• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΑΛΛΙΓΝΩΜΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ' | 3 Μαΐου 2020, 13:42

    Η χώρας μας τη τελευταία δεκαετία έχει βιώσει μια πρωτόγνωρη οικονομική αρχικά, αλλά και κοινωνική και πολιτική κρίση στη συνέχεια. Σε αυτό το πλαίσιο η εκπαίδευση κλήθηκε να διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο στην κοινωνικοποίηση της νέας γενιάς, των παιδιών της κρίσης, ώστε να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και να μπορέσουν να διαχειριστούν τις πολλαπλές δυσκολίες του περιβάλλοντος. Η εμφάνιση μαθημάτων στο λύκειο, τα οποία ευαισθητοποιούν τους νέους σε θέματα πολιτικής παιδείας και διαχείρισης των κοινωνικών ζητημάτων, ενισχύοντας από τη μια, τη συλλογική συνείδηση, τη συνοχή αλλά και την κριτική και καινοτόμα σκέψη, από την άλλη, έκαναν την εμφάνισή τους με διακομματική συναίνεση. Έτσι, η Πολιτική Παιδεία στην Α΄ λυκείου ανέδειξε στους μαθητές την αξία του ενεργού πολίτη και τη σημασία του στη λειτουργία της δημοκρατίας, καθώς και την αναγκαιότητα της ύπαρξης και της ορθής λειτουργίας του κράτους. Η Πολιτική Παιδεία στην Β΄ Λυκείου τονίζει τη σημασία της κοινωνικής αλληλεγγύης και την αναγκαιότητα μιας Ενωμένης Ευρώπης που σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών. Στη Γ΄ Λυκείου, εμφανίστηκε μετά από χρόνια ως πανελλαδικώς εξεταζόμενο το μάθημα της Κοινωνιολογίας, ως βασικό μάθημα στις περισσότερες σχολές των κοινωνικών και ανθρωπιστικών σπουδών. Οι μαθητές για πρώτη φορά κατανοούν σε βάθος (αίτια, συνέπειες, τρόπους αντιμετώπισης) σοβαρά κοινωνικά προβλήματα όπως είναι, μεταξύ των άλλων, η φτώχεια, η ανεργία, η καταπάτηση των δικαιωμάτων, η μετανάστευση, η εγκληματικότητα, ο ρατσισμός, η τρομοκρατία και ο πόλεμος. Ειδικά στην περίοδο του κορονοϊού που αλλάζουν όλα τα κοινωνικά δεδομένα, η κοινωνιολογία έχει να προσφέρει πολλά στην κατεύθυνση της διατήρησης των κοινωνικών δεσμών αλλά και την ανάγκη κοινωνικής συνοχής σε μια εποχή ανομίας, όπως θα έλεγε ο μεγάλος κοινωνιολόγος Ε. Ντυρκέμ. Το παρόν νομοσχέδιο εμπεριέχει μια σημαντική αστοχία που θα στοιχίσει σημαντικά παιδαγωγικά στο μέλλον καθώς δημιουργεί ένα κοινωνικό αυτοματισμό, μια τεχνητή διαμάχη ανάμεσα στα λατινικά και την κοινωνιολογία. Το νομοσχέδιο φέρνει αυτόματα σε αντιπαράθεση τους φιλολόγους και τους κοινωνικούς επιστήμονες. Στην εποχή που αναγνωρίζεται από όλους η ανάγκη της διεπιστημονικότητας και στην εκπαίδευση, το νομοσχέδιο θέτει εκτός των πανελληνίων την κοινωνιολογία μεσήσεις της πιο σοβαρής κοινωνικής κρίσης που βιώνει ο κόσμος μετά από τους παγκόσμιους πολέμους. Εκείνο που ενοχλεί είναι το παράλογο της υπόθεσης. Διακομματικά αποφασίστηκε η ενίσχυση των κοινωνικών επιστημών, επί υπουργίας Κ. Αρβανιτόπουλου, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της εποχής των μνημονίων και τώρα που βιώνουμε την κορονοεποχή βγάζουμε από τις πανελλήνιες την κοινωνιολογία, στερώντας τη σε βάθος ανάλυση των κοινωνικών προβλημάτων. Νομίζω ότι υπάρχει ακόμα χρόνος να διορθωθεί το «μικρό έγκλημα» που πάει να διαπραχθεί σε αυτό το νομοσχέδιο. Κυρία Κεραμέως χρειαζόμαστε και τα λατινικά για την ενίσχυση των ανθρωπιστικών σπουδών αλλά και την Κοινωνιολογία για λόγους που ξεπερνούν το επιστημονικό και παιδαγωγικό πλαίσιο. Πρόκειται για ζήτημα, όσο υπερβολικό και αν ακουστεί, «εθνικής σημασίας» οι νέοι, να μπορούν να αναγνωρίζουν και να αντιμετωπίζουν τα κοινωνικά προβλήματα, καθώς αυτοί θα κληθούν να διαχειριστούν την κοινωνική πραγματικότητα μετά από εμάς. Λατινικά λοιπόν για τις σχολές που θα υποδείξουν οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων και κοινωνιολογία για τις σχολές των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών. Παράλληλα, ενίσχυση των κοινωνικών επιστημών σε όλες τις τάξεις του Λυκείου ώστε οι μαθητές να αποκτήσουν κοινωνική παιδεία.