• Σχόλιο του χρήστη 'Φελεκίδου Ρία' | 30 Απριλίου 2020, 20:34

    Σύμφωνα με την Αιτιολογική Έκθεση το Υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει (ουσιαστικά έχει ήδη αποφασίσει;) την επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων στο Λύκειο, για την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενικοποίηση της διδασκαλίας και της αξιολόγησης στο Λύκειο. Μια τέτοια αντικειμενικοποίηση αν ήταν δυνατή σαφώς θα διασφάλιζε στη συνέχεια και μια πιο εμπεριστατωμένη εποπτεία, διάγνωση αναγκών και εφαρμογή εκπαιδευτικών μέτρων. Είναι όμως δυνατή; Μόνο εμείς γνωρίζουμε, ακούμε, βλέπουμε και ζούμε τις διαφορετικές ταχύτητες στην εκπαιδευτική διαδικασία; Διαφορετικές ταχύτητες που δεν οφείλονται σε μειωμένη ευφυΐα των μαθητών ή σε ολιγωρία των εκπαιδευτικών αλλά σε διαφορετικά σημεία εκκίνησης, κίνητρα μάθησης, εμπόδια, κοινωνικά πλαίσια γενικότερα, με κριτήρια τοπικά, οικονομικά, ταξικά κ.τ.λ; Ο εκπαιδευτικός οφείλει πάντα να αξιολογεί το συγκεκριμένο δυναμικό της τάξης του και να επιλέγει τον ρυθμό διδασκαλίας, τα μέσα και τις τεχνικές με τα οποία θα πετύχει το βέλτιστο αποτέλεσμα. Μπορεί να χρησιμοποιεί –οφείλει να χρησιμοποιεί- βιωματικές μεθόδους διδασκαλίας, να ανασύρει τεχνικές και τρόπους που γνωρίζει, να αξιοποιεί εποπτικά μέσα και την τεχνολογία, να αυτοσχεδιάζει. Αλλά και στο πλαίσιο της ίδιας τάξης αντιμετωπίζει μαθητές με ποικίλες εκπαιδευτικές ανάγκες, με διαφορετικές δεξιότητες, που απαιτούν διαφορετική εκπαιδευτική και παιδαγωγική προσέγγιση, επιβάλλουν την εφαρμογή διαφοροποιημένης διδασκαλίας. Είναι μια ζωντανή διαδικασία που διαφοροποιείται από σχολείο σε σχολείο και από χρονιά σε χρονιά. Πώς όλα αυτά θα διευκολυνθούν, θα ενισχυθούν και θα επιτευχθούν διαμέσου ενός αποθετηρίου θεμάτων με οριζόντια διαδικασία στη δημιουργία, την επιλογή και την απεύθυνση των θεμάτων; Η τράπεζα θεμάτων όχι μόνο δε θα συμβάλει στους παραπάνω εκπαιδευτικούς στόχους αλλά θα αποτρέψει ακόμη και τη σκέψη τους, θα επικεντρώσει το ενδιαφέρον όλων στην γνωστική προετοιμασία για τα θέματά της (ουσιαστική ή διαδικαστική), θα αποπροσανατολίσει όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, θα διευρύνει το πεδίο δραστηριοποίησης της φροντιστηριακής εκπαίδευσης, θα βαθύνει τα χάσματα, θα ματαιώσει την προσπάθεια κάποιων παιδιών, και τον ίδιο τον εκπαιδευτικό στον ρόλο του. Και παρεμπιπτόντως, να φανταστώ πως η πόρτα του Λυκείου για τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, για τα αλλόγλωσσα, τα προσφυγόπουλα, κλείνει οριστικά; Μήπως δεν είναι αυτός ο δρόμος για ένα σύγχρονο, ποιοτικό σχολείο για όλους;