕΠ να το πουν ανοιχτά. Διεθνείς πρακτικές είναι απαραίτητο να λαμβάνονται υπόψη σε νομοσχέδια όπως αυτό. Σε πολλά διακεκριμένα δημόσια πανεπιστήμια του εξωτερικού, ο πρύτανης/πρόεδρος εκλέγεται από ειδικό σώμα εκλεκτόρων στο οποίο συμμετέχουν ειδικοί και επίλεκτοι που προέρχονται από χώρο ευρύτερο από τον στενά ακαδημαϊκό του πανεπιστημίου. Οι υποψήφιοι δεν είναι απαραίτητο να προέρχονται από το ίδιο το πανεπιστήμιο. Από που, λοιπόν, προκύπτει δήθεν αυτονόητα, ότι οι υποψήφιοι πρυτάνεις θα πρέπει να είναι μέλη ΔΕΠ του ίδιου πανεπιστημίου; Από πού προκύπτει ότι είναι αντιδημοκρατικό να μη ψηφίζουν όλοι όσοι είναι σε ένα πανεπιστήμιο για την εκλογή πρύτανη; Που αλλού στον κόσμο ψηφίζουν υπάλληλοι και φοιτητές για την εκλογή πρύτανη; Αναρωτιέται κανείς, από αυτούς που διαμαρτύρονται, γιατί συμβαίνει αυτό; Κάποτε ψήφιζαν και φοιτητές στην Ελλάδα και μάλιστα η συμμετοχή τους έφερνε στην κάλπη παραταξιακά "τραίνα" που πολλές φορές ευνόησαν την εκλογή "γαλάζιου" πρύτανη. Σωστό, επί της αρχής, είναι που το ψηφοδέλτιο πρυτάνεων και αντιπρυτάνεων είναι ενιαίο. Η ελληνική εμπειρία όμως δείχνει ότι πολλές φορές είχαν υπάρξει «ανίερες» συμμαχίες στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων, π.χ. «δεξιο-αριστερές», προκειμένου να αυγατίσουν τα «κουκιά» με αποτέλεσμα πολυσυλλεκτική παράλυση στη διοίκηση του πανεπιστημίου. Τέλος, ορθότατη, αν και καθυστέρησε, είναι η ηλεκτρονική ψηφοφορία η οποία πρέπει να επεκταθεί σε πολλές διαδικασίες στον πανεπιστημιακό χώρο. Είναι άλλωστε στο προνομιακό πεδίο δράσης των αριστερών ομάδων εφόδου η αρπαγή της κάλπης σε εκλογές οργάνων των πανεπιστημίων.