Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΚΑΣ' | 28 Απριλίου 2020, 15:15

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο όρος "Εκπαιδευτικός Εμπιστοσύνης" θα μπορούσε να έχει νόημα εάν συσχετιζόταν με τον σχολικό εκφοβισμό και μόνο με αυτόν (Άρθρο 39). Όταν μπαίνει όπως στο άρθρο 38, πέραν της διάκρισης εκπαιδευτικού – Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης που δημιουργείται, με ότι αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα, προκύπτουν και τα εξής προβλήματα που τα παραθέτω με τη σειρά που υπάρχουν στο άρθρο και όχι με σειρά σημασίας: 1. Πόσοι και κυρίως ποιοι ορίζονται; Οι νέοι "θεσμοί" που δημιουργούνται δίνουν και ευκαιρίες για μελλοντική αξιοποίηση τους και επομένως αποτελούν αντικείμενο ανταγωνισμού μεταξύ των συναδέλφων, εφόσον δεν υπάρχουν μάλιστα σαφή κριτήρια. Βρίσκω εδώ σημαντική αντίφαση με την συμβολή του "θεσμού" στην καλλιέργεια κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών της σχολικής κοινότητας και στην εμπέδωση των αρχών της εκπαίδευσης χωρίς αποκλεισμούς που αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση. Σημειώνω ότι η παράγραφος 6 του άρθρου είναι, κατά την άποψή μου, γενικόλογη και δεν καλύπτει τις ανάγκες της διαβούλευσης. 2. Πόσες τάξεις ή τμήματα αναλαμβάνονται από τον "Ε.Ε"; Ο αντίστοιχος "θεσμός" στα ΕΠΑΛ ("Σύμβουλος Καθηγητής") προέβλεπε 5 μαθητές της Α΄ τάξης και καθιερώθηκε μόλις στις αρχές του τρέχοντος σχολικού έτους. Συμπεράσματα δεν θα μπορούσαν βέβαια να υπάρχουν δεδομένων και των συνθηκών. Οπωσδήποτε όμως, κάνοντας την σύγκριση, νομίζω ότι υπάρχει παράδοξο και βιασύνη. 3. Τι σημαίνει επιμόρφωση σε περιοδική βάση σε ζητήματα όπως διαχείριση κρίσεων (σχολικός εκφοβισμός, επιθετικότητα), μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα συμπεριφοράς, πρόληψη σε θέματα ακραίων συμπεριφορών (ρατσισμός, διαφορετικότητα), συμπερίληψη και ενσωμάτωση (τα παραπάνω μάλιστα με τρόπο ολιστικό, μεθοδικό και συστηματικό), μαθητές με ιδιαίτερες δυνατότητες, κλίσεις και ταλέντα, μετάβαση σε άλλες βαθμίδες, σχολική κινητικότητα, συμβουλευτική και ομάδες γονέων; Ο εκπαιδευτικός θα ασχολείται με τα μαθήματα της ειδικότητάς του και παράλληλα με όλα τα παραπάνω; 4. Μήπως θα πρέπει κάποτε να υπολογίσουμε τις ώρες που καταναλώνονται ασκόπως με πολλές αποφάσεις και νόμους της τελευταίας 15ετίας (αν μπορώ να υπολογίσω σωστά). Για παράδειγμα στην παράγραφο 5 προβλέπεται:<>. Μα αυτή ακριβώς δεν είναι η αρμοδιότητα του υπεύθυνου τμήματος; Εκτός εάν αυτός θεωρείται απλός γραμματέας και όχι παιδαγωγός. Εν κατακλείδι θεωρώ άστοχο τον "θεσμό" του "Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης" και πάντως όχι χρήσιμο για το Δημόσιο Σχολείο. Υπάρχουν υπεύθυνοι τμημάτων, σχολικοί ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και επίσης υπάρχει επαρκής νομοθεσία. Στήριξη μόνο χρειάζονται οι πρώτοι και αριθμητική ενίσχυση οι υπόλοιποι. Και βέβαια αυτό που χρειάζεται σήμερα το Δημόσιο Σχολείο, κυρίως, είναι ένα ήρεμο παιδαγωγικό περιβάλλον ώστε ο χρόνος που μοιράζονται οι μαθητές με τους εκπαιδευτικούς τους να είναι αποδοτικός και ωφέλιμος για την κοινωνία