• Σχόλιο του χρήστη 'Σκίννερ Ανδρέας-Γεώργιος' | 4 Μαΐου 2020, 12:55

    Τα εργαστήρια δεξιοτήτων, σε γενικό βαθμό, αποτελούν μια θετική παρέμβαση, η οποία μπορεί να αναβαθμίσει σημαντικά τα ελληνικά σχολεία και να προσφέρει χρήσιμη γνώση στους μαθητές για την καθημερινή τους ζωή, πέραν των εγκυκλοπαιδικών γνώσεων που τους προσφέρεται για ακαδημαϊκούς σκοπούς. Οι δεξιότητες αυτές πρέπει να μεταδοθούν στο πλαίσιο των μαθημάτων στα οποία εφάπτονται, όσο αυτό είναι δυνατό· παραδείγματος χάριν οι δεξιότητες σχετικές με το περιβάλλον να συνδέονται με τη Μελέτη Περιβάλλοντος και τη Γεωγραφία σε αργότερες τάξεις. Το κρίσιμο με τις δεξιότητες αυτές είναι ο τρόπος μετάδοσής τους: δεν πρέπει να διδάσκονται όπως τα κανονικά μαθήματα. Με άλλα λόγια, δεν πρέπει ο καθηγητής να κάνει παράδοση της γνώσης στους μαθητές. Αντιθέτως, αυτή πρέπει να εκμαιεύεται από τους μαθητές, ώστε να την έχουν παράξει οι ίδιοι και να την κάνουν κτήμα τους· παραδείγματος χάριν, για τη διατροφή δεν αρκεί να ακούσουν οι μαθητές ότι τα φρούτα και λαχανικά κάνουν καλό ώστε να καταναλώνουν περισσότερα φρούτα και λαχανικά, αλλά πρέπει να οδηγηθούν, μέσω δεδομένων πληροφοριών, όπως τα οφέλη που προσφέρουν οι τροφές αυτές, στο συμπέρασμα ότι πρέπει να καταναλώνουν αυτές τις τροφές. Άλλωστε, το ενδεχόμενο αντίδρασης σε γνώση που έχουν παράξει μόνα τους είναι μειωμένο. Καθώς οι επί μέρους θεματικές των εργαστηρίων δεξιοτήτων προκύπτουν από εισήγηση του ΙΕΠ, σημασία έχει και το περιεχόμενο τους να ορίζεται από το ΙΕΠ και όχι από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Προσοχή πρέπει να υπάρξει και στην ηλικία των μαθητών όταν τους μεταδίδεται η εκάστοτε δεξιοτητα. Π.χ. σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, επιχειρηματικότητα κ.ά. πρέπει να αποτελέσουν θεματικές στο Γυμνάσιο, και όχι νωριτερα. Σε πιο λεπτομερές επίπεδο: Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση πρέπει να είναι τέτοια ώστε να προωθεί και να προστατεύει τα κοινωνικά δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και να τους προσφέρει ίση και δίκαιη εκπροσώπηση, καθώς και να δείχνει σεβασμό για τα αναπαραγωγικά και ατομικά δικαιώματα των γυναικών· εξού δεν πρέπει να δαιμονοποιεί την άμβλωση αλλά να αναγνωρίζει τα κοινωνικοοικονομικά αίτια που συνήθως οδηγούν σε αυτήν και να προωθεί την πρόληψη και τη γενικότερη υγιή σεξουαλική ζωή. Για την πρόληψη των εξαρτήσεων, είναι πολύ σημαντικό να μην στιγματιστούν οι εξαρτημένοι είτε από ναρκωτικές ουσίες είτε από οποιονδήποτε άλλο εξαρτησιογόνο παράγοντα, ενώ δεν πρέπει να παρουσιαστεί εσφαλμένα η σοβαρότητα της κάθε εξάρτησης σε σχέση με τις υπόλοιπες· παραδείγματος χάριν, της κάνναβης σε σχέση με άλλες ναρκωτικές ουσίες, παράνομες και μη. Ομοίως δεν πρέπει να υπάρξει στιγματισμός της ψυχικής ασθένειας, αλλά πρέπει να υπάρξει ένα γενικότερο περιβάλλον προώθησης της ψυχικής υγείας, σε συνδυασμό με την παρουσία ψυχολόγων στις σχολικές μονάδες. Σχετικά με το περιβάλλον πρέπει να αποφευχθεί η οποιαδήποτε εμπορευματοποίηση των περιβαλλοντικών ζητημάτων και το ενδιαφέρον που θα αναπτυχθεί για το περιβάλλον να οφείλεται σε αμιγώς οικολογικούς λόγους, χωρίς να προωθεί νέους τρόπους εκμετάλλευσης της γης, οι οποίοι απλώς θα τυγχάνουν «πράσινοι». Επιπλέον, πρέπει να παρουσιάζεται δίκαια και το μερίδιο ευθύνης που φέρουν αλλά μέλη της κοινωνίας, όπως οι πολυεθνικές εταιρείες, στη ρύπανση του πλανήτη. Ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, αυτά πρέπει να παρουσιαστούν στο πλαίσιο των διεθνών συνθηκών, και μάλιστα πρέπει να γίνει ξεκάθαρη αναφορά στα δικαιώματα των γυναικών, στα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, στα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών, στα δικαιώματα των μειονοτικών πληθυσμών και στην Ελλάδα (αναγνωρισμένων και μη) και στο εξωτερικό, αλλά και στα δικαιώματα των πολιτών απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία (καθώς η Διεθνής Αμνηστία έχει ανάψει «κόκκινο» το τελευταίο διάστημα με την αστυνομική βία και αυθαιρεσία). Ο εθελοντισμός πρέπει μεν να παρουσιαστεί ως μία αγαθή πράξη του ανθρώπου προς βοήθεια των συνανθρώπων του, αλλά δεν πρέπει να παρουσιαστεί ως ένα αγαθό «ξέπλυμα» ενός κράτους, το οποίο αποτυγχάνει στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών του· δεν πρέπει να καλλιεργηθεί ένα κλίμα όπου η κοινωνία βασίζεται στον εθελοντισμό αντί της γενικής κοινωνικής ευθύνης. Άλλωστε, πετυχημένη κοινωνία είναι αυτή που δεν χρειάζεται τον εθελοντισμό, καθώς ο εθελοντισμός καλύπτει κενά που εμφανίζονται στο εκάστοτε κοινωνικό, οικονομικό, αλλά και πολιτικό καθεστώς. Τέλος, σχετικά με τα επαγγέλματα πρέπει να παρουσιαστεί η σωστή εικόνα για τους μαθητές οι οποίοι θα ενηλικιωθούν και θα αναγκαστούν να αναζητήσουν δουλειά στο περιβάλλον της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, στην οποία σταδιακά πολλές δουλειές θα αυτοματοποιηθούν. Πρέπει οι μαθητές να μάθουν για τα δικαιώματα των εργαζομένων και τους αγώνες που δόθηκαν για την απόκτησή τους, με στόχο να δημιουργηθεί ένα πιο δίκαιο και υγιές εργασιακό περιβάλλον. Από την άλλη, η καινοτομία δεν πρέπει να παρουσιαστεί ως μέσον εμπλουτισμού αλλά ως κινητήριος μοχλός της προσωπικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Σε πιο γενικό επίπεδο, δεν πρέπει να υπάρξει η γενιά που θα ασχολείται μόνο με την επιχειρηματικότητα και το STEM, και πρέπει να υπάρξει ανάλογο εργαστήριο δεξιοτήτων που θα δίνει έμφαση και στις Ανθρωπιστικές και Κοινωνικές Επιστήμες, ώστε να μην καθηλωθούν οι μαθητές σε μια νοοτροπία αφοσίωσης στη δουλειά και το κέρδος. Συνοψίζοντας, η πιλοτική εισαγωγή των εργαστηρίων δεξιοτήτων στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι μία θετική νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία όμως χρειάζεται προσοχή στην υλοποίηση της ώστε να επιφέρει τα επιθυμητά παιδαγωγικά αποτελέσματα.