• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Κουκοφίκη' | 24 Απριλίου 2020, 15:55

    Η σχολική κοινότητα εμπεριέχει τρεις ομάδες στόχου:μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς. Εκτός από το μορφωτικό αγαθό επωμίζεται το ευ ζην των μαθητών. Με κάθε σεβασμό σε όλες τις ειδικότητες εκπαιδευτικών και ΕΕΠ, θεωρώ βασική αρχή τον διαχωρισμό των ρόλων, που θα φέρει την ανάληψη συγκεκριμένων ευθυνών. Συγκεκριμένα, ο εκπαιδευτικος φέρει επαγγελματική και παιδαγωγική επάρκεια για την μετάδοση της γνώσης (με την προσδοκία να εφαρμόζονται εναλλακτικές και ελκυστικές παιδαγωγικές μέθοδοι), οπότε θα ήταν βοηθητικό οι όποιες επιμορφώσεις τους να διευκολύνουν την αποτελεσματικότητα αυτού του ρόλου τους. Από όσο γνωρίζω, οι παιδαγωγικες σχολές δεν βγάζουν πανεπιστημονες - και δεν υπάρχει άλλωστε τέτοια σχολή στην εποχή της εξειδίκευσης - οπότε είναι μάταιο να συγχέονται οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις. Είναι ξεκάθαρο πως θέματα ψυχοκοινωνικής και συναισθηματικής ανάπτυξης παιδιών, πρόληψης προπαραβατικων συμπεριφορών και φαινομενων σχολικής βιας, διαμεσολαβηση μεταξύ οικογενειών και κοινότητας, σχεδιασμού και εφαρμογής προγραμμάτων πρόληψης και αντιμετώπισης δυσκολιών που ξεπερνούν την παιδαγωγική σχέση και εμπλέκουν γονείς και κοινότητα, η διαχείριση κρίσεων και πολλά άλλα είναι αποκλειστικό αντικείμενο των Σχολικών κοινωνικών λειτουργών και των Σχολικών ψυχολόγων. Αναρωτιέμαι που αλλού θα μπορούσαν να είναι πιο απαραίτητες οι δύο αυτές ειδικότητες, αν όχι στις σχολικές μονάδες γενικής και ειδικής αγωγής. Αναρωτιέμαι επίσης ποια η αξία των σπουδών σε Κοινωνική Εργασία και Ψυχολογία) αν όλη αυτή η επάρκεια - που μπορεί δια μαγείας να φέρει ο εκπαιδευτικος εμπιστοσυνης - αν είναι δυνατόν, μπορεί να συμπυκνωθει σε μια κάποια επιμόρφωση.