• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Σινάνογλου' | 4 Μαΐου 2020, 20:20

    Όσο το μάθημα της μουσικής παραμένει μονόωρο, παραμένει ένα μάθημα καταδικασμένο. Ρεαλιστικά μιλώντας, ο/η εκπαιδευτικός μουσικής συναντά το κάθε τμήμα κάτι παραπάνω από 20 φορές το χρόνο!!!! (όσες ο/η δάσκαλος-α της τάξης σε μια μόνο εβδομάδα). Ένα χαμένο μάθημα σημαίνει πως τα παιδιά θα ξανακάνουν μουσική μετά από 15 ημέρες. Καμία συνέχεια, καμία πρόοδος, καμία οικειότητα δεν είναι εφικτή. Όλα αυτά συμβαίνουν, μάλιστα, σε ένα από τα (εκτός των άλλων επιχειρημάτων) αγαπημένα μαθήματα των παιδιών. Η μουσική αποτελεί τον πιο αυθόρμητο τρόπο έκφρασης του παιδιού. Ενώνει τα παιδιά σε ένα σύνολο, εξαλείφοντας ανταγωνισμούς και διαφορές. Φέρει, σημαίνει και επιβάλει το κέφι, τη χαρά, τη δημιουργικότητα. Είναι το απόλυτο εργαλείο της καθημερινής ζωής όλων των ανθρώπων, στη λύπη, στον πόνο, στη χαρά. Εξαιτίας αυτής της σημαντικότατης θέσης που κατέχει στη ζωή του καθενός (κάτι που έχουν εμφατικά δείξει ανθρωπολογικές, κοινωνιολογικές, νευρολογικές, παιδαγωγικές κλπ μελέτες), η μουσική πρέπει να έχει αντίστοιχη θέση και στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου: ΔΙΩΡΟ σε κάθε τάξη του Δημοτικού και του Γυμνασίου.