Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Λένια Γαγλία' | 4 Μαΐου 2020, 14:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ του Δημοτικού του Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΣΠΑ) με το Γυμνάσιο και Λύκειο του Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Αθηνών Το ως άνω σχολείο (ΠΣΠΑ) εδώ και σχεδόν μια εκατονταετία (ιδρύθηκε το 1929) έχει αποτελέσει σύμβολο σχολείου για την Αθήνα. Όντας από τα λίγα σχολεία σε ολόκληρη την Ελλάδα με την ιδιαιτερότητα της συνεχούς φοίτησης στο ίδιο κτήριο και στην ίδια αυλή από το δημοτικό μέχρι και την Γ’ Λυκείου (ίσως μαζί με τα αντίστοιχα της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας) προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στους μαθητές να γίνουν ένα με το σχολείο, να αναπτύξουν ισχυρούς δεσμούς με τους συμμαθητές τους, τονίζω από όλες τις τάξεις, με τους δασκάλους και εν συνεχεία με τους καθηγητές τους, και να αποκομίσουν ταυτόχρονα μια ιδιαίτερη παρακαταθήκη που θα τους ακολουθεί σαν αποφοίτους πλέον για την υπόλοιπη ζωή τους. Το σχολείο είναι διατοπικό, παιδιά από όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής φοιτούν εδώ (με τεράστιο οικονομικό κόστος μεταφοράς τους αλλά κ κόστος οικογενειακού προγραμματισμού στο σύνολό του), οι γονείς δε αποφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους σε αυτό το σχολείο έχοντας υπόψη δύο παραμέτρους: Τον πειραματικό, και τονίζω όχι το πρότυπο, χαρακτήρα του, και την διασύνδεση του με το σύνολο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η εξαγωγή δε των συμπερασμάτων των πειραματικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται έχει δύο αφετηρίες: Η πρώτη πηγάζει από μεθόδους που χρησιμοποιούνται σε παιδιά που ξεκινούν την φοίτηση τους με κλήρωση από την Α Δημοτικού, και η δεύτερη από μεθόδους που χρησιμοποιούνται σε παιδιά που ξεκινούν με φοίτηση και κατόπιν κλήρωσης στην Α Γυμνασίου, καθώς δημιουργείται δεύτερο τμήμα και τελικά με την ολοκλήρωση της φοίτησης όλων στην Γ Λυκείου. Περαιτέρω, το δημοτικό εφαρμόζει από την τάξη της Β δημοτικού κιόλας, μεθόδους σύγχρονης διδασκαλίας πολύ πριν από την έναρξη της υγειονομικής κρίσης, οι μαθητές χρησιμοποιούν tablet καθώς καθολικά όλοι οι γονείς θέλησαν και συμφώνησαν να γίνουν αρωγοί αυτής της προσπάθειας κ συνάμα συμμέτοχοι αυτής της πειραματικής μεθόδου προς όφελος των παιδιών τους, που μέχρι στιγμής μόνο θετικά αποτελέσματα έχει αποφέρει. Περαιτέρω και όλα αυτά τα χρόνια έχουν γίνει αξιέπαινες προσπάθειες από τους εκπαιδευτικούς, για την ουσιαστική ενδυνάμωση της σχέσης μεταξύ των παιδιών και του πολιτισμικού μας πλούτου και των τεχνών εν γένει, διοργανώνοντας εργαστήρια, εκθέσεις και εκδηλώσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας, θεάτρου και πάρα πολλά άλλα που είναι δύσκολο να απαριθμήσουμε, αλλά το σίγουρο είναι πόσο πολύ έχουν συμβάλει στην πραγματική «παιδεία» που πρέπει να λαμβάνουν όλα τα παιδιά και πως όλα αυτά μπορούν να συμβάλουν στην σταδιακή «χαρτογράφηση» και εν τέλει στην καθολική εφαρμογή, ακόμα και σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα. Ποιο θα είναι όμως τελικά το εξαγόμενο συμπέρασμα από όλη αυτή τη προσπάθεια όταν κάποια από τα παιδιά αυτά δεν καταφέρουν να εισαχθούν στην επόμενη βαθμίδα εκπαίδευσης? …και βασικότερο όλων….Πραγματικά, έχει αναρωτηθεί κανείς από τους συντάκτες του παρόντος νομοσχεδίου ποιο θα είναι το ψυχολογικό κόστος που θα υποστούν κάποια από αυτά τα παιδιά όταν αναγκαστούν να αποχωριστούν τους συμμαθητές τους και κυρίως φίλους τους, όταν αναγκαστούν να αλλάξουν σχολικό περιβάλλον, όταν αναγκαστούν να προσαρμοστούν σε ένα ήδη διαμορφωμένο, αλλά νέο, για αυτά, κοινωνικό σύνολο το οποίο, ας μην γελιόμαστε, δεν είναι πάντα κ για όλους το ίδιο «φιλόξενο»…και παραπέρα ποιο θα είναι το κόστος που θα υποστεί η οικογένεια στο σύνολο της? Υπάρχουν δε γονείς που ακόμα κ εργασία άλλαξαν προκειμένου να προσαρμοστούν στην επιλογή που έκαναν πριν από κάποια χρόνια, φοίτησης των παιδιών τους στο συγκεκριμένο σχολείο. Δεν είναι δυνατόν όταν το ίδιο το κράτος σου παρέχει μία επιλογή και όταν ο καθένας από εμάς έχει πάρει μία απόφαση με βάση αυτή την επιλογή, απόφαση ζωής θα έλεγα χωρίς υπερβολές, να έρχεται στη «διαδρομή» και να αποφασίζει κάτι εντελώς διαφορετικό το οποίο επηρεάζει άμεσα τις ζωές μας και κυρίως τις ζωές των παιδιών μας. Αλήθεια.. πως μπορεί να διατηρηθεί τελικά η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους – πολίτη μετά από τέτοια σχέδια νόμου που παρεμπιπτόντως στην αιτιολογική του άρθρου …δεν υπάρχει καμία μα καμία αιτιολογία και βάση για το πως επιλέχτηκαν να χαρακτηριστούν κάποια σχολεία ως πειραματικά και άλλα να αποχαρακτηριστούν, πως αποσυνδέθηκαν από την επόμενη βαθμίδα ενώ άλλα συνδέθηκαν. Εν αντιθέσει και εν κατακλείδι, παραθέτω τα όσα η ίδια η Κα υπουργός ανέφερε στην Τροπολογία που πρότεινε (Μαΐος 2015) για την αναγκαιότητα συνέχισης της ακαδημαϊκής πορείας των μαθητών που φοιτούν στα Πειραματικά Δημοτικά κι ειδικότερα για τα Μαράσλεια Δημοτικά: «Έτσι διασφαλίζεται η συνέχιση της ακαδημαϊκής πορείας των μαθητών αυτών χωρίς να διασκορπίζονται σε πολλές σχολικές μονάδες, αλλά και η δυνατότητα τόσο για το 1ο Πειραματικό Γυμνάσιο, όσο και τα Πειραματικά Δημοτικά του Μαρασλείου να αναπτύξουν παράλληλες διδακτικές προσεγγίσεις, επιτελώντας καλύτερα τον ρόλο τους.» (Απόσπασμα από την Τροπολογία της κας Ν. Κεραμέως για την αναγκαιότητα διασύνδεσης των Πειραματικών Δημοτικών της Μαρασλείου με Πειραματικό Γυμνάσιο σε άλλη περιοχή της Αθήνας-Μάϊος 2015) Οπότε, είναι άξιο απορίας, αν όχι προκλητικό, πως άλλαξαν τα δεδομένα σήμερα και γίνεται αυτή η εξόφθαλμος διάκριση για αυτά τα ιστορικά σχολεία!!!! Ως κ τούτου, αποτελεί επιβεβλημένη ανάγκη και ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ να διορθωθούν οι παραπάνω αστοχίες του σχεδίου, διατηρώντας τον χαρακτήρα του συνόλου (& οι δύο βαθμίδες) του Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Σ.Π.Α), αλλά και των δύο άλλων ιστορικών σχολείων, Θεσσαλονίκης & Πάτρας, ως πειραματικό και φυσικά διατηρώντας την έως τώρα διασύνδεση μεταξύ των δύο βαθμίδων.