• Σχόλιο του χρήστη 'Αναστασία Γ.' | 24 Απριλίου 2020, 15:52

    Χρειάζεται να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα η αξιολόγηση; Τι θα συνέβαινε εάν υποστηρίζονταν ο υπο-αξιολόγηση εκπαιδευτικός με κάποια επιμόρφωση; Άλλο τιμωρία και άλλο ανάπτυξη και εξέλιξη. Αλήθεια, ο συντονιστής εκπαιδευτικού έργου πώς ακριβώς θα μπορέσει να αξιολογήσει το επιστημονικό υπόβαθρο ενός αριστούχου διδάκτορα αναπληρωτή εκπαιδευτικού με 12 χρόνια προϋπηρεσία, όταν ο ίδιος έχει λιγότερα τυπικά προσόντα; Καμιά φορά έχει και λιγότερα ουσιαστικά προσόντα: δεν ήταν σπάνιες οι φορές που αισθάνθηκα τα βλέφαρά μου να βαραίνουν στις επιμορφώσεις τους. Έχει τύχει να απολαύσω και βαθύ ύπνο. Το παράδειγμα είναι πραγματικό και δεν ανάγεται στις σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Με ποιόν ακριβώς τρόπο θα αξιολογηθεί η πορεία ενός ανθρώπου που θυσίασε τα καλύτερά του χρόνια σπουδάζοντας και αναμένοντας για δεκαετίες την πολυπόθητη επαγγελματική σταθερότητα; Ξέρουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί οτι το σχολείο τα τελευταία 10 χρόνια στηρίζεται στον αναπληρωτή, στη θυσία, στον κόπο του, στη μόρφωση του που τη διαχέει στους συνήθως λιγότερο μορφωμένους -βολεμένους μόνιμους. Ποια ακριβώς θα είναι τα ζύγια για να αξιολόγηθεί αυτή η κατάσταση και αυτά τα πρόσωπα; Οι συντονιστές έχουν τα γράδα για να εννοήσουν τι εστί να ζεις (μαζί με την οικογένειά σου) ΠΡΟΧΕΙΡΑ για δεκαετίες και παράλληλα να εκπαιδεύεσαι και να δουλεύεις ξεπερνώντας κατά πολύ τον εαυτό σου; Τι βαθμό βάζετε σε αυτόν που ξεπερνά τον εαυτό του; Η εκπαίδευση έχει άλλες ανάγκες πολύ πιο επιτακτικές από το να αξιολογήσουμε τον εκπαιδευτικό. Ιεραρχήστε καλύτερα για να υπάρχει βάθος και συνέχεια στο έργο σας.