Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Έρη Νικολαΐδου' | 2 Μαΐου 2020, 18:48

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμη κα Υπουργέ Πιστεύαμε ότι στόχος της κυβέρνησης ήταν να γίνουν αλλαγές και να προχωρήσουμε στην προώθηση του καλού δημόσιου σχολείου, με στόχο όλα τα σχολεία να φτάσουν τα πειραματικά σε υλικοτεχνική υποδομή, σε επίπεδο διδασκόντων και προγραμμάτων. Πολλά από τα άρθρα του νομοσχεδίου έχουν άλλη κατεύθυνση και δεν βλέπουμε κάποιο που να "υπόσχεται" κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, προωθείται η φροντηστηριακή υποβοήθηση των παιδιών και ο ανταγωνισμός από πολύ μικρές ηλικίες. Δε βλέπουμε συνέχιση της όποιας πειραματικής διαδικασίας, καθώς είναι ασαφή τα κριτήρια διασύνδεσης των πειραματικών, ενώ αποσυνδέονται ήδη συνδεδεμένα σχολεία με βαθιά παράδοση. Δε βλέπουμε πρωτοποριακές και καινοτόμες ιδέες για την αλλαγή της εκπαίδευσης προς μια ολιστική κατεύθυνση που θα συμπεριλαμβάνει και θα αγκαλιάζει όλα τα μυαλά των παιδιών μας που υπόσχονται πολλά. Άριστος δεν είναι αυτός που λαμβάνει μεγαλύτερο βαθμό σε κάποια εξέταση. Αυτό είναι πλέον σαφές το 2020. Η αύξηση των μαθημάτων εξέτασης στις τάξεις του γυμνασίου ποιο αποτέλεσμα έχει και για ποιο λόγο να γίνει; Και η αύξηση των μαθητών που φοιτούν σε μια τάξη είναι ανεπίτρεπτο να αυξάνεται αντί να μειώνεται! Λείπει η έμπνευση από ένα νομοσχέδιο που ήρθε για να μείνει περισσότερο από τη θητεία της εκάστοτε κυβέρνησης. Πιο ειδικά για το θέμα διασύνδεσης ως μητέρα δυο ακόμη μικρών παιδιών του δημοτικού που φοιτούν στο πειραματικό σχολείο πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έχω να προσθέσω τα εξής: Η διχοτόμηση και η κατάργηση της διασύνδεσης Νηπιαγωγείο-Δημοτικό με το Γυμνάσιο και Γυμνασίου με το Λύκειο: Αλλοιώνει τον ιδρυτικό χαρακτήρα και την αποστολή του ΠΣΠΘ (αλλά και του ΠΣΠΑ,-1929 και του ΠΣΠΠ,-1972) η οποία είναι ο πειραματισμός και η εφαρμογή καινοτόμων παιδαγωγικών μεθόδων σε αντιπροσωπευτικό δείγμα παιδιών της ελληνικής κοινωνίας καθόλη τη διάρκεια της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τους από τα 5 έως και τα 18, η εξαγωγή συμπερασμάτων και η διάχυση καλών πρακτικών στην εκπαίδευση. Το εκπαιδευτικό-κοινωνικό πείραμα του ΠΣΠΘ δημιουργεί, μέσα από τον κοινό προαυλισμό και τις ποικίλες διαδράσεις μεταξύ μαθητών και διδασκόντων διαφορετικών τάξεων και βαθμίδων εκπαίδευσης, τις προϋποθέσεις ανάπτυξης ισχυρών (οικογενειακών) δεσμών που καθορίζουν καταλυτικά την πορεία αυτών των παιδιών προς την ενηλικίωση. Επιβαρύνει ψυχολογικά τη σχολική κοινότητα του ΠΣΠΘ καθώς επιβάλλεται στους μαθητές που δεν θα καταφέρουν να περάσουν τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, η ποινή της αλλαγής του σχολικού περιβάλλοντος, η μέγιστη των ποινών για έναν μαθητή. Το ψυχολογικό κόστος για τους μαθητές αυτούς θα είναι τεράστιο ίσως μεγαλύτερο και από αυτό των πανελλαδικών καθώς δεν τους δίνεται δεύτερη ευκαιρία. Στην 90χρονη πορεία του ΠΣΠΘ εξετάσεις εισαγωγής στο γυμνάσιο υπήρχαν μόνο όταν αυτές ήταν υποχρεωτικές για το σύνολο των δημόσιων σχολείων της χώρας, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 70. Απαξιώνει την εκπαιδευτική διαδικασία αφού οι τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και του Γυμνασίου μετατρέπονται σε «φροντιστήρια» προετοιμασίας των μαθητών για τις εισαγωγικές εξετάσεις στην επόμενη βαθμίδα. Καταργεί την αρχή περί ασφάλειας δικαίου καθώς οι οικογένειες των μαθητών καλούνται να αντιμετωπίσουν μια πραγματικότητα που ανατρέπει όλον τον προγραμματισμό τους. Όταν επέλεξαν το ΠΣΠΘ γνώριζαν ότι θα αφήσουν το σχολείο της γειτονιάς και την εκεί ένταξη & κοινωνικοποίηση των παιδιών τους για ένα σχολείο στο οποίο θα ζήσουν 13 χρόνια.