Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σκίννερ Ανδρέας-Γεώργιος' | 4 Μαΐου 2020, 13:53

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η θέσπιση της βάσεως μετεγγραφής αποτελεί ίσως το πιο αισχρό μέτρο που εισάγεται με το νομοσχέδιο αυτό. Αρχικά, ας δούμε σε ποιες κατηγορίες μετεγγραφών αναφέρεται: στην κατηγορία των μετεγγραφών βάσει οικονομικών και κοινωνικών κριτηρίων και στις μετεγγραφές αδελφών προπτυχιακών φοιτητών. Οι μετεγγραφές φοιτητών θεσπίστηκαν ως αναγνώριση του καθολικού δικαιώματος στην Παιδεία, και προς αντιμετώπιση των εμποδίων που αυτό το δικαίωμα γνωρίζει: οι σπουδές ενός φοιτητή σε πόλη άλλη από τον τόπο κατοικίας αυτού και τον γονέων του συνεπάγεται μια σημαντική αύξηση εξόδων, με επιπλέον ενοίκια, ΔΕΚΟ κλπ. Οικογένειες, όμως, χαμηλότερων εισοδημάτων δεν έχουν τη δυνατότητα για κάλυψη των εξόδων αυτών. Για περιορισμό των εξόδων αυτών και διευκόλυνση των σπουδών και εξασφάλιση του δικαιώματος στην Παιδεία θεσπίστηκε η διαδικασία μεταφοράς των φοιτητών σε Ιδρύματα πλησιέστερα του τόπου κατοικίας των, ή στο Ίδρυμα που σπουδάζουν τα αδέλφια των. Το ακαδημαϊκό κριτήριο μετεγγραφής είναι το ίδιο με το ακαδημαϊκό κριτήριο πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση: το απολυτήριο Λυκείου και η επιτυχία στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Η προσθήκη περαιτέρω ακαδημαϊκών κριτηρίων υποβαθμίζει τα οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια και διαστρεβλώνει το δικαίωμα στη μετεγγραφή, αλλά και στην Παιδεία γενικότερα, αντιμετωπίζοντας, αντίθετα με τους ισχυρισμούς στην αιτιολογική έκθεση, άδικα τους φοιτητές που έχουν ανάγκη τη μετεγγραφή. Στη συνέχεια, ας δούμε την αιτιολόγηση της κυβέρνησης για την θέσπιση της βάσεως μετεγγραφής: το βασικό επιχείρημα είναι η μετεγγραφή φοιτητών με χαμηλή βαθμολογική επίδοση σε Τμήματα με «πολύ» υψηλότερη βάση εισαγωγής· θυμίζω τον εντελώς αβάσιμο ισχυρισμό της Υπουργού για μετεγγραφές φοιτητών με βαθμό 10 σε τμήματα με βάση 18. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με τέτοιες μετεγγραφές δημιουργούνται δύο ζώνες φοιτητών και Τμήματα δύο ταχυτήτων, που υποτίθεται ότι δημιουργούν προβλήματα στην οργάνωση και στον ρυθμό λειτουργίας του εκάστοτε Ιδρύματος, αγνοώντας ότι το Πανεπιστήμιο δεν είναι σχολείο, και οι καθηγητές και φοιτητές δεν εξαρτώνται από τους υπόλοιπους φοιτητές για την συνέχεια και ολοκλήρωση της διδακτέας ύλης. Η πραγματικότητα όμως, είναι διαφορετική: θεσπίζοντας τη βάση μετεγγραφής, η κυβέρνηση θεσπίζει τη δημιουργία «καλών» και «κακών» τμημάτων, για «καλούς» και «κακούς» μαθητές αντιστοιχα, καθώς τα τμήματα με υψηλές βάσεις εισαγωγής θα έχουν και υψηλές βάσεις μετεγγραφής, το οποίο αποκλείει τους φοιτητές με χαμηλή βαθμολογία από τη φοίτηση σε ορισμένα Τμήματα και Ιδρύματα, ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης και των αναγκών τους. Έτσι δημιουργούνται δύο πραγματικές ζώνες φοιτητών και μια ολόκληρη τριτοβάθμια εκπαίδευση δύο ταχυτήτων. Τα αποτελέσματα του παρόντος Σ/Ν θα είναι τα εξής: σε πρώτη φάση θα «εξοριστούν» οι φοιτητές χαμηλής βαθμολογίας στα «κατώτερα» Ιδρύματα. Από τα υπάρχοντα στατιστικά, αυτό σημαίνει τα Ιδρύματα της περιφέρειας. Ήτοι, οι φοιτητές χαμηλής βαθμολογίας θα περιοριστούν στα Ιδρύματα της περιφέρειας. Σε μία χώρα της οποίος ο μισός πληθυσμός και οι μισοί φοιτητές προέρχονται και διαμένουν σε δύο αστικά κέντρα, μπορεί εύλογα να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι οι μισοί φοιτητές χαμηλής βαθμολογίας προέρχονται από τα αστικά αυτά κέντρα. Αντίθετα με τους φοιτητές που προέρχονται οι ίδιοι από την περιφέρεια, οι περισσότεροι φοιτητές χαμηλής βαθμολογίας από τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα θα αντιμετωπίσουν οικονομικές δυσκολίες στην παραμονή τους στην περιφέρεια. Χωρίς τη δυνατότητα μετεγγραφής, αυτοί οι φοιτητές είναι υποχρεωμένοι να παρατήσουν τις σπουδές τους ή να καταδικαστούν σε επανειλημμένες προσπάθειες στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, μένοντας πίσω στην ακαδημαϊκή και επαγγελματική τους ανάπτυξη. Παρατηρείται όμως το εξής φαινόμενο: οι φοιτητές χαμηλής βαθμολογίας προέρχονται κατά συντριπτική πλειοψηφία από οικογένειες χαμηλών εισοδημάτων, καθώς δεν υπάρχει η δυνατότητα μίσθωσης φροντιστηρίου. Με άλλα λόγια, οι ίδιοι φοιτητές που «εξορίζονται» στην περιφέρεια είναι και οι ίδιοι που αδυνατούν οικονομικά να σπουδάσουν στην περιφέρεια, θεωρώντας οικονομικούς φραγμούς στην τριτοβάθμιο παιδεία. Η Παιδεία αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα όλων, συμπεριλαμβανομένων των χαμηλοεισοδηματιών. Η βάση μετεγγραφής θα αποκλείσει τους χαμηλοεισοδηματίες από την τριτοβάθμιο εκπαίδευση, γεγονός που θα τους περιορίσει σε εργασία χαμηλών αποδοχών, διαιωνίζοντας το πρόβλημα και καταδικάζοντας τις οικογένειες χαμηλού εισοδήματος σε μόνιμη πενία, δημιουργώντας ταξικούς φραγμούς στην Παιδεία. Συνεπώς, αυτονόητη είναι η απόσυρση της «βάσεως μετεγγραφής» η οποία διαστρεβλώνει τα οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια μετεγγραφής και αποκλείει φοιτητές χαμηλού εισοδήματος από την Παιδεία, ενώ δημιουργεί Πανεπιστήμια και Ανωτάτη Εκπαίδευση δύο ταχυτήτων. Η κυβέρνηση υποχρεούται να σεβαστεί τα δικαιώματα των φοιτητών και να μην τα θυσιάζει στον βωμό της αριστείας που δεν πρόκειται να εμφανιστεί χωρίς επαρκή χρηματοδότηση των ΑΕΙ. Μόνο ακαδημαϊκό κριτήριο είναι το απολυτήριο Λυκείου και η επιτυχία στις Πανελλαδικές· είναι άδικη η επιβολή επιπλέον εμποδίων στους φοιτητές. Δεδομένου όμως το προβλήματος που πράγματι υπάρχει με την «αποψίλωση» των Ιδρυμάτων της περιφέρειας και την συγκέντρωση των φοιτητών στα δύο αστικά κέντρα, η κυβέρνηση οφείλει να διευκολύνει τη φοίτηση μακριά από τον τόπο κατοικίας, καλύπτοντας τα στεγαστικά έξοδα των φοιτητών, καθώς και όσα επιπλέον έξοδα εμφανίζονται. Αλλά πρέπει να τα καλύψει επαρκώς, όχι με εστίες 100 δωματίων, σκουριασμένου νερού και κοριών στα στρώματα, ούτε βέβαια με εστίες που δεν υπάρχουν. Απαιτείται σε πρώτο στάδιο η έγερση και συντήρηση εστιών με καλές συνθήκες διαμονής και να εξασφαλίζεται η στέγαση και σίτιση κ.λπ. των φοιτητών των όποιον η αίτηση μετεγγραφής απορρίπτεται, χωρίς να επηρεάζει αρνητικά τους υπόλοιπους αιτούντες δωρεάν στέγαση και σίτιση φοιτητές.. Επιπλέον, να υπάρξει διευκόλυνση παραμονής στον μόνιμο τόπο κατοικίας με χαμηλότερες βάσεις εισαγωγής για έναν περιορισμένο αριθμό «ντόπιων» φοιτητών, χωρίς βεβαίως να τεθεί εμπόδιο στη γενική μετακίνηση φοιτητών μεταξύ πόλεων, για να αποτραπούν όσο γίνεται τα επιπλέον αυτά έξοδα.