Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΘΕΟΔΩΡΑ ΣΕΪΤΑΝΙΔΟΥ' | 3 Μαΐου 2020, 16:59

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο εκπαιδευτικός προσχολικής αγωγής καλείται να καλύψει πολλούς ρόλους στο ελληνικό νηπιαγωγείο. Σίγουρα ο κυριότερος είναι να είναι το πρόσωπο εμπιστοσύνης για τα παιδιά του. Το Νηπιαγωγείο είναι το πρώτο σχολείο για πολλά παιδιά, η πρώτη επαφή με μια ομάδα διαφορετική από την οικογένεια, η πρώτη μεγάλη έξοδος και βήμα αυτονομίας και ανεξαρτησίας του παιδιού προσχολικής ηλικίας. Είναι, επίσης, η μοναδική βαθμίδα στην εκπαίδευση στην οποία υπάρχει η δυνατότητα εξατομικευμένης προσέγγισης (κάτι το οποίο δυσχεραίνεται τόσο με τον ανώτατο αριθμό μαθητών στην τάξη που ισχύει μέχρι τώρα όσο και με την αύξηση του αριθμού αυτού) και προσοχής στις ανάγκες του παιδιού προσχολικής ηλικίας και της οικογένειάς του. Σκοπός του Νηπιαγωγείου, εκτός των άλλων, είναι και να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες έτσι ώστε το παιδί να αγαπήσει το σχολείο, τη μάθηση, τη γνώση. Ένα σχολείο πάντα θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια κρίση – είτε ομαδική είτε ατομική. Σίγουρα οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται υποστήριξη. Η διαφορά έγκειται στον επιστήμονα που δύναται να βοηθήσει. Στον επιστήμονα που θα έχει πανεπιστημιακή εκπαίδευση και όχι μια επιμόρφωση στα πλαίσια ενός κύκλου σεμιναρίων. Στον επιστήμονα που θα έχει εκπαιδευτεί για αυτόν ακριβώς το λόγο. Ένας ψυχολόγος ή ένας κοινωνικός λειτουργός θα έπρεπε να κατέχει αυτή τη θέση στο σχολείο, ο οποίος θα υποστήριζε με πολλαπλούς τρόπους το εκπαιδευτικό έργο καθώς θα είχε τις απαραίτητες γνώσεις να αντιμετωπίσει την ιδιάζουσα κατάσταση παρέχοντας συμβουλευτική σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς. Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, διαφαίνεται, καθαρά, η ανάγκη μόνιμης συνεργασίας του ψυχολόγου ή του κοινωνικού λειτουργού με το σχολείο καθώς μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να επιτευχθούν τα μέγιστα αποτελέσματα’ όταν θα υπάρχει μια συνέχεια στην επαφή των ανωτέρω επιστημόνων με τη σχολική κοινότητα’ όταν ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κάθε σχολείου. Τέλος, θα πρέπει να γίνει αναφορά και στην ανάγκη για ψυχολογική υποστήριξη και συμβουλευτική όχι μόνο των μαθητών και των οικογενειών τους αλλά και των εκπαιδευτικών του σχολείου καθώς πάνω και πέρα από κάθε διδακτικό αντικείμενο, προέχει η ψυχοσυναισθηματική υγεία της σχολικής κοινότητας. Αν το Ελληνικό Κράτος επιθυμεί ώριμους, ενεργούς και σκεπτόμενους πολίτες, τότε θα πρέπει να ενισχύσει τα σχολεία – και δη τα Νηπιαγωγεία καθώς είναι η σημαντικότερη βαθμίδα της εκπαίδευσης – με τους σωστούς επιστήμονες.