• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΣΤΑΣ Μ.' | 2 Μαΐου 2020, 18:45

    Το ειδικό επιμίσθιο που καταβάλλεται στους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι υπηρετούν σε ελληνόγλωσσα σχολεία του εξωτερικού, αποτελεί παροχή χορηγούμενη από το κράτος προκειμένου να ανταποκριθούν οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί στην ανάγκη αντιμετώπισης των ειδικών συνθηκών διαβίωσης σε κάθε χώρα, προς κάλυψη των δαπανών, στις οποίες αυτοί υποβάλλονται εξ αιτίας της υπηρεσίας που τους έχει ανατεθεί, έχοντας αποκλειστικά αποζημιωτικό χαρακτήρα. Η προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, αναγνωρίζοντας τον παραπάνω ρόλο του επιμισθίου, προχώρησε σε τροποποιητική ρύθμιση (άρθρο 216 του Ν. 4610/2019) , σύμφωνα με την οποία καλώς όρισε την καταβολή ενός επιπλέον έτους ειδικού επιμισθίου, κακώς όμως επέλεξε να εφαρμόσει αυτή την τροπολογία μόνο σε ομάδα εκπαιδευτικών και όχι στο σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, προβαίνοντας σε αυθαίρετες οικονομικές διακρίσεις κι επιβάλλοντας έτσι την ανομοιόμορφη μεταχείριση ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς, οι οποίοι τελούν κάτω από τις ίδιες συνθήκες εργασίας παρέχοντας το ίδιο έργο. Πιο συγκεκριμένα θεσμοθέτησε ένα 4ο έτος επιμίσθιο, μόνο για το πρώτο έτος της διετούς παράτασης με απαρχή το σχολικό έτος 2019-2020, αγνοώντας επιδεικτικά εκπαιδευτικούς, οι οποίοι βρίσκονταν σε μεγαλύτερα έτη απόσπασης. Οξύμωρο δε αποτελεί το γεγονός ότι η τωρινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει τον πλέον ορατό κίνδυνο υποστελέχωσης των σχολικών μονάδων της αλλοδαπής, δίνει τη δυνατότητα παράτασης του χρόνου απόσπασης για μία 6η χρονιά, ΠΑΛΙ χωρίς επιμίσθιο, στους ίδιους εκπαιδευτικούς που αδικήθηκαν από την προηγούμενη τροπολογία. Αντιλαμβάνεστε ότι η συγκεκριμένη πρόταση αποκτά αξία και νόημα, μόνο αν η παράταση για ένα 6ο έτος απόσπασης συνοδεύεται με καταβολή του ειδικού επιμισθίου εξωτερικού, ειδάλλως οι εκπαιδευτικοί αυτοί θα αναγκαστούν να επιστρέψουν στην ημεδαπή, αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν οικονομικά στις αυξημένες δαπάνες της χώρας απόσπασης.