• Το άρθρο αυτό (η μοναδική πρόβλεψη του νομοσχεδίου για τους μαθητές με αναπηρία ή/και Ε.Ε.Α.), είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με την επίσημη εκπαιδευτική πολιτική συμπερίληψης και πλήττει ευθέως το δικαίωμα των μαθητών/μαθητριών με αναπηρία ή/και Ε.Ε.Α. να φοιτήσουν στο σχολείο της γειτονιάς τους. Με βάση στοιχεία του my school που επεξεργάστηκε το Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας της ΕΣΑμεΑ, σήμερα το 88% των μαθητών/μαθητριών με αναπηρία ή/και Ε.Ε.Α. φοιτούν σε Σχολεία της Α/Βάθμιας και της Β/Βάθμιας Γενικής Εκπαίδευσης και το 57,3% αυτών των μαθητών/μαθητριών δεν λαμβάνουν καμία ειδική υποστήριξη εντός του σχολείου, αλλά υποστηρίζονται από τον εκπαιδευτικό της γενικής τάξης. Επίσης, τα Τμήματα Ένταξης (Τ.Ε.), αντιμετωπίζουν ήδη πολλά προβλήματα επαρκούς στελέχωσης, αλλά και με μεγάλο αριθμό μαθητών (το 2016, ο μέσος όρος μαθητών στα Τ.Ε της Β’βάθμιας εκπαίδευσης ήταν 14,6 άτομα/τάξη ενώ ο μέγιστος αριθμός που προβλέπεται από τον νόμο είναι 12 άτομα/τάξη!). Θέση της ΕΣΑμεΑ είναι πως ο θεσμός των Τ.Ε., δυστυχώς, σήμερα δεν αποτελεί θεσμό που διευκολύνει την «ένταξη» των μαθητών με αναπηρίες ή/και με Ε.Ε.Α. και κάθε άλλο παρά προς όφελος των μαθητών με αναπηρία στα Γενικά Σχολεία, αλλά και στα Ειδικά Σχολεία, λειτουργεί. Ο θεσμός των Τ.Ε. χρειάζεται αξιολόγηση, αναθεώρηση, ακόμα και κατάργηση, εφόσον στόχος και επιταγή της Σύμβασης είναι η «συμπεριληπτική εκπαίδευση». Σε ότι αφορά την Παράλληλη Στήριξη (Π.Σ.), μόνο το 7% των μαθητών με αναπηρία ή/και Ε.Ε.Α. έλαβε Π.Σ. κατά το σχολικό έτος 2017-2018 εξαιτίας της έλλειψης οικονομικών πόρων, ενώ η πλειονότητα των μαθητών που τελικά λαμβάνει στήριξη είναι μόνο σε μερική βάση. Όσον αφορά στη στήριξη που παρέχεται στα Σχολεία Γενικής Εκπαίδευσης από το Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό-ΕΕΠ (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, εργοθεραπευτές κ.λπ.), αν και έχει σημειωθεί πρόοδος τα τελευταία χρόνια, αυτή εξακολουθεί να είναι περιορισμένη, με συνέπεια πολλά παιδιά με ανάγκες φροντίδας και περίθαλψης να αντιμετωπίζουν παραβίαση του δικαιώματός τους για ένταξη στην Γενική Εκπαίδευση εξαιτίας της έλλειψης σχολικών νοσηλευτών και λοιπού Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού-ΕΒΠ. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την απουσία των ελάχιστων προδιαγραφών φυσικής προσβασιμότητας στη πλειονότητα των δομών των σχολικών μονάδων καθώς και την περιορισμένη προσβασιμότητα στο εκπαιδευτικό υλικό, τις υπηρεσίες, τον εξοπλισμό, το ηλεκτρονικό περιβάλλον, καθιστούν προσχηματική την ένταξη των μαθητών με αναπηρία στα Σχολεία Γενικής Εκπαίδευσης, συνθήκη που επιβεβαιώνεται με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου. Η πρόβλεψη του συγκεκριμένου άρθρου ώστε οι τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών σε θέσεις των Τ.Ε. να πραγματοποιούνται μετά την κάλυψη όλων των κενών στις Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (Σ.Μ.Ε.Α.Ε.) της οικείας περιοχής μετάθεσης, δεν διασφαλίζουν ένα σύγχρονο συμπεριληπτικό σχολείο, αλλά αντίθετα «διασφαλίζουν» την περαιτέρω υποβάθμιση των ήδη προβληματικών δομών ενταξιακής εκπαίδευσης.