• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλης' | 4 Μαΐου 2020, 22:53

    Μπορεί ο επιθεωρητισμός να καταργήθηκε σαν νομοθετική πράξη εδώ και σαράντα χρόνια αλλά δεν έχει καταργηθεί, ως νοοτροπία, από το σύνολο των στελεχών της εκπαίδευσης. Η εκπαιδευτική κοινότητα στέκεται αρνητικά και σκεπτικιστικά στη θέσπιση αξιολόγησης γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη στην ποιότητα των αξιολογητών και στα κριτήρια αξιολόγησης. Εν έτει 2013, ακούστηκαν φωνές από σχολική σύμβουλο στα ώτα μας, που έλεγαν: ''Θα σας βάλω τα πόδια σας σ' ένα παπούτσι'', ''Δεν βάζω το κεφάλι μου για κανένα σας'', ''Ο εκπαιδευτικός είναι επιστήμονας δεν είναι παιδαγωγός'' οι οποίες φωνές καταδεικνύουν την απόσταση κάποιων στελεχών από τα μηνύματα των καιρών. Πως θα πείσεις τον εκπαιδευτικό ότι η αξιολόγηση είναι προς συμφέρον του ιδίου και της εκπαίδευσης όταν γύρω σου είναι θιασώτες ξεπερασμένων αντιλήψεων; Είναι αρκετά δύσκολο το σύνολο των αξιολογητών της χώρας μας να είναι όλοι ανοιχτού πνεύματος, με διορατικότητα και σύγχρονο όραμα, υγιείς χαρακτήρες, με εμπειρία που να υπερβαίνει την εμπειρία των εκπαιδευτικών που μάχονται στην τάξη. Ο κάθε αξιολογητής θα είναι ένας άνθρωπος με ελλείψεις, που δεν μπορεί να έχει εγκολπωθεί όλο το αξιακό δυναμικό και να έχει εμβαθύνει σ' όλα τα πεδία των επιστημών που θα καλεστεί να αξιολογήσει. Ο κάθε αξιολογητής θα πρέπει να εμπνέει, να δίνει όραμα, να λειτουργεί στα πλαίσια της συμμετοχικής δημοκρατίας, να κινητοποιεί, να διαμορφώνει περιβάλλον δημιουργικότητας, χαράς εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού. Ακόμη να αφουγκράζεται το μαχόμενο εκπαιδευτικό. Γιατί με ένα διδακτορικό δε σημαίνει ότι είσαι και ικανός να οδηγήσεις, να ανοίγεις δρόμους και να συμβάλλεις στην ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Το σύστημα αξιολόγησης στην Αγγλία οδήγησε το 33% των εκπαιδευτικών σε φαρμακευτική αγωγή κατά του άγχους. Άρα η αξιολόγηση θα υπηρετήσει τον άνθρωπο για υγιή ανάπτυξη της παιδείας και των κοινωνιών ή μόνο τους αριθμούς τεχνολογικής ανάπτυξης;