• Σχόλιο του χρήστη 'Καπετανάκης Δημήτριος' | 26 Νοεμβρίου 2009, 12:22

    Για να μπορείς να υπηρετείς ένα θεσμό πρέπει να διαθέτεις τα απαραίτητα εφόδια (γνώσεις, εμπειρίες, θέληση και υποστήριξη).Έτσι π.χ. ο σχολικός σύμβουλος χρειάζεται οπωσδήποτε και τη διδακτική εμπειρία (πώς να πεις τον εκπ/κό πως να εφαρμόσει ένα πλαίσιο όταν εσύ δεν μπήκες σε τάξη και την επιστημονική γνώση (στα πλαίσια του αντικειμένου του έργου του). Η γνώμη μου είναι: α)πως η εκπαίδευση μπορεί να επιλέξει δικά της στελέχη και όχι να εισάγει επαγγελματίες της διοίκησης. Δεν είμαστε εφορίες ούτε τράπεζες. β)πως ένας διαφανής τρόπος επιλογής στελεχών είναι αυτός που δεν θα αμφισβητείται για την αξία των επιλεγμένων ανθρώπων. Και η αρχαιότητα όσο και αν υποτιμάται από πεινασμένους νεόφερτους (δουλέψτε στην τάξη τουλάχιστον το μισό εργασιακό βίο σας και μετά διεκδικήστε) συλλέκτες πτυχίων, σε όλους τους χώρους εργασίας έχει την αξία της. γ)η κατάθεση υπηρεσιακού φακέλλου, βιογραφικού κ.ά. στη σχολή δημόσιας διοίκησης για να καλέσει προς επιμόρφωση τους ενδιαφερόμενους ίσως πρέπει να είναι το πρώτο βήμα της διαδικασίας. Εννοείται οι επιτροπές επιλογής υποψηφίων της σχολής δημόσιας διοίκησης πρέπει να συγκροτηθούν προσεκτικά με μέλη που διακρίνονται για την κομματική τους ανιδιοτέλεια. (πιστεύω ότι μπορούν να βρεθούν ειδάλλως γινόμαστε μηδενιστές). Αν χρειαζόμαστε 100 στελέχη μπορούν να εισαχθούν 120-130 και μέσω του προγράμματος της σχολής μπορεί να γίνει και το ξεσκαρτάρισμα (πράγμα που γινόταν ως τώρα μέσω των κομματικών αιρετών και της συνέντευξης). Η εκπαίδευση και η επιλογή των κατάλληλων θα δημιουργήσει μαζί με τα προσόντα του φακέλλου του κάθε υποψήφιου τη σειρά επιλογής. Έτσι και τα υπηρεσιακά συμβούλια θα αποδυναμωθούν ως εργαλεία πελατειακής σχέσης με την εκπαίδευση και οι διαπροσωπικές σχέσεις των εκπαιδευτικών θα αναβαθμιστούν αφού δε θα υπάρχει η υποψία για προαποφασισμένες επιλογές στα κομματικά γραφεία της τοπικής οργάνωσης.