• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΙΟΝ' | 27 Απριλίου 2020, 16:49

    Κάθε καθηγητής είναι ταυτόχρονα και παιδαγωγός. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο αναπτύσσει μια προσωπική σχέση με τους μαθητές του, από την επιτυχία της οποίας κρίνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό και η μετάδοση της γνώσης -όχι μόνο της γνώσης αλλά γενικότερα της παιδείας. Τη χρονιά που εφαρμόστηκε η τράπεζα θεμάτων χάθηκε αυτή η μαγεία από τη σχέση καθηγητών και μαθητών. Οι καθηγητές και οι μαθητές «ευνουχίστηκαν» προκειμένου να βγει συγκεκριμένη ύλη σε συγκεκριμένο χρόνο. Ειδικά σε θεωρητικά μαθήματα, η διδασκαλία των οποίων δίνει τη δυνατότητα στον καθηγητή και στον μαθητή να αναπτύξουν συζητήσεις για τόσα καθημερινά και ενδιαφέροντα κοινωνικά ζητήματα που καλλιεργούν την κριτική σκέψη, όπου ο καθηγητής με εναλλακτικούς τρόπους μπορούσε να κάνει το μάθημα πιο ευχάριστο και πιο εποικοδομητικό, πιο διαδραστικό, πιο βιωματικό χάθηκε εντελώς αυτή η δυνατότητα. Οπότε αυτά τα μαθήματα με την τράπεζα θεμάτων μετατρέπονται σε ανιαρά μαθήματα που προσφέρουν στείρα γνώση και μόνο που δε χρησιμεύει σε τίποτα στους μαθητές μας. Όσον αφορά στα πιο πρακτικά μαθήματα με ασκήσεις, όταν η τράπεζα θεμάτων διαπραγματεύεται εκατοντάδες θέματα, πώς είναι δυνατόν ο καθηγητής του δημόσιου σχολείου να είναι σε θέση να αναπτύξει όλα αυτά στον περιορισμένο χρόνο που διαθέτει και με το διαφορετικού επιπέδου μαθητικό υλικό στο οποίο απευθύνεται; Οπότε βάζουμε τα παιδιά σε μια διαδικασία αγχώδους αγώνα να διδαχθούν μόνα τους τόσα πολλά θέματα. Το αποτέλεσμα είναι να καταπατήσουμε το δικαίωμα όλων των μαθητών στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και να στρέψουμε τα παιδιά και τους γονείς τους σε εξωσχολική βοήθεια, την οποία δυστυχώς δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να προσεγγίσουν. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούμε μαθητές δύο ταχυτήτων από την Α΄ Λυκείου κιόλας. Ο διαχωρισμός αυτός των παιδιών θα εντείνει την κοινωνική ανισότητα -που ήδη υπάρχει σε τόσους άλλους τομείς- ακόμα περισσότερο. Έτσι, κάποιοι μαθητές θα νιώσουν «παιδιά ενός κατώτερου θεού» ήδη από την Α΄ Λυκείου ακόμα και σε μαθήματα που θα μπορούσαν να συμμετέχουν ευχάριστα και δημιουργικά ξετυλίγοντας ταλέντα και ικανότητες που δεν θα τους δινόταν διαφορετικά η ευκαιρία…Ας μην βιώσουν στο δημόσιο σχολείο αυτόν τον διαχωρισμό. «Έπειτα, αναρωτιέμαι πώς άραγε συνάδει ο πολυδιαφημιζόμενος και πολυπόθητος πλουραλιστικός σχεδιασμός μαθημάτων εκ μέρους των εκπαιδευτικών για την εξ αποστάσεως διδασκαλία με την επερχόμενη τράπεζα θεμάτων, όπου όλη την χρονιά θα «τρέχουμε» για να την διατρέξουμε προκειμένου να μην κριθούμε «ανεπαρκείς» όσον αφορά την επιτυχία των μαθητών μας στις εξετάσεις; Πώς μπορεί να συνδυαστεί ένα εξετασιοκεντρικό σύστημα με το σύγχρονο παιδαγωγικό μοντέλο που είναι προσανατολισμένο όχι στη διδασκαλία της ύλης με την έννοια της αποστήθισης ή της μηχανιστικής επίλυσης ασκήσεων, αλλά στο «τι» και το «πώς» μαθαίνουν οι μαθητές και κυρίως στο «πού» θα τους χρησιμεύσουν αυτές οι δεξιότητες που θα αποκτήσουν; Φαντάζει «σχιζοφρενικό» να μπορέσουν να συνυπάρξουν στο ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα από τη μία η επιδίωξη καλλιέργειας της πολλαπλής νοημοσύνης των μαθητών, η διαθεματικότητα και η δημιουργικότητα, που πρεσβεύει η σύγχρονη παιδαγωγική και διδακτική θεωρία, και από την άλλη το κυνήγι της ύλης και η κάλυψη όσο των δυνατόν περισσότερων θεμάτων από την τράπεζα. Και όλα αυτά μέσα σε μία σχολική χρονιά, στο ελληνικό δημόσιο Λύκειο με την υλικοτεχνική υποδομή που διαθέτει;» (ένα εύστοχο σχόλιο μιας συναδέλφου μου στη διημερίδα του σαββατοκύριακου 25-26/4/2020 που δεν απαντήθηκε ποτέ) Λένε πως η θεωρία απέχει από την πράξη. Εμείς οι εκπαιδευτικοί αγωνιζόμαστε καθημερινά να κάνουμε τη θεωρία πράξη. Οι περισσότεροι καθηγητές – παιδαγωγοί του δημόσιου σχολείου κάνουμε υπεράνθρωπες προσπάθειες να κρατήσουμε τα παιδιά στο σχολείο. Σας παρακαλώ βοηθήστε μας… Βοηθήστε να μην χάσουμε την ιδιότητα του παιδαγωγού και να μην μετατραπούμε σε «στυγνούς» καθηγητές. (καθηγητές-ρομπότ;)